Onder de vleugelen van den dood.
""BINNENLAND.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant van
Donderdag 20 October.
Uit de Pers»
Gemeenschappelijk Actie.
Ter kenschetsing van de verdeeldheid;
welke tegenwoordig bij de linkerzijde
heerscht, nemen wij het volgende uit het
artikel van de (oud-liberale) „Nieuwe
iCourant" over:
„De handelwijze der vrijzinnig-demo
craten in het kiesdistrict Zaandam, 'die
den candiidaat der Liberale Unie, "Mr. v.
[Tienen,- oud-lid van Gedeputeerden, bij
de jongste herstemming voor de Provin
ciale Staten, de nederlaag lieten lilden
tegenover den sociaal-democraat, heeft
onder vrijzinnigen in broeden kring ver
ontwaardiging gewékt. En ook verbazing.
iWant al Scheen zij cenigermate te ver
klaren uit de omstandigheid, dat bet be
kennen van de roode kleur voor de vrij
zinnig-democratie in Amsterdam >en zijn
omgeving tegenwoordig voordeelig blijkt
te zijn, anderzijdis leek die houding vól
komen in strijd met de in den jongsten
tijd duidelijk waarneembare toenadering
tusschen den vnjzinnig-democratiscben
Bond en de Liberale Unie.
„Land en Volk" bracht nu, Donderdag
j.l., een uit de Zaanstreek afkomstige,
met W. geteekende, uitvoerige uitlegging
van het gebeurde. Zij komt hierop neer.
De verkiezing van den heer Duys tot lid
der Kamer had den vrijzinnig-deinocra-
,ten de overtuiging geschonken, dat het
district Zaandam óf socialistisch zou zijn
en blijven óf vrijzinnig, maar "dan demo
cratisch. Wel verre van zich naar tbe vrij
zinnig-democratische overtuiging te ge
dragen, schoven echter conservatieve li
beralen, „een minimaal getal rijke men-
schen, met een £rooten aanhang van eco
nomisch afhankelijken", bij de voorlaatste
Statenverkiezing "hun man op den voor-
.grond, drie voor de democraten onaanne-
meTijk was. Dezen stelden toen een "der
h unnen 'daartegenovermet bet gevolg dat
de socialist werd gekozen. Opnieuw volg
de een vacature in de Staten en nu stel
den de vrijzinnig-democraten, me'de uit
veribttering over'de wijze waarop de ver
kiezingscampagne Voor den liberaal ge
voerd was, van meet af een eigen candi-
daat. Deze viel uit; herstéhid moest wor
den tusschen mr. van Tienen en den so
cialist. Onze partiigenooten zegt de
schrijver In de gemeente Zaandam ko
zen voor den sociaal-democraat; die te
[Wormerveer achtten het, waar de zaak
zóó stond, beter zich onzijdig te houden."
Zoo viel de heer van Tienen,
inderdaad, zoo gebeurde het.
Het slot van het artikel toont aan, dat
tnen beoogde door deze strafoefening
de Liberale Unie van haar „behoudzuch
tige elementen" te zuiveren en in haar
Candida at de gematigd-liberalen af te
straffen. Het luidt:
De liberalen zijn soms zeer hard-
leersch, doch ze moeten toch einde
lijk tot het inzicht komen, dat Zaan
dam behoort aan de democratie. Het
„liberalisme zonder meer" heeft af
gedaan en stellig zulten de vrijzinnig-
democraten weer tot samen werking-
met de Liberale Unie bereid zijn, mits
deze zelfstandig optreedt, haar program
met ernst volgt en zich ontworstelt
aan den invloed van het behoud.
Men moge het middel ongelukkig ge
kozen achten, het was blijkbaar slechts
een wapen in den strijd, dien de vrij
zinnig-democraten overal in het land te
gen onze geestverwanten voeren.
Hiertegen hebben wij niets in te bren
gen. Verwacht men eenter door die tak-
tiek "de Liberale Unie in te palmen, dan
zal men zich toch vergissen, tenzij dit
lichaam bereid mocht blijken haar eigen
ondergang te bewerken. Want het is dui
delijk dat indien de Unie, naar den wensch
der vrijzinnig-democraten, "den gematig
den liberalen (in of buiten haar organi
satie) voorgoed den rug toekeert, haar
bestaansreden als partij zal zijn opgeheven
en zij zich met de vrijzinnig-democraten
samensmelten moet.
FEUILLETON.
NAAR HET DU1TSCH.
1)
Annemarie Mühlens stond mlef gewron
gen handen achter het venstergordijn ien
staarde roerloos naar de deur van het
tegenovergelegen huis. Daar en voor de
vensters der naburige huizen waren öa
blinden half igesloten. Dat was zoo het
'gebruik wanneer "iemand was gestorven.
Een paar oude vrouwen mert zwarte,
ronde mantels en mutsen inet lilalinten
dragend, wachtten voor "het sterfhuis en
fluisterden zacht, den rozenkrans om |de
ijverig geèticuleerende rechterhand ge
slagen Hun gekromde ruggen en knikke
bollende hoofden waren bij elke begra
fenis te vinden. Wijl zij den levensloop
Van iederen bewoner van het kleine stad
je van a tot z kenden, verzuimden ze
nooit, terwijl ze achter het lijk voort
strompelden, de doopceel van den of de
overledene te lichten. En daarbij genóten
fcji natuurlijk, yan ik ggdashle,
Dat de Liberale Unie daarop voorloo-
pig nog geen plan hoert, bewijst een stuk
je in haar orgaan („De Vaderlander") van
verleden Zaterdag, waarin van ^„beden
kelijke teekencn" in de liberale gelede
ren gesproken wordt en aan welks slot
de vraag wordt gesteld, of het in alle
opzichten niet de voorkeur zou verdienen
nu reeds een gemeenschappelijke actie
voor te bereiden voor 1913, nu reeds om
af te vragen, wat wij dan zullen willen en
te trachten daarover tot overeenstemming
te komen, dan alles op 'het laatste aan te
laten komen zooals in 1905."
Die vraag wordt gericht tot de vrijzin
nigen zooweUdie links als die rechts van
de Unie staan en gaat -derhalve geheel
in tegen den gemeenschappelijken Wensch
der Haagsche én Zaandamsche vrijzin
nig-democraten. Hun partij voeg't ook nu
weder de daad bij het woord en stelt in
Rotterdam, waar een Kam-e. district op de
rechterzijde te veroveren viut, naast des
populairen Rotterdainschen iiberaal De
Jongh, de volslagen kanslooze candidta-
tuur van een koloniale specialiteit als mr.
Van Deveilter, enekl om 'te getuigen.
Wij hebben respect voor den goeden
wil, namens de Unie tegenwoordig je
gens onze geestverwanten met woord
en p e n bei-eden. Maar wij vergeten toch
niet, wat in de correspondentie uit Fries
land 'die wij verleden Zaterdag plaatsten,
zóó juist gezegd vverd^ n.l. dat tot nog
toe nimmer bieek, "tiat met die verzoe
ningsgezinde uitingen -een samenwerking
bedoeld werd in dien trant als die tusschen
antirevolutionairen en ÓhrirteUjk-histori-
schen geschiedt, waarbij men elkander
bepaalde districten toewijst „en niet
tracht van ieder sterfgeval gebruik te ma
ken om 'een vrij-liberaal door een Unie
man te vervangen." Wat b-egeerenswaar
digs kan, zonder dat, een „gemeenschap
pelijke actie" in 1913 ons'brengen? Eeri
vrijzinnig sociaal-democratische meerder
heid in -de linkerzijde?
Wij danken."
De „Vaderlander" weekblad der
Unie liberalen, beklaagt zich bitter, dat
geen der -eerste mannen van de vrijzinnig
democraten een ernstig en bezadigd
woord van afkeuring over 'de Zaansch-e
historie heeft neergeschreven. Maar het
weekblad zal toch blijven pl-eiten voor
coaliseering van de drie vrijzinnige frac
ties. Het schrijft echter:
„Een heel and-ere vraag is het echter,
of men in den politiek-en omgang met dc
de vrijzinnigdemocraten thans zijn ge
dragslijn niet zal hebben te herzien, en
wel in dezen zin, dat de Unie-kiesver-
eenigingen in d-en regel niet meer zullen
gaan tot de vrijzinnig-democraat, maar
wachten tot deze tot h-en komen. De bru
talen hebben nu -eenmaal de helft van de
wereld, en wi-en in de politieke constella
tie, waaronder wij thans leven, het niets
kan schelen wat er van de zaak komt,
als zijn fractiehaantje, maar koning kraait,
verkeert in di-e gelukkige omstandigheid,
dat anderen, wien de zaak wel kan sche
len, hem doorgaans maar geven wat hij
vraagt, omdat ze niet gaarne die ruiten
zien stukgetrapt.
Welnu, daari i moet Verandering komen,
Van zulk toegeven kan geen sprake meer
zijn. Wij zouden zeggenLaten de Unïe-
kiesvereenigingen niets doen om 3e een
dracht te verstoren, lat-en ze, wat in onze
lijn ligt, samenwerking nimmer afwijzen,
waar die -door -de tactiek geboden is,
maar laten zij allen medewerken om ter
wille van de zaak, die voor ons no. 1
moet wezen, -een herhaling van de Zaan-
sche historie onmogelijk i-e maken. En
dit kan alleen door het bewustzijn bij
de vrijzinnig-democraten te vestigen, dat
niet aTi es voor 'den li-even vrede wordt
geofferd. Dat is het -eenige geneesmiddel
dat zal kunnen baten, want -dit weten
zij beter ,dan iemand, dat zij op zich-
zelven aangewezen, hun mannen in de
vertegenwoordigende lichamen tot een
zeer klein aantal zull-en zien slinken."
Daarentegen schreef „La n d en Volk"
het orgaan der vrijzinig-deinöcraten, dat
de Lib. Unie ,wil zij met d-e vrijzinnig-
democraten samenwerken den vrij libe
ralen en ook den „conservatieven," in
haar eigen veneeniging voorgoed den bons
moet geven.
Voorbarig noemt het „C e n t r u m" h-et
cfat zij zeiven nog niet aan die beurt wa
ren.
„Heinelsche go-edheid! 't Is toch ver
schrikkelijk zoo 'jong te moeten sterven
En dan zoo gezien, en leen zoo go ene
positie", zuchtte ide leene.
En de andere siste in antwoord scherp
,'Als hij getrouwd was, zou "hij zeker nog
in leven zijn. Ik ken »er een, die hem
graag zou hebben genomien..... Maar hij
wou immers niet; zij was hem rii-et rijk ge
noeg! Tien jaren heeft ze op hem ge
wacht. Nu is zij oud geworden en "komt
niemand meer om haar.... Nou, Onze Lie
ve Heer moge "het hem vergeven, of
schoon hij 't niet verdient!"
Een blik naar den hernial begeleidde
dien volzin; toen keken beiden met toe
geknepen oogen nieuwsgierig op naar 't
venster, waarachter Annemarie Mühlens
stond.
„Wellicht Tieeft ze hem doodgebeden
fluisterde weder een der Vrouwen onder
hare vooruitgestoken hand in het oor van
de andere. („Precies zooals PetermaniPs
LiZebet haar ontrouwen vrijer heeft dood-'
gebeden. Drie "dagen later is hij van eten
Steiger gevallen en op slag dood gebleven.
Zijn verdiende loonLizlebet heeft het
me zelf gezeid..... Je weef wél toch..."
aN^tqurlift weet hgj^ M,aar pf juf-
ipolemiseereoi in de liberale en vrijzinnig-
democratische pers h-et polomiseeren over
de samenwerking in 1913.
Het blad haalt aan wat ^,L. en V." en
„N. Crt." in dit verband schreven èn
concludeert:
Voorshands zullen de drie groepen
ten spijt van "de ernstige pogingen des
heeren Roodhuys-en dus wel niet tot
overeenstemming komen.
Maar het duurt dan ook nog lang, eer
we 1913 schrijven
Menig spiegelgevecht, menige scher
mutseling over de Linker-concentratie is
tot dat jaar te tvachten. En danstemt
men met of zonder accoord of program
weer dapper anfi-crericaal 1
Jkvr. Anna de Savornin Loliman
contra de „Nieuwe Courant''.
De „Maasbode" had geschreven:
„Priesters en kloosterlingen die in de
straten van Lissabon als honden wor
den do."dgeslagen, weerlcoze liefdezus
ters, d-ie al 3 wild worden opgejaagd, de
„NieuvVe Courant" heeft er geen woord-
van deernis voor vrij, maar de aoielijke
pen stempelt deze ongelukkigen tot „lie
den van ongunstig allooi".
Toen Ferrer, de man, die een school
stichtte welke een nationaal gevaar werd
door de regeering van zijn land Wet
telijk werd gevonnisd, had de „Nieuwe
Courant" maanden lang geen ruimte ge
noeg om in gloeiende verontwaardiging
te protesteeren tegen dezen bruten aan
slag op de moderne beschaving ,en de
vrije gedachte. Maar nu daar ginds in
Portugal Katholieke religieuzen, die ver
laten kinderen en weezen verplegen in
een liefdegesticht, uitgeschud over de
grenzen worden gejaagd, nu meent de
„Nieuwe Courant" den tijd gekom'e'n,
de Regeering in ons land ernstig te
moeten waarschuwen tegen een invasie
van deze slachtoffers van den maconnie-
ken haat binnen onze zuidelijke gren
zen. I i
In haar orgaan de „H o 11 a ii d s c h e
Lelie,*" voegt jkvr. de Savornm Loh-
man hieraan toe
Juist. Juist. Het doet er hier niet
toe of men Ferrer zulk een gevaar achtte
voor de maatschappij, als de „Maasbo
de" van Katholiek standpunt, dit na-
tuuilijk doet. Niet daarin zit 'm hier de
zaak, maar in het lafhartig zwijgen van.
de „Nieuwe Courant", waar het geldt
den roof en den moord op liefdadige
zusters en wcerlooze vrouwen alleen
o m d at die katholiek zij'n terwijl over
den dood van één enkele omdat die
vrijzinnig was door diezelfde Cou
rant maandenlang is gejeremincerd.
Die lafhartigheid halen all-e liberale
bladen van alle richtingen uit zoo
lang totdat zijzelf ook aan de beurt ko
men van opgehangen, uitgeroofd' en uit
gemoord te worden.
Eerst stoken zij het vuurtje aan dan
voor ze 't zelf weten, dienen zij ook als
brandstof voor de losgelaten volkswoe
de. Zóó is het in de Fransche revolutie
gegaan, zoo zal de toekomst ook nog
wel worden op den duur. Dezelfde man
nen en vrouwen, die Lode wijk den zes
tienden wegjoegen, zij, die hem later lie
ten onthoofden, zijzei ven zijn bijna zon
der onderscheid gevallen in de Schrik-
bewinddagen. Robespierre zelf heeft zijn
populariteit kunnen boeten ten slotte
door, van datzelfde volk dat hem giste
ren aanbad1, te worden mishandeld en
vermoord'.
Ik voor mij zal dan ook lachen, wan
neer de revolutie, die komen moet,
komt, indien dan het den „Nieuwe Cou
rant"-heeren en al dien liberale huiche
laars van dezelfde richting van gemod
der en geschipper dan net zoo zal gaan
als thans de katholieke bevolking van
Portugal. Niet alsof ik mij inbeeld'
dat het gepeupel mij zal sparen. Odh
neen. Ik zal mijn deel ook wel krijgen.
Iedereen is in zulke dagen overgeleverd
aan de onberekenbaarheid van de domme
woeste kracht, dan ontketend, die heet
de massa. Maar, 't zal me heusch nog
een troost zijn, wanneer ik-ook moet
hangen of onthoofd1 worden, of iets van
dien aard, dat zulke lui als de „Nieuwe
Courant"-heeren en hunne collega's in
onoprechtheid dan hun verdiende loon
meteen krijgen.
frouw Annemarie ook....? Dan bad zij
liever zijn moeder den dood moéten toe-
wenschen! Die heeft het zeker niet wil
len hebben, dat hij haar nam. Dat is me
er eentje! Die ziet er me precies naar
uit, alsof ze graag een schoondochter in
huis zou willen hebben, r— nou!"
„Ja, ja, dat is me er een. Hij heeft
naar haar pijpen moeten "dansen, ien
toch was hij al vijf en dertig jaren oud,
en bekleedde hij een hooge waardigheid."
„En nu is hij 'dood
Toen de lijkwagen thans langzaam
over het hobbelige plaveisel reed, weken
de twee vrouwen zwijgend terug, krom
pen schier ineen en wierpen een"bangen
blik op den somberen wagen. Van het
boven- en benedeneinde der straat na-
derdén rouwdragenden. Daarna trad de
geestelijke het sterfhuis binnen, en weini
ge minuten later werd de zwarte kist met
zilveren beslag naar buiten gedragen, In
de lijkkoets geschoven en met bloemkran
sen bedekt.
"Met gesmoord gekreun zonk Annema
rie Mühlens op de knieën, hare gevou
wen handen voor hare oogen 'drukkend.
Dood!... En met hem al haar geluk, al
haar hopen. Maar zij had toch niets te
gehad. Heelemaal niets! Hij Zelf had haar
gelegd, hij noojt goij irgjjwgjvd&t Jiij
Hoe men over de opstanding jn Por
tugal moge oordeel en, hoe ook over den
dood van Ferrer, het is en het blijft in
elk geval een gruwel weerlooze vrou
wen en kinderen, aan hare naasten zich
wijdende vrouwen en brave priesters^
(die er onder de Katholieken toch óók,
zijn), lafhartig te mishandelen en te
vermoorden. En de „Maasbode" heeft
daarom groot geïïjk, dat zij de „Nieu
we Courant" die te keer gaat over den
dood van den vrijzinnigen Ferrer, eh
zwijgt over de mishandelingen en de
moorden der Katholieke bevolking van
Portugal aangedaan, haar laffe, onop
rechte houding verwijt. En dat zijn
dan dezelfde mannen, die zich zoo prat
doen op Nederlanid's gastvrijheid eeuwen
vroeger den vervolgden Joden geboden.
Alleen, uit die Joden is de heden-
daagsche pers-wereld gegroeid. Daarom
vindt die wat met de hunnen indertijd
geschiedde héél braaf; maar de Katho
lieken (waarvoor zij bang zijn), die moe
ten maar zonder vadeiland rondzwerven
en uitgemoord worden.
En dat heet dan Liberalisme.
Levensverzekering door den
Boerenbond.
ïn het „W e e k b I a d v. d. N o o r db r.
Christ. Boerenbond" wordt het
denkbedl geopperd, door den Christe-
1 ijken Boerenbond een levensverzeke
ring voor zijn leden te doen oprichten.
Volgens den schrijver is daar zeer veel
voor te zeggen.
De premies toch konden beduidend
lager zijn dan bij iedere particulierei
maatschappij. Waar deze maatschappij
en worden bijgestaan door een direc
teur, onderdirecteur, hoofdinspecteur, in
specteurs, adjunct-inspecteurs en tal van
agenten, daar kon zoo'n onderlinge Mij.
van den Boerenbond het met heel wat
minder personeel doen.
Iedere maatschappij van levensverze
kering is een financieele onderneming
en stelt zich ten doel zooveel mogelijk
winst te maken. Zij houdt er vijftig of
meer tarieven op na en besteedt kolos
sale sommen aan propaganda. Aan keu
rende geneesheeren wordt van f 2.50
tot f 10 J>etaald voor een enkel onder
zoek en het invullen en opzenden van,
een rapport.
Een onderlinge maatschappij van den
Boerenbond' bereikte volkomen baardoel
door slechts een drietal verschillende
tarieven er op na te houden. Aan pro
paganda behoefde niets te worden be
steed daarvoor zouden voorzitter en se
cretarissen in iedere afdeeliug wel zor
gen. En wat de uitgaven voor een ge
neeskundig onderzoek betreft, ook deze
konden heel wat minder zijn.
Waar door tal van personen geheel
gratis of bijna gratis, dhs meer uit chris
telijke naastenliefde, zooveel wordt ge
daan voor de leden van den Boeren
bond, daar zouden cok wel personen te
vinden zijn, die een gedeelte van hun tijldi
wilden beschikbaar stellen tot welsla
gen eener onderlinge levensverzekering
van den Christ. Boerenbond.
Bleek voldoende instemming met dit
denkbeeld, dan kon, besluit de schrij
ver, aan het bestuur van den Boeren
bond het verzoek worden gericht, dit
onderwerp in een bestuursvergadering
aan de orde te stellen.
Koninklijke Besluiten.
Bij koninklijk besluit is jhr. mr. E. A.
Van Beresteyn benoemd tot burgemeester
der gemeente Veendam.
Is benoemd tot ambtenaar van het
Openbaar Ministerie bij de Kantongerech
ten in het arrondissement Rotterdam, mr.
J. C. Koderitsch, advocaat en procureur
te Rotterdam.
Is aan C. M. Van der Burgh, eervol
ontslag verleend als commies bij het
Departement van Financiën.
Subsidie Openbare Leeszalen.
De gemeenteraad van 's Gravenhagj
heeft besloten een subsidie van f8000'
(voor drie achtereenvolgende jaren) aan
(de vereeniging „Openbare Leeszaal en
Bibliotheek te 's Gravenhage" te verlee-
nen.
altijd bij zijn moeder zou blijven. Zijne
moeder, die had tusschen hen gestaan
die had haar heur geluk afhandig gemaakt
Koudhartig nocm'den allen de oude vrouw
met haar strakke, verbitterde gelaatstrek
ken, die jaar in jaar uit rouw 'droeg en
nooit lachte. Alleen haar zoon had haar
lief, zoo'als zulke strenge, en harde, vrou
wen meestal door haar kinderen bemind
worden, vof ontzag, vol deemoedig
heid, vol gehoorzaamheid.
Rudolf Bergliausen zou voor zijn moe
der. gestorven zijn, ats zij het had ver-
fangdvoor zijn moeder zou "hij door het
vuur zijn gegaan. Alles voor zijne moeder
en voor haar zelve n?ets. Vriendschap
bood hij haar aan, en zij had zijne liefde
begeerd. Hij had dat in haar oog, in haar
hart kunnen lezen. Maar haar trouwe,
sterke liefde vermocht niets op hem!.....
Eindelijk zag zij dat in. En toen veinsdis
zij hem alleen vriendschap toe te dragen
om hem niet gfebeel en al te verliezen,
Doch onder haar gehuicheld tevreden
lachje bloedde steeds haar hart. Zijne
vriendin werd' ^ij, rijn goede kameraad.
Wijl hij de vriend van Tiaar broeder was,
wiens huishouding zij bestuurde, kwam
hij dagelijks bij haar aan huis. Het was
een innig hartelijk verkeer. En steeds
w,a,s haar broeder de dier d e jn den hond^
Alvorens de beslissing daarvoor viel,
het gekomen tot een heftig debat tusscheti
Ide heeren Wisseling (R.-K.) en Lismajj
(N.-H.) eenerzijds 'en "de heeren Deeq
(V.-D.) Hoejenoosch (S.D.) en wefhoude*
De Wilde (A.-R.) anderzijds.
De heer Wiesseling als katholiek, plaat"
ste zich op het standpunt dat de openbar^
ieeszalen voor den Katholiek onaannetne-
lijk zijn. Zijn positie werd echter vrij
zwak, doordat men hem verbijten kon^
dat hij is 'contribueerend lid van die ver
eeniging voor wie het subsidie bestemd!
is en dat hij is een der oprichters van diö
hier bedoelde leeszaal.
Bovendien echter, verzwakte hij zijn pd-
sdtie ten zeerste, door het indienen vait
drie amendementen. i
Immers: waren deze aangenomen, dan
zou hij verplicht'zijn geweest te stemmen
,voor het subsidie. Wat hem antusschen
als katholiek onmogelijk zou zijn geweest
en waarbij hij dan ook zijn katholieke me
deleden tegenover zich zou hebben doen
vinden.
Over het beginsel zelve hebben feitelijk
alleen "de heeren Lisman en De Wilde het
woord gevoerd. De heer Lisman, die het
bestreed, die heer de Wilde, die het met
overtuiging verdedigde, namens B. len
W. De heer Lisman, als ,aItÖd conse
quent, verklaarde zich tegen de ópenbarq
leeszaal op dezelfde gronden als hij is te
genstander van de drukpersvrijheid: da'
impotentie van veten om piet volkomen'
kennis van zaken te oordeel en over alles
wat hun voorgezet wordt.
Daartegenover stelde de heer de Wil
de (A.-R.) het begin ie va het vrije onder
zoek. Wat ons in hem niet verwondert
Maar toch mogen we ;i hier wel zeggen,-
dat liet vooropstellen van 'dit beginsel wal
iets wegkrijgt van principien-fëiterri 'Heeft
niet "de Heer De Wild2 in dezen zelfden
Raad en vanaf zijn wethoudersplaats her
haaldelijk geprotesteerd tegen den geest
van nivellement, die voortdurend van ze-
'Tcere zijde gepredikt wordt:?
De beslissing viel met 19 tegen 7 stem
men. Tegen waren de heeren Lfsman (nat.
hist.) Wesseling, De Groot Verburg, van
Liefland en ten Hagen (R. K.) en Den
Duik (chr. hist.)
De leeszaal h-eeft nu haar subsidie.
Wat zal den Haag nu intellectueel hóóg
ontwikkeld worden.
Medaille van het Roode Kruis.
Het Stsbl. no. 298 bevat een Kon. be
sluit van den 5den dezer, tot instelling
van een eereteeken voor belangrijke dien
sten in of jegens de Vereeniging „hel
Nederlandsche Roode Kruis" bewezen.
Het eereteeken zal den naam dragen
van „Medaille van het Roode Kruis".
Deze medaille zal zijn van glimmend
zilver, cirkelrond, met een middellijn van
33 m.M., omgeven door een verheven
rand, aan de binnenzijde bezet met fijne
parelpunten. Aan de voorzijde zal zij, op
matten grond, een kruis vertoonen in
rood email, met verheven glimmend zil
veren rand, waarvan de armen, den zil-
rand medegerekend, een lengte zullen
hebben van 23m.M.
De keerzijde zal op glimmende grond,
het randschrift vertoonen„Voor trouw
en toewijding", en daarbinnen, op het
midden der medaille het jaartal „1867"
zijnde het jaar der instelling van liet
Nederlandsche Roode Kruis door wijlen
Zijne Majesteit Koning Willen III.
De medaille zal worden gedragen aan
een zilveren Koningskroon met effen rood
lint, ter breedte van 38 m.M.
Het is niet geoorloofd het lint zonder
de medaille te dragen.
Het eereteeken wordt verleend door de
Koningin op voordracht van den minister
van oorlog en van marine. Het eereteeken
kan niet verbeurd verklaard en terugge
vorderd worden dan tengevolge eener on
herroepelijke veroordeling tot een gevan
genisstraf van drie jaren of tot zwaarder
straf.
De kosten van het eereteeken worden
gekweten ten laste van het Hoofdstuk
der Staatsbegrooting,, hetwelk het depar
tement van oorlog betreft.
Het beheer van alles, wat het eere
teeken betreft, wordt opgedragen aan de
Kanselier van de Orde van den Neder-
Iandschen Leeuw, tevens Kanselier der
Orde van Oranje-Nassau.
Rudolf vermeed steedis zorgvuldig jnef
haar alleen te zijn, en zoo kon nooit een
brug tusschen beide harten worden ge
slagen. Hij verlangde daarnaar Blijkbaar
niet; zij was immers zijn goede kame
raad.
En zij was Baf werkelijk. Met elke van;
zijn gedachten was zij het volkomen eens.
Alles overlegde hij met haar. Slechts van'
zijn moeder mocht hij haar niet spreken.
Dat duldde zij niet. Want evenzeer als zij
hem- liefhad, had zij een afkeer van zijn
[moeder, van 'de sombere schaduw, die
tusschen haar en het geluk stond.
En nu was hij dood, gedoofd als een
licht was zijn dierbaar leven. In de armen
van zjjn moeder was hij gestorven.. Zijn
moeder had hem verpleegd, had hem 'do
oogen 'toegedrukt. Hoe verbitterd was
Annemarie overielken liefdedienst, welken
Rudolf's moeder hem had kunnen "bewij
zen. Zij zelve had niets voor hem mogen
doen, moest ter zijde blijven staan als een
bedelaarskind. Niet ieens een 'bloem had
zij den do ode gebracht. Hief was haar
onmogelijk de vrouw te ontmoeten, |dje
zij als hare vijandin beschouwde.
iWfifdt .vervolgd),
