&T Hè
196
ton naderen, het naaste station op de lijn naar het zuiden toe, en
als hij dat gepasseerd was, kon niets de reizigers meer vrijwaren
van in de handen der roovers te vallen. Het toestel was geruimen
tijd stil geweest, en ik lag bevende van angstige verwachting elk
oogenblik te luisteren of Whaston het passeeren van No. 4 seinde.
„KlikI klikl R r-r-r-r klik 1
Wat deed het toestel zoo zonderling klinken? Toen hoorde ik
in heldere tikken den oproep van den lijnopzichter. Whaston zou den
trein seinen, maar neen. Mijn eigen signaal werd gegeven. Wat moest
dat beteekenen De lijnopzichter antwoordde en uit mijn hart kwam
een zucht van verlichting toen ik höorde seinen
,,Hier is Cr. te Red Rock. Sd. wordt door treinroovers gevangen
gehouden in het kantoor. Ik heb op zolder den draad in handen.
Stop No. 4, Whaston vlug!"
„Ik hoor het en zal 4 hier houden, all right,viel Whaston hier in.
Er werd bevel gezonden den trein op te houden tot nader order
en een uitvoerig bericht aan den treinconducteur.
Goddank, de trein was veilig. Ik begreep nu alles. De wakkere
jonge dame had de roovers gehoord toen zij binnentraden, had ons
gesprek afgeluisterd en haar vorige ervaring van den stoffigen zolder
zich te binnen roepende, was zij in de duisternis naar boven ge
klommen, had een der draden gebroken en de einden bij elkaar
brengende, had zij verbinding kunnen krijgen met den lijnopzichter.
In de stilte van den nacht kon zij eiken tik van het toestel hooren
en even goed werken alsof zij voor de tafel zat
Binnen eenige minuten kwam een sein van den lijnopzichter, dat
zij prompt beantwoordde.
HET TRAMONGELUK OP BEIERLAND:
de zwaar beschadigde tramlocomotief.
H.
HET KONINKLIJK BEZOEK AAN AMSTERDAM:
M. de Koningin en de Prins aan den ingang van Artis, waar
lijnopzichter antwoordde op
trein van Mulhall, twee stations
een aantal schoolkinderen ter begroeting opgesteld stonden.
schieten en ofschoon ze mij zeker zouden mishandelen,
ik begreep dat mijn plicht tegenover de maatschappij van
mij vorderde al het mogelijke te doen en de gevolgen af
te wachten.
Na gewacht te hebben tot de
een rapport omtrent den
verder, en wetende dat
hij bij zijn toestel stond,
sprong ik op en snelde
naar mijn toestel.
"Trei.
Ik ging niet verder.
Daar was een luid ge
raas, ik voelde een hevi-
gen slag, vergezeld van
een stekende pijn in mijn
dijbeen en zonk op den
vloer.
„Jou vervloekte schelm,
was dat je spel? Geluk
kig voor je dat mijn
pistool afging voor ik het
op je hersens gericht
had, anders was je er om
koud geweest."
Zij beurden mij op
en sleepten mij ruw
naar de bank, op een
vreeselijke manier vloe
kende om mijn poging
hen te dwarsboomen. Ik
wist nu dat ik in mijn
been gewond was, doch
had geen hevige pijn.
De trein moest nu on
geveer het station Whas-
„God zegene u, miss, ge hebt een groot werk gedaan dezen nacht.
Express-trein met politie vertrekt binnen vijf minuten en zal binnen
vijf en veertig minuten te Red Rock zijn. Blijf waar je veilig bent in
geval van een gevecht met de roovers."
„O, ik ben zoo bang dat Sd. gedood is," hoorde ik haar zeggen. „Ik
hoorde dat zij hem met den dood bedreigdener klonk een schot ge
volgd door geschuifel met de voeten."
Op luiden toon, zoodat zij mij hooren moest, riep ik tot de roovers
„Mannen, ik ben in de dij geraakt en heb veel pijn. Deze bank is
een hard bed voor een gewonde. Wilt ge mij in de naaste kamer
dragen en mij daar te bed leggen v
„Wat kan het ons schelen of je pijn hebtLig stil of je kunt nog
meer krijgen."
Ik hoorde dat de kleine
heldin mijn woorden
overseinde aan den op
zichter ea begreep dat
mijn doel bereikt was
en zij gerustgesteld was
omtrent mijn leven. Een
oogenblik later kwam
een bericht voor mijn
oor bestemd
„Hou je goed Fred,
er kom1- hulp. Wij heb
ben dit spel grooten-
deels gewonnen, maar je
toestand doet mij ver
driet, oude jongen.
Tracht het te dragen.
Ik kom bij je zoodra
de trein hier is.Cr."
God zegene haar. En
zij noemde mij Fred 1
Als ik met phantasie
begaafd was, ik schreef
een prachtig verhaal van
het gevecht tusschen de
politie en de roovers,
maar ik ben slechts een
eenvoudig telegrafist en
moet mij strikt aan de
waarheid houden.
HET GOUDEN FEEST DER PAROCHIEKERK VAN DEN H. JOANNES DEN
DOOPER TE HOOFDDORP
de feestelijk versierde kerk van binnen.
EEN ERNSTIG TRAMONGELUK
eenige dagen geleden is op den weg van Oud-Beierland naar Piershil
de Beierlandsche Stoomtram gederailleerd. Zooals onze foto doet zien,
is het tramrijtuig bij dit ongeluk geheel verwoest. Erger is, dat bij dit
tramongeluk drie menschenlevens te betreuren zijn: die van de beide
stokers en den machinist. De conducteur en eenige passagiers werden
meer of minder ernstig gewond.
mijner bezoekster laten varen, gerustgesteld door haar wegblij
ven.- Ze had de roovers zeker gehoord en was in de goede
renbergplaats verborgen of door de achterdeur ontsnapt en naar
het station gegaan om hulp. Maar wat voor hulp kon van daar
komen 1 Ik wist dat daar geen enkel vuurwapen was en de be
ambten zouden hun heil in de vlucht zoeken op het eerste
bericht dat ik in handen der Daltonbende was gevallen.
Op het laatst besloot ik de wanhopige poging te wagen,
den lijnopzichter te waarschuwen, en zoo den trein voor een
overval te bewaren. Ik geloofde niet dat de schurken zouden
i'v*Vr V'
