De Slagboom.
"buitenland.
binnenland.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant
van Donderdag 21 April.
Uit de Pers.
QROENLOOPEN.
Ook die a.-r. Rotterdammer" wijdt
leenige woorden aan het door den Leid-
jschen hoogleeraar de Groot uitgegeven
|>oek inzake het „groenloopen."
Het blad .noemt het een „hartig woord"
Jot de ouders gericht.
En het is zeer begrijpelijk, gaat de
ijRott." voort dat mannen als o.a. de
oud-ministers Mr. van Houten, Mr. Loeft
ten Mr. de Savornin Lohman naar aan
leiding van de verschijning van dit boek-
twerk zeggenhet moet nu toch met
Idat groenloopen maar eens uit zijn!
En dafi beweert onze Rotterdamsche
[collega, dat er in „betamelijk" ontgroe
nen iets goeds zit.
Intusschen laat het blad na te zeggen,
fuvat voor goeds daarin kan zitten.
Wat er dan ook in de academiesteden
bij het ontgroenen gebeurt, is soms zoo
schandelijk, dat het niet is te beschrij
ven.
Prof. de Groot zegt er nog niet eens
alles van.
Wij lezen op blz. 82 en 83:
Eenige gebeurtenissen, aan half 's-
Gravenhage bekend, zijn door Me
vrouw van Holthe tot Echten (blz. 11)
publiek gemaakt. Zij komen hierop neer
Idat een student een groen bewusteloos
heeft geslagen, een ander groen een ge
schaafd been .opliep, en daarbij met
gescheurde kleeren rondliep en overgo
ten werd met vuil (trouwens een zeer
gewoon iets; een derde moest zich,
op raad van den medicus, dank zij het
ontgroenen, dadelijk aan deze verdere
ontbolstering onttrekkeneen vierde
liep twee kneuzingen in den rug op, en
nog een kwam er met een lichte her
senschudding af."
Voorts dit verhaal van een vader:
De eerste middag en avond van den
groentijd werden door mijn zoon door
gebracht in de sociëteit Phoenix, onder
het genot van opvoedende gesprekken,
welke zoo goed als uitsluitend liepen
over sexueele zaken. Op de meest vul
gaire wijze werden deze behandeld,
zooals men slechts zou verwachten van
verliederlijkten; mijn zoon heeft mij
daarover bijzonderheden verteld, die ik
u slechts mondeling kan mededeelten.
Uit een pornographisch (of medisch?)
boek moest worden voorgelezen.
Hoe het met dezen groen den volgen
den tijd ging, wordt aldus verteld:
Deze opvoedende dag en nacht Werd
gevolgd door enkele uren slaap. Toen
kwam een dag van de gewone plage
rijen. De groen moet steeds op den
grond zitten of half liggeneen stu
dent zit een paar" uren lang boven hem
op een stoel, en reikt hem op een ge
geven oogenblik een sigaret toe; de
groen wil echter niet rooken, doch het
bevel luidt: „rook op, het vuur in den
mond asjeblieft." Een glas bier wordt
middelerwijl uitgegoten over zijn kaal
geschoren bolhet vocht loopt tusschen
zijn kleeren, die drijfnat worden, en
met deze en soortgelijke ontbolsterings-
practijken wordt deze dag en een groot
gedeelte van den nacht klein gekregen.
Later zal deze methode nog wat wor
den uitgewerkt en .verbeterd. Uit een
of meer openingen in het plafond wordt
dan met afval van groente, rotte appels
FEUILLETON.
(Vrij naar het Fransch, van
RE NÉ BAZIN)
12)
Een oogenblik later sprak mevrouw Li-
ïnerel
Ik viiv4, dat Reginald lijkt op de por
tretten van Newman, toen deze nog heel
jong was.
ZooDie vergelijking komt me juis
ter voor dan die, welke u eens te West-
gate maakte. Herinnert ge u den „cow
boy" nog?
Marie leunde haar fijn, mooi hoofd
ffcegen het grijze laken der automobiel.
!Ze had de oogen gesloten. Mevrouw Li-
imerel bleef door de ruit turen naar het
landschap, dat door ongelijke schaduw
strepen in breede strooken verdeeld wa9.
!T>e struiken schenen de gedaante van
groote dieren te hebben aangenomen.
In het Noorden en Oosten vormden de
lichten de (vuurbakens der schepen en
(dier haven een lange, cirkelvormige lijn
yan roode lichten.
Op Redliall was de soiree vroeg ten
leiinde, kort na het vertrek van mevrouw
|_imerel. Alle gasten logeerden op het
ikasteel. Even voor elf uur hadden de be
dienden de lichten in den salon uitge
doofd en de lampen in de rookkamer
aangestoken. Nu die avondbei geluid had,
ÏWaren de mannen zachtjes naar beneden
gekomen, nu bevrijd van de gedwongen
teonversaiie, vrij om te zwijgen, vrij om
$te rooken en ook bevrijd van hun ayqnd-
enz. op de kale hoofden der groenen
gebombardeerd, die in 't duister op den
grono zitten of met blaaspijpen wor
den er van een galerij knalbommetjes
op afgeschoten, mitsgaders andere pro
jectielen, zoodat er een veertien dagen
lang met een bult op zijn hoofd liep.
Op blz. 84 lezen wij:
„Op een der eerste dagen kwam de
noviet terecht op een kamer, waar en
kele ouderen hem commandeerden:
„Je kleeren uit!"
Jas en vest werden uitgetrokken.
„Verder, hemd uit!"
„Dat doe ik niet, dat noem ik on
zedelijk."
„Wat, onzedelijk! (vloeken); ben je
gek vent, als je gaat zwemmen doe
je het toch ooknoem je dat dan on
zedelijk?"
„Dat is een heel ander geval."
„Vooruit, je kleeren uit! als
„Ik vindt het smerig, ik doe het
niet."
„Na nog wat geredeneer valt een
zekere G.... op een op den grond ge
zeten groen aan, die, men wete dit wel,
daags te voren al een paar keer ge
fouilleerd was (de ontgroeners gaan se-
kuur; er kon een mes getrokken wor
den). G.... tracht diens hemd en broek
af te scheuren, doch ondervindt hevi-
gen tegenstand; in de worsteling krijgt
de groen hem onder. Natuurlijk schie
ten nu de andere ontgroeners hun ka
meraad te hulp, trekken den groen van
hem af, en scheuren zijn kleeren verder
kapot"
Inderdaad: menschverheffend dat
groenloopen
Moge prof. die Groot succes hebben
van zijn pogen om deze middeneeuwsche
gewoonte afgeschaft te zien; en mogen
de ouders der komende studenten dit
pogen krachtig steunen.
Civilisatie en Cultuur.
Ondier dit opschrift geeit „Het Cen
trum" een paar citaten uit een rede, on
langs door den Rijsenburgschen hoogleer
aar F. Forstman te Zutphen gehouden.
De spreker deed in zijn rede onder meer
de volgende vraag:
„Hebben spoorweg en telegraaf, die
de afstanden inkortten, ook de gemoede
ren bijeengebracht? Zijn onverdraag
zaamheid en klassenstrijd in scherpte en
omvang vermindert? Wordt het geloof
niet meer vervolgd? Nemen de natiën
geen bloedbaden meer? Wij ontdekken
de Noordpool en doorstralen ons levend
lichaam met een geheimzinnig licht. En
kennen wij nu onze ziel ook beter? Heeft
de menschheid haar tekort in zedelijke
reinheid, zelfschatting, naastenliefde, ge
rechtigheid beter begrepen? Duizend
nieuwe genotmiddelen zijn ter markt ge
bracht en naar deze tienduizend nieuwe
begeerten. En de weinigen, die ze bevre
digen kunnen, zijn die er meer menscb
door of gelukkiger?"
En later, sprekend over de school, zei
de Hoogleeraar:
„De Christelijke scholen uitgezonderd,
meen ik het volgende te mogen zeggen
In vroeger eeuwen was het doel der -
opvoeding een Christen vormen, alle ont
wikkeling en oefening werd daarop ge
richt. Nu bestaat de opvoeding haast al
leen in onderwijs: ontwikkeling van liet
intellect, volpompen van het geheugen,
aardeeren van bepaalde gewoonten, die
'men christelijke en maatschappelijke
deugden noemt. En waartoe? Om in de
wereld te slagen.
Wie een diploma kan toonen, waarbor
gend, dat de eigenaar op een bepaalden
datum heeft beschikt over een zekere
hoeveelheid kennis en overigens was, wat
doorgaat onder den naam van een net
mensch, die kan een betrekking krijgen
toilet. Fred Land had slechts zijn verlakte
schoenen verwisseld voor pantoffels, maar
Hunter Brice droeg een compleet flanel
len costuum en Hagarty had een fluwee-
liein jas aangetrokken. De jonge lieden
Ihadden zich niet verkleed.
Men had gerookt, gepraat, wisky en
soda gedronken en men was weer begon
nen te lachen, zooals men diat gewoon
wajs te dioen op den huize Redhall. Sir
George, in een breeden fauteuil gezeten,
bij zijn vriend Hagarty, sprak zooals altijd
met korte zinnetjes tusschen wolken ta
baksrook door. Ja, alles scheen weer vol
gens de gewone regelen van het huis te
gaan. Maar niemand, die aan vrede ge
loofde. Te midden van het gesprek zocht
vaak een vriendenoog steelsgewijs en met
onrust den ouden meester van Redhall.
Tegen middernacht kwamen Fred Land,
Hargreeve en Cuthbert Hagarty afscheid
nemen van den baron. Deze gaf met de
hand Reginald een teeken zich niet uit
de rookzaal te verwijderen, en ging door
met den ouden Hagarty te praten. De
sigaren waren opgerookt. Hagarty zou
nog gaarne een derde opgestoken heb
ben, maar sir George was hem voor, en
zelf een havanna met gouden band ne
mend, sprak hij ernstig:
Neem die mee,- vriend, ge kunt die
op uw kamer uiirookenik heb nog iets
met mijd zoon af té doen.
Hagarty werd plots weer teruggeroe
pen tot wat had plaats gevonden. Hij'
keek een halve minuut op zijn sigaar, die
hij in de vingers ronddraaide en vroeg
zich af, of hij niet goed zou doen zijn
vriend tot lankmoedigheid aan te sporen...
Maar de vrees inbreuk te maken op teen
anders recht behield de bovenhand.
Hij zweeg en drukte slechts de hand
van vader en zoon, die beiden alleen ach-
Icrbleven, A)s z;a,qhts .«tean s)jg
tegen zcoveel plus die en die vooruitzich
ten. Het worden beroepsmenschen, geen
cultuurmenschen. Hun waarde wordt
vastgesteld zoowat langs wiskunstigen
weg. Ze hangt af van de vraag: „wat
kan ik met zoo'n man verdienen?"
Maar bedriegen wij ons niet. Zelfs hij,
wien het alleen te doen is om te slagen,
moet nog eenige innerlijke kracht bezitten
want menigeen, die kennis en vaardigheid
genoeg bezat, slaagt toch niet, daar het
een karakterlooze, onbedwongen natuur
is, die zich niet heeft laten aanpassen
aan de zedelijke eischen, welke de samen
leving prhctisch stelt.
Men bégrijpe nu al, wat ik onder op
voeding hier erstageen bloot fatsoenee
ren volgens c'e heerschende mode, maar
karaktervorming, zelfbedwang."
frankrijk.
De verkiezingen.
Minister Millerand, zooals bekend is
een onafhankelijk socialist, is candidaat
voor de Kamer in het 12de district van
Parijs. Zijn candidatuur wordt gesteund
door de radicalen, maar krachtig bestre
den, zoowel dcor de intransigente socia
listen als door de clericalen, die niets
onbeproefd laten om den minister het
optreden in het openbaar onmogelijk te
maken. Maandagavond bijv. zou hij een
rede houden in een openbare school'
in zijn district. Toen de deuren open
gingen waren meer tegen- dan voor
standers aanwez'ig eij. 'toen men eerstge-
noemden den toegang verbood, drongen
zij met geweid de zaal binnen. Millerand
had geen lust i voor dit publiek, dat hem
waarschijnlijk het spreken toch onmoge
lijk zou hebbeij gemaakt,, zijn prograin te
ontwikkelen en ging onverrichterzake
heen.
Zijn ambtgenoot Viviani, die het even
eens bij zijn vroegere kiezers vr korven
heeft, hc-eft het maar beter gevo -i zich
niet candidaat te stellen in zijn oud Pa-
rijsch district, e:i een candidatuur aan
vaard in een afgelegen kiesdistrict van'
het departement Creuze.
Te Péronne kwam een vrouw bij den
maire vragen of ze niet van den arme
een doodkist kon hebben voor haar 72-
jarige moeder.
De maire, een naamgenoot van den
welbekenden generaal Boulanger, infor
meerde of de begrafenis kerkelijk of
burgerlijk zijn zou.
„Kerkelijk, meneer de maire," was het
antwoord.
„Voor kerkelijke begrafenissen geven
we geen doodkisten," was de uitspraak:
van burgervader Boulanger. „Als je je
moeder burgerlijk wil laten begraven,
krijg je een "doodkist cadeau. Maar haal
je er den pastoor bij, dan moet je maar
zien aan een doodkist te komen."
China.
De toestand in Tsjangsja.
Volgens de jongste berichten, te Sjang
hai uit Tsjangsa ontvangen, was de toe
stand aldaar aanmerkelijk verbeterd en
waren de winkels weder geopend. Het
bericht, dat de gouverneur van Hoenanj
om het leven zou zijn gekomen, (moet
onjuist zijn. De „Times" deelt de vol
gende bijzonderheden mede omtrent
Tsjangsja is in menig opzicht een merk
waardige stad. Zij vertoont nog al het
eigenaardige van het oude régime.
Voor den vreemdeling is zij zoo goed
als gesloten. Zelfs missionarissen, die
jarenlang in het lanid vertoefd hebben,
bewegen zich door de stad en de omlig-
stappen weg in den gang en op de trap.
Sir George, zonder op te staan, draaide
zijn stoel half om en bevond zich recht
tegenover Reginald, die was blijven staan
bij de tafel. Toen Reginald zag, dat zijn
vader tot hem ging spreken, verwijderde
hij zich een weinig van de tafel
De baron hief het hoofd op met bruus
ke beweging en zag zijn zoon vast in het
gelaat. In het huis was het overal stil.
Hij liet eenigen tijd voorbijgaan alvorens
de smalle lippen te openen, toen sprak hij
erg zacht om te toonen, dat hij zichzelf
geheel in bedwang had:
Ik herinner mij geen droeviger dag.
Ook ik niet, zed Reginald.
En geen schandelijker dag.
Sta mij toe, dat ik dit niet geloof.
Het is een schande, die ge mij hebt
aangedaan, om te weigeren het welzijn
[der kerk te drinken, hier, in dit huis,
op dezen grond, die ons geschonken is
door koningin Elisabeth! Nooit, hoort ge,
sinds de Breynolds op Redhall Wonen,
heeft een vreemdeling mij beleedigd,
zooals gij, mijn zoon, gedaan hebt ten
aanzien mijner gasten. Wat hebt ge te
zeggen om uw; houding uit te leggen?
U wieet, dat ik eerbied voor u heb.
Geen nuttelooze woorden! Rede
nen Hebt ge er?
Eene: ik.heb de godsdienstkwesties
bestudeerd.
sr- Dat doet niets ter zake. Denk voor
je zelf, al wat gewilt Maar in Engeland
is de Anglikaansche godsdienst een na
tionale zaak, de eerbied daarvoor gaat
samen met den eerbied voor den Staat;
de beleediging, dezen godsdienst aange
daan, is er een tegen het land
Dat Is het juist, wat ik niet kaïn
toegeven voor den koning ben ik altijd,
e»! het getoa! te aüi w#! wetea PP.-
gende plaatsen slechts onder militair ge
leide, dat, naar het heet, hen moet be
schermen, maar hen in werkelijkheid in
het oog moet houden.
Het is of men te Sjanghai den vreem
delingen toeroept: „Uwe producten kun
nen wij nu eenmaal niet missen, uw te
genwoordigheid echter wenschen wij
niet."
In de laatste vier jaren is die vreemde
lingenhaat buitengewoon toegenomen^
vooral onder de studenten. Het huren)
of koopen van een huis gaat tc Tsjan'g-
sja met grooter moeilijkheden gepaard
dan waar ook in China, ja is soms zoo
goed als onmogelijk. Verleden Jaar wil
den bijv. twee personen onderhandelin
gen aanknoopen over 'den verkoop van
een stuk grond in het zuiden der stad
aan de „Standard Oil Company", maar
de onderhandelaars werden zoodanig)
mishandeld, dat de dood erop volgde.
Een ernstige waarschuwtng voor
meisjes, die een betrekking zoeken.
Van hooggeachte en eerbiedwaardi
ge zijde wordt aan „De Tijd" uit 's Gra-
venhage de volgende ware geschiedenis
medegedeeld
B...., een jong meisje had geschreven
op eene advertentie in het „Nieuwsblad
voor Nederland", waarbij „in een geslo
ten zaak een meisje ter bediening" ge
vraagd werd. Het antwoord was, dat
men na goede informaties verkregen1 te
hebben, besloten had h,aar te nemen'. 'Zij
moest er op rekenen, dat zij veel en
druk werk zou hebben.
Aan het adres, een gesloten huis, ge
komen, werd haar door mevrouw zelve
de deur geopend. Mevrouw was aller
vriendelijkst en vroeg of zij wel wist
waarvoor zij gekomen was en wel goed
bedienen kon". „O ja, mevrouw", ant
woordde zij, verheugd zoo'n goede mees
teres te krijgen, „ik ken m'ijn werk"v
Zij werd nu naar haar slaapkamer ge
bracht, want het was al laat in dein
avond. Den volgenden morgen was er
niemand, die haar wektezij ontwaakte
eerst Iaat in den fnorgen en van het
drukke werk hetwelk van haar zou ge
vorderd worden, bemerkte zij ook in den
loop van den dag niets. Den geheelen
tijd mocht zij voor zichzelf besteden^
Eerst tegen den avond gingen het arge-
looze meisje de oogen open en bespeur
de zij tot haar ontzetting, waar zij was
aangeland, en welke diensten van haar
gingen gevorderd worden. ;Zij speelde
geducht op en verklaarde onmiddellijk te
willen vertrekken, eene verklaring, welke
door hare lotgenooten en haa r „me
vrouw" met schaterlachen werd ontvan
gen. Het meisje begreep toen, dat het
haar alleen door list zou gelukken, uit
hare onwaardige omgeving te ontvluch
ten. Zij wendde daartoe een middel
aan, dat gelukte, maar dat toch veel te
gevaarlijk en te onzeker is ,om in. der
gelijke gevallen algemeen aanbeveling
te verdienen. Nadat zij den eersten dag
door krachtig verzet had bewerkt, dat
zij met rust werd gelaten, deed zij den
tweeden dag, alsof zij gezind was zich
in haar lot te schikken. Zij zonderde
zich af met een bezoeker, "wiens voor
komen haar vertrouwen inboezemde. Zoo
dra zij met dezen alleen was, verhaalde
zij hem, op welke schandelijke wijze zij
in het huis gelokt was en hoe men van;
hare onervarenheid misbruik gemaakt
had. Zij viel voor den haar geheel vreem
den bezoeker op de knieën en smeekte
hem onder een vloed van tranen haar
behulpzaam te zijn, om aan het vree-
gelegd. Ik ben vrij. Ik beroep me
op de vrijheid van onderzoek.
NeenHier beveelt de traditie en
ook de familie-eenheid. Ge kunt je op
een of ander punt afscheiden van de ge
vestigde Kerk, maar eerbied weigeren
aan een in haar wezen "Engelsche instel
ling, dit is een schande voor een
Engelschman en voor iemanki van friijn
geslacht.... Geloof je, dat ik er de man
naar ben, om dat te verdragen?
Reginald schudde moedeloos het
hoofd hij zag in, dat liet niet mogelijk
was zijn vader te doen begrijpen, zoo
groot was de afstand tusschen hunWe
ideeën. Sir George hernam
Verklaar je! Ik vraag éiechts dat.
Maar met woorden alleen zult ge je er
niet uit redden....
Ik sta er niet op me er uit te réd
den. Ik ben in het geval gekomen, dat
ik dezen morgen vreesde: ik heb u mis
haagd. Maar vóór alles was ik het aan
mij zelf verschuldigd om een onrecht
man te zijn en niets te doen. wat met
mijn inzicht niet strookte. Nu, ik heb
een verandering ondergaan. Ik voel mij
niet meer door den band van net gemeen
schappelijk gèToof aan önze kerk ge
hecht. Vrees niet, clat ik degenen minn
acht, die er trouw aan bleven. Velen'
hunner zijn me te dierbaar. Maar een ge
loof belijden, dat ik niet heb, een ge
baar, ja zelfs maar een gebaar maken,
dat valsch zou zijn, en een gelofte af
leggen, wanneer niets in mijn binnenste
daaraan beantwoordt dat kan ik niet!
De stem van sir George klonk Foo
ter
Beu je dan Paapsch?
Als dat zoo was, vader, dan zou
ik het geloof hebben der oudste Brey
nolds, die leefden vóór koningin Elisa-
betji.
m
selijk lot, hetwelk haar wachtte, te ont
komen. Gelukkig waren bij den jongen'
man, tot wien zij zich gericht had
al getuigde zijne tegenwoordigheid daar,
ter plaatse tegen hem nog ïriet allé
betere gevoelens uitgebluscht. Hij had
medelijden met haar en beloofde onmid
dellijk de politie te gaan waarschuwen'.,
Nog geen half uur daarna traden 2
rechercheurs het huis binnen, welke zon)-
der veel omhaal van woorden vorderden^-
dat het bedoelde meisje han hen fcotf
worden uitgeleverd.
Vol vreugde maakte het meisje zich
gereed en ging met hen mede haar het
bureau. Daar vertelde zij de toedracht
der zaaker werd getelefoneerd inaar)
de St. Ann a-Stichting in de Mariastraat
(Bezuidenhout) en daar verblijft zij nu,-
tot de Damgs van de R. K. Vetree)ni-
ging tot bescherming van meisjes eente
betrekking voor haar gevonden hebbenl
Wij meenden aan dit verhaal openh
baarheid te moeten geven, om nog eenSl
door een sterk sprekend voorbeeld te
doen uitkomen, hoe gevaarlijk het is,
zonder deugdelijke informatiën in te
gaan op schoonschijnende aanbiedingen*
in advertentiën. Zeker is het, dat veelj
vrojiwen en meisjes, vooral op deze wij
ze reeds ongelukkig geworden, in het
diepste verderf zijn gestort.
's Prinsen verjaargeschenk.
Het verjaarsgeschenk van de Koning
gin aan den Prins bestond uit een span)
Hongaarsche appelschimmels, die eeni
gen tijd geleden door een der koetsiers
majoor uit Weenen zijn gehaald en Dins
dag den Prins werden aangeboden. Z. K.
H. nam ze terstond in gebruik voor een
rijtoer met de Koningin, door een deel
van Apeldoorn en over Hoog Soeren.
Land- en Tuinbouw.
De tuinbouwwinterschool.
Behalve aan Haarlem heeft Minister,
Talma, vergezeld van den Directeur-Ge-1
neraal van Landbouw, den heer P. van
Hoek, bezoeken gebracht aan Lisse en'
Sassenheim, in verband met de te stichten)
tuïnDouwwinterschool voorde bloembo-l
lens treek.
Schriftelijke cursus in het Esperanto.
Er mag inderdaad sprake zijn van een
toenemende belangstelling in het Espe
ranto in onze dagen. Zeker zal het ook
zoo goed geslaagde congres, onlangs te
Parijs gehouden, vruchtbaar zijn voor de
beweging.
Hier en daar zijn reeds Esperanto-cur-
sussen georganiseerd, die meer en meer
van groote belangstelling getuigen. Het
een en ander heeft den heer J. P. L.
Niesten er toe gebracht een schriftelijkeu
cursus te openen Het .doel dezer uit
gave is: hen, die niet in de gelegenheid)
zijn eene mondelinge cursus te volgenrf
in staat te stellen door zelfstudie gemak
kelijk het Esperanto te leeren.
Het onderwijs is zoodanig ingericht;
dat ieder met gemak den leergang kan
volgen. De leider zal slechts langzaam
voorwaarts gaan en de taalregels door
tal van uitgezochte voorbeelden verdui
delijken.
Om de veertien diagen verschijnt een af
levering, groot acht bladzijden. De eerste
aflevering is reeds verschenen.
De prijs van den geheelen cursus be
draagt f 1bij franco toezending in veer-
tiendaagsche afleveringen f 1.25. Meer
dere exemplaren zijn verkrijgbaar tegen
verlaagde prijzen.
Uitgever is „Ons Blad" te Alkmaar.
L. R.
Die waren niet van adel, Reginald.
Zij waren mannen, ten vrij, en hun;
geloof was inderdaad Roomsch.
Niet Engelsch.
Zooals u wilt; Roomsch, te wetert
van den algemeenen en overaf versprei
den godsdienst en niiet van den Engel-
schen. Maar stel u gerust. Ik ben niet
paapsch, zooals u meent. En daarom
was, wat ik deed, veel moeielijker voor'
me.
Komaan
Ik geloof niet in de jRoomsche
Kerk; ik meen zelfs, dat ik ver van haai-
geloof afstaik heb me slechts losge
maakt van onze Kerk, en ik bevind me
in een pijnlijken twijfel.
Welnu, mijn waarde, dain zal ik je
smart nog moeten vergrooten.
Dat zou me verwonderen.
Volstrekt niet
Sir George hief de vuist op, die ge
woon was Zjijn Iersche jachtpaarden in;
bedwang te houden, en sloeg op de ta
fel, zoo dat deze met dof geluid ver
schoof.
Ik zal niet dulden, dat dit ridder
goed na mijn dood iemand zal toebehoo-
ren, die degenen beleedigt, aan wie ik
het verschuldig benl i
Reginald zweeg.
Ik verzoek je, Reginald, de boeken
kast open te maken. Ja.... daar in'
dat rechtsche vak liggen toch de Engel
sche wetboeken
Ja, vader.
Zoek dan de wetten vajn koning!
Willem IV.... Juist. Geef me dat boek*
Sir George legde het in rood marokijn-
leer gebonden boek dat met het wapen!
der Breynolds prijkte, op de knieën.
(Wordt vervolgd).
