Gemengd Nieuws.
PI. doet uitkomen, dat de vermogens
toestand van bekl. van dien aard was, dat
hij niet had behoeven te beieenen, maar
in plaats van al zijn crediteuren, aan wie
hij geld geleend had, rond te gaan om zijn
geld terug te verzoeken, vond hij het ge
makkelijker de certificaten te beleen en.
Dit bewijst niet dat bij bekl .de misdadige
neiging bestond, om zich het goed van
anderen toe te eigenen. Hij is slechts het
slachtoffer van zijn domheid geworden.
Ook in Aalsmeer wordt hij niet als een
misdadiger aangezien, doch slechts als
een man, die zich door zijd domheid iD
moeilijkheden heeft gebracht. Het ver
trouwen heeft hij niet verbeurd.
PI. vroeg ten slotte vrijspraak en, bij
veroordeeling toepassing van clen-entie, en
zeker niet de inwilliging van den eisch
van het O. M. tot gevangenneming.
Na de re- en dupliek ging het Hof in
raadkamer. Beslissing: er zijn geen
termen om het verzoek tot on-
m i dd ijkeinhechtenisneming
toe tc staan.
Uitspraak 8 Mei.
Noordhollandsch Landbouwcrediet te
Alkmaar.
Het jaarverslag over 1909, uit te bren
gen in de talgemeene vergadering op 2
Mei, van het Noordhollanidsch Land
bouwcrediet te Alkmaar, maakt in de
eerste plaats melding van de oprichting
van verschillende agent- en correspon
dentschappen te Enkhuizen, Purmerend,
Rotterdam en te Haarlem. Het gestorte
maatschappelijk kapitaal werd, door de
uitgifte van 500 jiieuwe aandeelen elk
a f 1000 tot den koers van 110 pet.,
plus loopende rente a 5 pet. 's jaars,
van f 1,000,000 gebracht pp f 1,500,00,
terwijl dientengevolge na aftrek van een
commissie aan het garantiesyndicaat en
van de kosten van het aanmaken der
aandeelen, een bedrag van f 32,947 op
reserve kon worden geboekt. De bijbe
taalde rente werd aan de renterekening
goed geschreven.
Door de raden van admissie worden
toegestaan 1552 aanvragen ten bedrage
van f2,067,037. Het loopende krediet
bedraagt onder .ultimo December 1909
f4,743,913, tegen f4,214,769 onder ul-
ümo December 1908. Het saldo vaini
pensioen- en ondersteuningsfonds be
draagt fll,42S (v. j. f8567), de depo
sito-rekening f 1,493,206 (1,533,402).
De gebouwenrekening, die 31 Decem
ber 1908 op de balans voorkwam met
f 113,000, vermeerderde in den loop van
1909 tot f204,548 als gevolg van den
aankoop van de kantoorgebouwen te
Enkhuizen en Rotterdam. Op de meubi-
lairrekeninig die in 190S tot op f 1 was
afgeschreven en thans weer met f 1 op
Ls i4.7.2£Lrae:tê-
meubilair, in hoofdzaak ten dienste der
kantoren te Enkhuizen en Rotterdam.
De oprichtingskosten van deze beide
kantoren hebben bedragen f2547, welk
bedrag geheel wordt afgeschreven. De
reserve klimt tot f217v854 Cv. i
J 176.812\.
De gemaakte rente en provisie be
draagt met 'het saldo Ao Po ad f 16
f224,312 (f188,699), waarvan wordt
afgeschreven op dubieuse debiteuren!
f 11,000 (f18,000) op meubilair f4782
(f431) en de oprichtingskosten van de
kantoren Enkhuizen en Rotterdam f 2547.
Na deze afschrijvingen van totaal
f18,329 kan worden voorgesteld even
als vorige jaren een dividend van 6 pet.
over het thans vergroote aamdeelenka-
pitaal uit te keeren.
Te Roermond geraakte Zater
dag de schrijnwerker E. onder een om-
vallenden muur. Hij werd in- en uitwen
dig zoo zwaar gekneusd, dat hij eenige
oogenblikken later aan de gevolgen over
leed.
Krasse maatregel. Toen dezer
dagen de dorpsjeugd eener Westlandsche
gemeente zich des morgens voor school
tijd nog eenige oogenblikken al dartelend
en heen en weer rennende te goed deed
aan de stralen der lentezon, werd eens
klaps haar aandacht afgeleid naar een
voor het raam van een winkel in kolo
niale waren op het dorpsplein verschijnend
plakkaat met den volgenden inhoud,
waarvan, met de jeugd, ook de groote
menschen aandachtig gingen kennis
nemen:
Mijne Heere Concurrente?
Daar ik mij verplicht uw bekend te maken
dat de vrouw van... wonende wijk... no...
aangaande de wanbetaling. Ze heeft mij
in enkele weken voor het bedrag van
twintig gulden vijf cent zegge f 20.05
afgezet. Zoo ik haar billijke condietiën
heeft voorgesteld, maar de Juffe met haar
brutale bek en onbeschoftheid is niet te
herstellen in een beschaafde toestand.
Zegt het voort. (Volgt handteekening.)
(Resb).
Zaterdag had te Middelburg een treurig
ongeluk plaats. Toen de 63-jarige voer
man R., van Oostkapelle, en zijn 21-
jarigen zoon ieder op een wagen, geladen
met steenen, langs de Nieuwe Haven
reden, schrok een der paarden van den
wagen waarop R. zat en sloeg op hol.
De zoon, die zag, dat zijn vader gevaar
liep met wagen en al in de Kade terecht
te komen, sprong van zjjn wagen en
rende de hollende dieren achterna. Bij
de poging om zijn vader te helpen ge
raakte de zoon onder den wagen en be
kwam een ernstigen beenbreuk en werd
ook verder aan het gezicht en handen
gewond
De vader geraakte ook van den wagen
en is er zoo mogelijk nog erger aan toe
dan zijn zoon. Deze ongelukkige bekwam
een zéér ernstige wond aan het hoofd,
vermoedelijk een schedelbreuk, terwijl
ook hij aan handen en voeten gekwetst
werd.
De zoon werd per rijwielbrancard naar
het gasthuis en de vader bij een anderen,
in de stad wonenden zoon binnengebracht.
De paarden kwamen tot staan, toen zij
tegen het hek van een school aanvlogen,
dat gedeeltelijk verbrijzeld werd.
Toen de brigadier der Kon.
marechaussee, M, de Groot, te Olden-
zaal, zich gisterenmorgen bij 't arrivee-
ren van den D-trein uit Duitschland aan
't station te Oldenzaal bevond, waren er
onder de passagiers ook twee'meisjes,
resp. 20 en 22 jaar, afkomstig uit Rheine
die in betrekking zouden gaan te Am
sterdam. Omtrent den aard der betrek
king en bij wien zij in betrekking zou
den komen, wisten zij niets. Alleen kon
den ze mededeelen, dat ze aan 't station
te Amsterdam zouden ontvangen worden
door een zekeren heer, zich noemende
Sander, die de meisjes te bestemder
plaatse zou brengen. Daar de brigadier
vermoedde, hier te doen te hebben met
een handel in meisjes, stelde hij zich in
telefonische verbinding met den directeur
van het Nat. Bureau tot bescherming
van vrouwen en meisjes te Amsterdam
die de twee meisjes nu te Amsterdam
zal ontvangen. (Zw. Ct,)
Oude spreekwoorden in een
nieuw licht. „Praatjes vullen geen
gaatjes!" zei de ongeduldige fietser, tot
den spraakzamen rijwielreparateur, die
bezig was het lek in den band te her-
steallen.
„Acht is meer dan duizend" zei de
werkstaker, en hij hield liever de hand
op bij de ondersteuningskas, dan dat
hij er mee arbeidde ,tegen een fceholor-
lijk loon.
„Wie luistert aan den wand ,die hoort
zijn eigen schand", dacht de man aan
den telephoon die toevallig een gesprek
ove 'hem tusschern concurrenten opving.
„Cherchez la femme!" riep de ver
baasde echtegenoot toen hij een gewel
digen nieuwen hoed zag thuiskomen,
waaronder hij zijn vruw vermoedde.
„Men kan geen ijzer met handen bre
ken", zei de moderne inbreker en daar
om bewerkte hij de zware kluisdeuren
met een steekvlaml
„Kom je over den hond, dan kom je
over den staart!", lachte de ongeloovige
chauffeur, nadat hij alweer een hond had
dc,£fcif '2alfi?u up in cm an u iaag neerzien,
maar onze kunst is de verhevenste de
zer eeuw", blufte de luchtschipper. „Het
is toch een opzienbarend feit, dat wij
het luchtruim veroverd hebben, waar
over iedereen in de wolken moet zijn."
„(Handelsblad.")
Twee kleine reizigers.
Zaterdagmiddag waren we toevallig i
de 3e klasse wachtkamer van het Cen
traalstation alhier en zagen we daar 2
kleine kinderen zitten ieder met een stuk
chocolade in de handop een tafeltje
twee glazen melk en een paar brood
jes, terwijl er een kringetje nieuwsgie
rigen omheen stonden.
Wat was nu het geval Deze twee
kinderen zouden met hunne ouders (land
verhuizers) van Rotterdam per extra-
trein naar Duitschland vervoerd worden
de kinderen zaten reeds in den trein,
doch de ouders blevc door de drukte
in Rotterdam achter, zoodat hier in U-
trecht een telegram kwam om de kin
deren uit den trein te halen en te wil
len bewaren tot de ouders kwamen. Die
konden niet eerder dan 3.41 aankomen
de kinderen waren reeds om 1 uur ge-
r.iveerd.
En nu kon men zien, dat het mede
lijden nog niet uit de wereld is, die
restaurateur gaf melk en brood en an
dere reizigers gaven chocolade, ja zelfs
kregen de kleinen ieder oen popje, zoo
dat ze op deze manier werden zoet ge
houden
Hoewel we er niet bii aanwezig wa
ren, hoorden we toch dat de ouders zeer
verheugd waren, toen ze hunne kinderen
gezond en wel alhier ontmoetten ze'
bedankten het personeel en de omstan
ders verscheidene malen voor de goede
zorgen aan hunne lievelingen besteed.
Te Amsterdam is de 64jarige
wed. Simmer, concierge in het huis
waarin het kantoor van den advocaat en
procureur mr. C. A. Hartzfeld gevestigd
is, aan het Spui no. 28, door gasverstik-
kihg om het leven gekomen. De dochter
der verongelukte werd gevonden in diep
bewusteloozen toestand, en zoo naar het
Binnengasthuis overgebracht. Voor haar
leven wordt ernstig gevreesd.
Gistermorgen kwam als gewoonlijk om
9 uur de 14-jarige bediende van den
advocaat aan het kantoor. Toen hem op
zijn herhaald bellen niet werd ooenge-
daan, begaf hij zich naar den heer v. d.
Andiel, eigenaar -van het huis; beiden
stondiern voor de huisdeur vei'geefs te
bellen, toen ook mr. Harzfeld kwam, die
onmiddellijk de politie waarschuwde
Ook werd cr een smid bijgehaald, en deze
begaf zich door het achtergelegen per
ceel aan het Singel met den jongen naar
het dak, en klom tot het raam van' het
zolderkamertje, waarin de weduwe Siin-
in|er eiri haar dochter sliepen'. Dit raam
\v|erd opengebroken', en toem vond men
dte oude vrouw dood in haar bed eh het
meisje bewusteloos. Er werd .wel .een
gaslucht waargenomen, doch geen ster
kte. Opmerkelijk is, dat voor het bed
een nachtlichtje brandde, en dat er toch
gfeen ontploffing heeft plaats gehad.
Die geneeskundige dienst werd nu zon
der verwijl gewaarschuwd. Op de oude
vrouw wierden nog alle middelen toe
gepast om de levensgeesten weder op
tie wekken, doch vergeefs. De 24-jarige
dochtter werd naar het Binnengasthuis
gebracht en daar opgenomen.
De vermoedelijke oorzaak van het on
geluk is, dat er geen water in de pijp
dier gaslamp op de tweede verdieping
was gedaan waardoor deze lamp ge
zakt en het gas pntsnapt is, dat door
het plafond naar het zolderkamertje:
moet zijn doorgedrongen.
Een geruchtmaken'de erfenis
kwestie. Te Maastricht is in het jaar
1901 overleden een zekere heer Pierre
Bonhomme, koopman in aardewerk al
daar en, ofechoon de boedel op verzoek
der kinderen1, uit zijn eerste huwelijk
geboren, alstoen verzegeld is geworden
en zijn tweede echtgenoote, Maria Jo
hanna Elisabeth Mouren, th^ns echtge
noote in 3e huwelijk yan Joseph Fran-
ciscus Boshouwers, te Maastricht, de
memorie van successie dier nalatenschap,
sluitende met een saldo-passief, na af
trek van alle actief, van f 704,98, in
October 1901 beëedigde, schijnt nader
gebleken te zijn, dat, in stede van een
saldo-passief van f704.93, de nalaten
schap, na aftrek van alle schulden, een
netto actief van f60.000 opleverde,
hetgeen bij notarieeie ,akte is geconsta
teerd, welk netto actief tot dat aanzien
lijk bedrag is gestegen o.a. doordat eene
opgegeven vordering van den broeder
der tweede echtgenoote van den erfla
ter, ad 10.000 gulden, door haar ten|
laste van den erflater opgegeven en be-
eedigd, niet zou bestaan.
Een uit het eerste huwelijk van den
overleden Pierre Bonhommé geboren en
in België wonend kind^ heeft zich nu
gewend tot den minister van Justitie te
^Brussel, om door diens tusschenkomst
er bij onze regeering op aan te dringen,
'n strafvervolging tegen hare stiefmoe
der te doen instellen en ten einde te be
werken, dat zij haar aandeel in de va
derlijke nalatenschap, in 1901 opengeval
len, bekomt, terwijl door den kleinzoon
van den overledene, Pierre Nijst, te
Maastricht, aan de Tweede Kamer te 's-
Gravenhage bij gemotiveerd request ver
zoek is gedaan, om alsnog de noodige
strafvervolgingen tegen de tweede echt
genoote van zijn overleden grootvader
te doen instellen.
Met belangstelling wacht men hier de
ÖeTr"an<nnn d e'„Ifo rn rn efs^dijk".
Gistermorgen is door den havendienst te
Rotterdam een bezoek gebracht aan
boord van het stoomschip „Sommelsdijk"
dat sinds den brand verlaten in de Maas
haven had gelegen. De wanden van het
schip waren nog warm en zulks werd
voldoende verklaard docr het feit dat de
steenkolen nog een gloeiende massa
vormden, die de communicatie tusschen
voor- en achterschip afsloot. Naar schat
ting staat een duizend kub. nieters water
in het schip dat men heden hoopt te
gaan uitpompen. De verwoestingen in de
machinekamer aangericht, zijn ontzettend.
n eigenaardige broedplaats.
i bekend, dat sommige vogelsoorten,
o.a. de meezen, op eigenaardige plaatsen
hun nestjes bouwen. Zoo heeft nu een vo-
gelenpaar zijn nest gebouwd in de brie
venbus van de viila „Oud-Groevenbeek"
te Putten. Namens den heer v. Scherm
beek, eigenaar der villa, is den postbode
verzocht brieven enz., voorloopig niet in
de bus te doen.
In de Houtlaan te 's Hage beet
eergisteren een in die buurt als zeer nijdig
bekend zijnde hond in een vechtpartij zijn
tegenstancei(sters) den strot af. Zeer be
grijpelijk durfde niemand de vechtende
horfde nte scheiden. De aanvaller liet niet
los voor de tegenpartij stervend in den
ingang van het hofje lag.
Maandag middag wilde een
jongen op de Lijnbaan te 's-Hage de rails
oversteken, juist toen de Westlandsche
stoomtram aankwam. Hij bleef met zijn
voet in de rails zitten, zoodat hij gegrepen
en een eind weggeslingerd werd hij be
kwam ernstige wonden aan gelaat en bee-
ncn, werd in een winkel op de Lijnbaan
binnengedragen en vandaar per brancard
naar het ziekenhuis vervoerd.
Door smokkelaars bedrogen.
Men meldt aan de „Tel." uit Venlo:
Eenige herbergiers en bakkers te de
zer stede zijn de dupe geworden van een
smokkelaarstruc. Zooals het hier her
haaldelijk gebeurt, werden ,uit Pruisen
binnengesmokkelde waren te koop aan
geboden bij bekende afnemers. De smok
kelaars zijn er "tamelijk zeker van, hun
waar kwijt te worden tegen behoorlijke
prijzen*. Zoo vervoegde zich een dezer
avonden twee bekende smokkelaars bij 'n
paar herbergiers en bakkers, om Under-
berger likeur en suiker te verkoop en1.
De aangeboden waren waren reeds in een
leegstaand huis in veiligheid gebracht,
doch moesten voor elk aannemelijk bod
van de hand gedaan worden, daar de
rijksambtenaren van zoo iets gauw de
lucht hebben. De koop was spoedig ge
sloten en in het midden van den nacht
werd de waar afgeleverd. Nadat dei
smpXkelftars {11411 marken keet fipdden, I
waren ze (Spoedig weder pvenj geheim
zinnig als ze gekomen waren verdwenen,
want ze iïamen eveneens hier een vracht
je mede om dit veilig in Pruisen! te
brengen'. Wie .schreef .echter de verba
zing der koopers, toen: ze den volgenden'
morgen de gekochte w!aar nakekenIn
plaats van suiker vonlden ze in den' zak
een dikke laag, circa vijf kilo suiker,
en vervolgens wit zand.
In plaats van' iJnderberger likeur be
vatten de fijn verzegelde flesschen kou
de koffie. De bij den n'eusgenomen koo
pers hadden liever geen: ruchtbaarheid
aan het geval gegeven', doch daar er
vier verschillende koopers bij betrokken'
waren, lekte het een na het andere uit
en begon het schelden op het rapalje.
Er wordt jntusschen hartelijk over het
geval gelachen.
T otgasovergegaan... Victor
de Stuers herrinnerde in een vergadering
van voorstanders eener wettelijke regeling
tot behoud van monumenten, aan den
tijd toen hier te lande allerlei wandalisme
ongehinderd gepleegd werd, en noemde
daaronder ook het wegslepen van de
mooiste koperen kronen uit de kerken.
Wij herinneren ons uit die dagen een
advertentie in de „Opr. Haarl. Ct.",
waarin kerkvoogden van de een of andere
Noordhollandsche gemeente welke is
ons ontschoten het volgende ter
openbare kennis brachten
„Kerkvoogden van X., 101 g a s 0 v e r-
gegaan zijnde, bieden de koperen
kronen uit de kerk den meestbiedende
te koop aan. Te zien dagelijks, enz."
Een blindgeborene ziende.
Blindgeboren heeft een violist te Stuttgart
op den ouderdom van 25 jaren door een
operatie zijn gezichtsvermogen terugge
kregen. Hij deelt over zijn eerste gewaar
wordingen mede in de „Schwab. Merk"
Sinds mijn geboorte leed ik aan grauwe
staar en zag aan alle dingen slechts den
schaduwomtrek. Als kind werd ik daar
om aan mijn linkeroog geopereerd zonder
gevolg echter; het oog moest later zelfs
verwijderd worden. Toen ik in den herfst
van het vorige jaar ook nog het laatste
glimpje van mijn gezichtsvermogen vrees
de te moeten verliezen, riep ik dokters
hulp in.
Angstige spanning bracht mij de tijding
dat ik door een operatie misschien ziende
gemaakt kon worden. In November van
het vorige jaar werd ik in de Stuttgarter
oogenkliniek geopereerd. Na het ontwa
ken uit de narcose werd mijn angstige
vraag naar het welslagen der operatie be
moedigend beantwoord. Reeds bij de eer
ste verbandsverwisseling bemerkte ik, dat
mij alles veel helderder was. De gene
zing hield aan en al na een paar weken
kon ik de kliniek verlaten. Met Kerstmis
kreeg ik een bril, en nu eerst scheen de
wrrpM ihppl ipiiw voor mii.
De eerste indrukken, die ik bij het dra
gen van een bril ondervond, waren zeer
gemengd. Ik groeide in een gevoel van
stralend geluk over hetgeen ik nu meer
zou kunnen genieten. Daartegenover
stemde mij het bewustzijn, dat de wereld,
die ik mij gebouwd had en waarin ik mij
gelukkig voelde, ten einde was, een
oogenblik bepaald droevig. Ik was over
tuigd, dat het zien, waartoe mij na de
eerste voorwaarde, het physische vermo
gen, geschonken was, een bezit was, dat
ik mij niet dan na een ernstige studie
door te leeren zien kon eigen ma
ken. „Niet meer tasten! Toezien'!' moes
ten mijn huisgenooten mij meermalen
zeggen.
Vreemd was de indruk, dien ik had,
toen ik voor het eerst door het venster
het leven en gewoel op de straten zag.
Het was mij te nftTede, als zag ik op een
tooneei neer, als was het geen leven, wat
zich voor mijn rechteroog afspeelde, geen
werkelijkheid maar een sprookje.
Dat gekrioel, die menschen, dieren, wa
gens enz., hadden iets verwarrends, bijna
iets onaangenaams voor mij.
Nooit was ik tot dusverre zonder ge
leide uit geweest. Dat deed ik nu eens.
Eerst een klein wandelingetje om mijn
huis, later naar mijn dokter. En als ik
nu heel alleen door de stad loop, vraag
ik mij wel eens: „Ben jij dat nu werke
lijk?" En met alle beslistheid zeg ik dan
neen! Jij bent werkelijk een ander ge
worden
Sinds twee maanden krijg ik met succes
lees- en schrijfles, en met de toename der
gezichtsindrukken rijst mijn zelfvertrou
wen, wat voor mijn kunst van veel ge -
wicht is. Moge nog veien van mijn vroe
gere lijdensgenooten een gelijk lot zijn
beschoren
Het kleinste van twee kwa
den. Een Londensche telefoonjuf
frouw 'hoorde bij een onderzoek, of de
draad tusschen twee abonné's wel in'
orde was, een brokstuk van een gesprek,
dat haar zoo zeer boeide, dat zij bleef
luisteren. Toen bleek haar, dat een der
sprekers den ander trachtte over te ha
len, juweelen te stelen uit een hotel
kamer. „Je behoeft alleen maar," hoor
de zij zeggen, „met een gewoon j;eis-
taschje te gaan naar het hotel, daar de
kamer naast no. zooveel te vragen, te
wachten, dat de bewoonster uit is en
dan jouw tasch, met papier of vodden
gevuld, te verruilen tegen de hare". Na
lang tegenstribbelen, verklaarde de man
zich bereid de opdracht uit te voeren.
De telefoniste schelde dadelijk de po
litie op en deelde deze mede wat zij
gehoord had. Een paar rechercheurs be
gaven zich naar het hotel, vernamen, dat
daar pas een verdacht uitziend man was
aangekomen, met een reis tasch, die de
bewuste kamer had gevraagd. De reis-
tasch bleek enkel papieren te Bevatten^
Waarin de politie voldoenden grond vondj
om den mart op straat te zetten, aange
zien de hotelhouder den naam van zijn'
hotel liever niet waagde aan de proef,
of de man inderdaad voornemens was
om te stelen.
De telefoniste heeft echter haar ambts
geheim geschonden en is dus discipli
nair strafbaar.... i
Het potlood, Majesteit! Op
zekeren dag gaf keizer Frans Joseph, te
Boedapestverblijvend.algemeeneaudiëntie
in het koninklijk paleis. Een Hongaarsche
smid naderde ietwat verlegen, tusschen
zijn vingers een stukje carton heen en
weer draaiend, 't was het portret van
den keizer, dat hij den vorst verzocht
van zijn handteekening te voorzien.
Frans Joseph verontschuldigde zich,
verklarende niets bij de hand te hebben
om te schrijven, noch pen noch potlood.
O, dat hindert niet! antwoorde de
smid. En uit zijn zak een klein timmer
manspotloodje halend, overhandigde hij
dit aan den souverein, die toen minzaam
aan het verzoek voldeed.
Doch wijl de smid, met zijn portret
in de hand bleef staan, alsof hij nog
iets anders verwachtte, vroeg de keizer
nieuwsgierig
Kan ik nog iets voor u doen
Ja, sire, antwoorde de andere, me
mijn potlood teruggeven
Na geteekend te hebben, had Frans
Joseph het potloodje inderdaad bedaard
in zijn zak gestoken. En met een glimlach
voldeed de keizer aan het billijk verzoek
van den smid.
Preutschheid buiten de school*
In de gemeente Schöneberg is een pleintje,
de Barbarossa-platz, een gewoon Ber-
lijnsch pleintje, dat wil zeggen een fleu
rig, groen lapje grond, met mooie bloem
perken en bloemranden, waarop een
zestal rechte straten monden.
In dit park moest een monument komen.
Het gemeentebestuur schreef een prijs
vraag uit voor het beste ontwerp, dat
inet duizenden marken beloond zou
worden. Tientallen ontworpen kwamen
in. Enkele goede, vele slechte. Alle
werden ze tentoongesteld in een barak,
ergens buiten, waar een mensch alleen
komt als hij hopeloos verdwaald is.
Eén ontwerp werd het best geacht.
Een herder-bron. Een naakte herder met
wat schaapjes.
Op het Barbarossoplein nu stond op
een goeden dag dit ontwerp op hout
geplakt, gefiguurzaagd.
De vroede vaderen moesten zien of
het ging.
Het ging niét. Na een weekje ver
dween die houten herder. Om er nooit
terug te komen, ook niet in marmer.
Het ging niét. Want de naakte man
hod dat godoolto van zijn lichaam, waar
de rug van naam verandert, gekeerd naar
eenschool. Een meisjesschool
Dergelijke onzedelijkheden kunnen niet
getolereerd worden. G. v. L.
Eenverbrokentrouwbelofte?
Voor lichtvaardige jonge mannen is
Engeland een gevaarlijk land. En te
groote vriendelijkheid jegens een meisje,
heeft menigeen een proces bezorgd lot
schadevergoeding wegens verbreking van
trouwbeloften. Maar zeldzaam komt het
omgekeerde geval voor, dat een jonge
man een vrouw dagvaart, wegens dezelfde
overtreding. Zulk een zaak wordt thans
voor de Kings Bench behandeld. Een
winkelbediende heeft een actie ingesteld
tegen een klant van zijn patroon, op
grond dat deze zou hebben beloofd hein
te huwen en thans die belofte niet gestand
wil doen. De winkelbediende is jong en
arm, de klant een weduwe van 54 jaar
en rijk. Beiden hebben met elkander druk
omgegaan. Maar de weduwe beweert,
den jonge man nooit te hebben beloofd
hem te zullen trouwen. De winkelbediende
houdt het tegendeel vol en vraagt schade
vergoeding.
De Daily Chronicle verneemt
uit Pittsburg in Amerika:
Zaterdagavond hebben in de mijnstad
Avella in West-Pennsylvanië een hon
derdtal dronken mijnwerkers ,een hun
ner, dien zij voor een spion in dienst
der maatschappij hielden, gekruisigd.
Het slachtoffer, met name Rapitsh, was
nog niet lang geleden uit Hongarije ge
komen en kende maar weinig Engelsch.
Zijn beulen waren voor het meerendeel
Slaven. Al eenigen tijd hadden zij
openlijk Rapish gedreigd.
Zaterdagavond begaf de tjen'de, na irf
een kroeo; zwaar gedronken te hebben
en verhit door nieuwe beschuldigingen,
tegen Rapish ingebracht, zich naar zijn
huis en sleepten hem naar buiten. Zij
moesten hem letterlijk uit de armen van
zijn vrouw rukken. Toen voerden zij hem!
mee naar den buitenkant van de stad.
Eenigen gingen toen palen halen van
een mijn en maakten daaruit een groot
ruw kruis.
Toen haalden zij nog meer drank enj
dansten om het kruis en zongen lieder
lijke gezangen. Onderwijl stierf langzaam!
hun slachtoffer in vreeslijke pijnen.
De politie verscheen ten laatste op
het tooneei. Zij had het schreeuwen van
de dronken kerels en het gillen van het
slachtoffer gehoord. Dadelijk ontstond er'
een gevecht waarbij vele mijnwerkers
van hun revolver gebruik maakten. Het,
duurde eenigen tijd voor de politiemees
ter van het terrein was. Zij kon echteil
slechts drie van Rapish's moordenaars
vatten. I
Toen Rapish van het kruis afgenomen!
werd, w,as hij dood.
