110
MAANDAG 22
MAAET 1948.
(D. J. van Dijk.)
de houding, door deze fractie van nu af aan aan te nemen
tegenover de fractie van de Communistische Partij Nederland.
De democratische wereld is ernstig geschokt door de ont
stellende gebeurtenissen in Tsjecho-Slowakije, waar onder
het afschuwelijk mom van de volksdemocratie de vrijheid
van een dapper volk vermoord is. Daar heeft het communisme,
steunend op de militaire pressie van een buitenlandse macht,
zijn ware gelaat getoond, welks voornaamste trekken leugen,
terreur en dictatuur zijn. Het was niet de eerste, en ver
moedelijk helaas ook niet de laatste keer, dat de wereld de
ontzettende werkelijkheid van het stalinistisch bolsjewisme
aanschouwde. Thans echter rust op ieder, die zich baseert
op de beginselen der democratie, de plicht openlijk te ver
klaren, dat de maat thans vol is en ieder dient dan ook zijn
houding dienovereenkomstig te bepalen.
Dat de Gemeenteraad van Leiden zich bemoeit met het
Tsjechische drama, dat toch geheel en al schijnt te vallen
op het terrein van de wereldpolitiek, op welk terrein een
Gemeenteraad zich bij voorkeur niet heeft te bewegen, heeft
helaas niet slechts zin, maar is zelfs gebiedende eis. Immers,
in deze Baad bevinden zich de vertegenwoordigers van een
partij, die het heeft bestaan haar uitbundige sympathie te
betuigen met de moord op de Tsjecho-Slowaakse democratie
en met de daarbij gebezigde terreurmiddelen. Daarmede
heeft de Communistische Partij Nederland zich vereenzelvigd
met de in Oost-Europa onder buitenlandse druk in zwang
gekomen „volksdemocratie" en daarmede heeft deze partij
zich buiten de nationale democratische gemeenschap ge
plaatst. Tot haar spijt kan sprekers fractie de leden van de
Communistische Partij Nederland, die zich, ondanks de door
hun partij gevoerde politiek, zich met deze politiek openlijk
solidair hebben verklaard, niet als bonafide Nederlanders
beschouwen, maar kan zij hen slechts zien als de pionnen
van een aan de West-Europese democratie en levenssfeer
vijandige buitenlandse macht en zij zal hen dan ook als
zodanig moeten behandelen.
Spreker beseft ten volle, dat zijn fractie zich hiermede
onbetwistbaar distancieert van de communistische leden van
deze Eaad. Dit doet spreker leed; men moet in de politieke
strijd zoveel mogelijk personen en zaken gescheiden houden.
Maar er is een grens, nl. daar, waar de leden van deze Eaad,
blijkens hun goedkeuring gemanifesteerd door hun niet
protesteren met de in Oost-Europa aan de lopende band
plaats vindende vertrapping van de menselijke waardigheid,
instemmen.
Het jongste verleden leert, dat de democratie zelfmoord
pleegt, indien zij democratische rechten en vrijheden achteloos
toekent aan hen, wier voornaamste streven het is die rechten
en vrijheden, zodra zij daartoe in staat zijn, aan het Neder
landse volk te ontnemen. De slaafse navolging, consequent
sinds de bevrijding gedemonstreerd, van een niet-Nederlandse,
internationaal wroetende macht, een navolging met toe
passing van al die camouflage-middelen als: democratische
leuzen, mantelorganisaties, cellenbouw en het vormen van
actie-comité's, onder de bedrieglijke naam van welvaart-
comité's, alles op instigatie van een anti-democratisch
totalitair geweldsrégime, heeft de Communistische Partij
Nederland, en dus ook haar vertegenwoordigers in deze Eaad
gebrandmerkt als principiële belagers der democratie, als
onbetrouwbare misleiders van het Nederlandse volk, als
vijfde colonne in dienst van een, geheel Europa met een
verstikkende greep bedreigende, alle zedelijke normen opzij-
schuivende macht. Met deze personen in de Eaad wenst
sprekers fractie geen enkele vorm van samenwerking meer;
tussen hen en haar gaapt een onoverbrugbare kloof, hetgeen
ook in de persoonlijke houding van de leden van sprekers
fractie tegenover die personen tot uitdrukking zal komen.
Wij zullen, zegt spreker, in afwijking van onze houding van
voorheen, toen ook wij deze mensen volledig hebben laten
delen in de rechten, die wij als democraten toekennen aan
allen, die tot leden van deze Eaad zijn gekozen, niet meer
onze stem uitbrengen op door de communistische fractie
voorgestelde candidaten, onverschillig voor welke commissie
ook; wij zullen eventuele voorstellen van deze fractie, hoe
zij ook mogen luiden, negeren; wij zullen het betreuren,
indien ons standpunt ten aanzien van een of andere in deze
Eaad te behandelen quaestie van die zijde zou worden
gesteund; wij zullen ons daarvan nadrukkelijk distanciëren,
daar steun van zo onzuivere zijde ons niet welkom zal zijn.
Verder zal men niet kunnen gaan, aldus spreker. De Eaad
hoede zich voor onberaden stappen. Moties, als in Botterdam
en andere plaatsen aangenomen, b.v. tot verwijdering van
de communisten uit de gemeentelijke commissies, zijn een
gebaar, voor geen verwezenlijking vatbaar, zolang niet door
de Eegering met concrete verbodsbepalingen wordt inge
grepen. Men zij voorzichtig met aan te dringen op een verbod
(D. J. van Dijk.)
van de Communistische Partij Nederland, want met zulk
een verbod dient men niet de zaak der democratie, doch
slechts die der communisten, die men daarmede een marte
laarskroon op het hoofd zou drukken, die deze lieden wel
zeer slecht zou passen. Spreker en de zijnen willen een princi
piële bestrijding van het communisme, geen anti-communis
tische rel. Er zit, zegt spreker, aan de anti-communistische
agitatie van deze dagen een bedenkelijke kant. Men moet
het communisme met positieve middelen bestrijden. Deze
strijd kan niet met iedere hulp worden gestreden. De demo-
cratisch-socialisten hebben deze strijd reeds tientallen .van
jaren in ons land gevoerd en hebben bij de bescherming van
de democratie steeds vooraan gestaan. In het buitenland zijn
honderdduizenden hunner geestverwanten ellendig omge
komen voor de vuurpeletons der Stalinisten en in de con
centratiekampen en werkkampen der Sovjet-Unie. Honderd
duizenden anderen in Oost-Europa zullen als slachtoffer van
dezelfde macht vallen. De sociaal-democraten, die in
Oost-Duitsland aan Hitiers hel zijn ontsnapt, zuchten
weer in dezelfde concentratiekampen of hebben zich ver
laagd tot hulpeloze „eenheidsfronters", daarmede het woord
„socialisme" prostituerend. De Partij van de Arbeid heeft
sinds haar ontstaan haar onverzettelijke afkeer van elk
compromis met deze machten overduidelijk op internationale
congressen van socialisten gedemonstreerd. Wie in de Partij
van de Arbeid Eierlingers meent te ontwaren en haar demo-
- cratische beginselvastheid daarmede verdacht wenst te
maken (gelijk tot sprekers groot leedwezen in een der Leidse
bladen is geschied), geeft zich over aan een minderwaardig
politiek bedrijf. Wij, aldus spreker, kennen de communisten
zij hebben de ene dag onze hielen gelikt en ons de andere
dag gescholden voor gespuis, naar gelang de Moskouse
meesters het wilden. Maar juist omdat de democratisch-
socialisten de communisten kennen, wensen zij duidelijk
enkele lijnen aan te geven, welke bij de bestrijding moeten
worden gevolgd.
Men moet onderscheid maken tussen de leiders, de dienaren
van Moskou, en hen, die in oprechte sociale verontrustheid
tot de communistische partij zijn toegetreden; de laatsten
kan en moet men door een verantwoordelijke sociale politiek
er van overtuigen, dat de onrechtvaardigheden in deze
maatschappij pas kunnen worden overwonnen, als zij hun
steun fjeven aan een Nederlandse inplaats van aan een
niet-Nederlandse partij. Zij moeten overtuigd worden, dat
de dienaren van Moskou geheel onverschillig staan tegenover
de geestelijke en stoffelijke welvaart van de mens, dat het
hun slechts gaat om de verovering van de macht voor de
rode S.S. en dat de gelijkschakeling van Nederland, via de
welvaartcomité's, aan het Oost-Europese levenspeil, zowel
de geestelijke als de stoffelijke welvaart van de gewone man
en het gewone gezin zou omlaaghalen tot diepten, die het
Nederlandse volk reeds een halve eeuw te boven is.
Deze misleide volgelingen van de Communistische Partij
Nederland kunnen door een louter negatieve communisten
jacht slechts nog meer in hun dwalingen versterkt worden,
vooral doordat een bepaald soort anti-communisme de
politiek van Moskou steunt. Ook in het anti-communistische
kamp zijn nl. reactionnaire groeperingen, samengeklonterd
in bewegingen als: Ochtendpost, Dagblad en Nieuwe Post,
zich uitend o.a. in adhaesie-betuigingen van politieke delin
quenten dus van mensen, die verantwoordelijk gesteld
mogen worden voor de waanzinnige misdaden van het
nationaal-socialisme aafi de anti-communistische politiek
van de Eegering, groeperingen, die in hun mensen-verachting
met de communistische zetbazen op één lijn staan. Zij wed
ijveren met de communisten in hun lastercampagne tegen
democratische leiders en in hun uithollingsarbeid van de
democratie. Het is het oude spelletje van linkse en rechtse
extremisten, die het roerend eens zijn in hun strijd tegen de
democratie. Zo was het in Duitsland gedurende de samen
werking tussen communisten en nationaal-socialisten, eer
Hitier aan de macht kwam, zo was het tussen Hitier en
Stalin ten aanzien van de verdeling van Polen, de Balkan-
landen en de Baltische Staten. Dit voorkome men in
Nederland.
Dit bedenke men in de strijd tegen het communisme.
Deze strijd kan slechts gewonnen worden door een demo
cratische sterk sociaal gerichte politiek, door een
opvoeding van de jeugd tot, zich hun verantwoordelijkheid
bewuste, democratische staatsburgers, niet met verbods
bepalingen en para-militaire veiligheidsorganisaties buiten de
bestaande machtsmiddelen van de Nederlandse Staat om.
Wel met een duidelijk markeren van het communistisch
gevaar en door de communisten verre te houden van die
college's en commissies, waardoor zij rechtstreeks deel
zouden kunnen hebben aan de democratische bestuursarbeid
