47
de uitgaven van den kapitaaldienst op 9.858.259.49
de ontvangsten van den kapitaaldienst op 9.659.391.31
en alzoo het nadeelig slot van den kapitaal
dienst op198.868.18
Aan den Gemeenteraad. Burg. en Weth. van Leiden.
Leiden, 20 Maart 1947.
De Commissie van Financiën deelt Uwe Vergadering mede,
dat bij haar geen bezwaar bestaat tegen de voorloopige vast
stelling van de rekening van ontvangsten en uitgaven dei-
gemeente over het jaar 1943.
Zij geeft U mitsdien in overweging daartoe te besluiten
overeenkomstig het concept-besluit, opgenomen in het voorstel
van Burgemeester en Wethouders dd. 22 Maart 1947 (Ingek.
Stukken No. 66).
Aan den Gemeenteraad. De Commissie van Financiën.
N°. 67. Leiden, 22 Maart 1947.
De samenstelling van den medischen staf der gestichten
„Endegeest" en „Voorgeest" is sinds de oprichting dezer
gestichten ongewijzigd gebleven. Deze staf bestaat voor
„Endegeest" uit den geneesheer-directeur, een geneesheer en
een assistent en voor „Voorgeest" uit één geneesheer.
Deze bezetting moet thans onvoldoende worden geacht.
Niet alleen is het aantal patiënten sedert 1911 met meer dan
een derde toegenomen, doch ook is de taak van de gestichts
artsen belangrijk uitgebreid, doordat zoowel aan behandeling
als aan onderzoek geheel andere eischen worden gesteld,
waarbij de methoden van electro-shock- en insuline-shock-
behandeling enz. als voorbeeld kunnen worden genoemd.
Hierbij komt, dat de geneesheer-directeur, belast met de
mannenafdeeling van „Endegeest", het grootste deel van zijn
tijd moet wijden aan zijn dirigeerende taak.
De eerste geneesheer is belast met de voor- en nazorg der
patiënten in Leiden en omgeving en wordt daardoor voor een
belangrijk deel aan zijn werk als gestichts-arts onttrokken,
terwijl tenslotte de assistent nog in opleiding is.
Wij achten het dan ook, met de Commissie van Beheer der
gestichten „Endegeest" c.a. en den Inspecteur van het
Staatstoezicht op de krankzinnigen en de krankzinnigen
gestichten, wier adviezen bij de stukken zijn gevoegd, nood
zakelijk, dat de medische staf der gestichten „Endegeest"
en „Voorgeest" wordt uitgebreid met een tweetal genees
kundigen, die, teneinde in de gestichten te kunnen overgaan
tot toepassing der nieuwe behandelingsmethoden, dienen te
worden gezocht onder hen, die zich hebben bekwaamd op
het gebied van de interne geneeskunde en de pathologische
anatomie.
De verhooging der jaarlijksche uitgaven wegens salarissen
der artsen, zal met inbegrip van pensioenstortingen en even-
tueele kindertoelagen 15.000.bedragen.
Wij stellen U derhalve voor, behoudens goedkeuring van
Gedeputeerde Staten op de hoogere uitgaven en de eventueel
daaruit voortvloeiende tariefsverhooging, in beginsel tot
uitbreiding van den medischen staf der gestichten „Ende
geest" en „Voorgeest" op den bovenaangegeven voet te
besluiten.
Te zijner tijd zullen op de begrootingen dier gestichteu voor
het dienstjaar 1947 de daartoe uoodige bedragen worden
gebracht.
Aan den Gemeenteraad. Burg. en Weth. van Leiden.
N°. 68. Leiden, 22 Maart 1947.
Zooals Uw Vergadering bekend is, is voor het oprichten
van inrichtingen, welke onder de bepalingen der Hinderwet
vallen, een vergunning van het gemeentebestuur, i. c. van
ons college, vereischt. Tot een weigering van deze vergunning
behoort, naar het bepaalde in artikel 11 der wet, slechts het
bestaan van de gronden, genoemd in dit artikel, aanleiding
te geven. Bij de beoordeeling van de vraag, of tot zulk een
weigering zal worden besloten, dienen uiteraard de verschil
lende daarbij betrokken belangen ernstig te worden afge
wogen. Intusschen noopt een juist beleid ten opzichte van
de stedebouwkundige bestemming der gemeente in wijken
van verschillend karakter tot een voorzichtige houding ten
aanzien van de toelating van inrichtingen, welke met deze
bestemming niet in overeenstemming zijn te achten. De
practijk leert evenwel, dat, ook in verband met de opvattingen
van hooger gezag inzake het gebruik van de ons krachtens
de Hinderwet verleende bevoegdheden, hieraan niet op be
vredigende wijze tegemoet kan worden gekomen.
In het systeem van de Hinderwet zelf is echter de mogelijk
heid gegeven om, met inachtneming overigens van de daar
omtrent in de wet gegeven waarborgen, een zoodanige
regeling vast te stellen, welke de normen, aansluitende bij
het bovenbedoelde door ons voor wenschelijk gehouden
beleid, een algemeen verbindend karakter vermag te geven.
Tot het vaststellen van deze regeling is Uw Vergadering
bevoegd krachtens het bepaalde in artikel 4, onder 2°, der
Hinderwet.
Een dergelijke verordening dient, naar het ons voorkomt,
voor wat betreft deze gemeente, uit te gaan van een indeeling
der gemeente in vier wijken, t. w.
1°. industriewijken;
2°. gemengde wijkeu
3°. wijken, welke overwegend het karakter van woonwijk
hebben, doch waar zich in den loop der jaren wegens het
ontbreken van wettelijke bepalingen wel kleine en ver
zorgende industrieën gevestigd hebben;
4°. uitgesproken woonwijken.
Bedoelde wijken zijn op de bij de stukken gevoegde kaart
respectievelijk aangegeven met een roode, blauwe, gele en
groene kleur.
Wat de sub 1° bedoelde wijken betreft zijn voornamelijk
die gebieden aangegeven, welke krachtens het in 1933 vast
gestelde uitbreidingsplan en de daarna volgende wijzigingen
en aanvullingen speciaal voor industrieterreinen zijn aan
gewezen. Deze wijken zijn o. i. te bestemmen voor de in
artikel 3 van de hieronder volgende ontwerp-verordening
opgesomde bedrijven. Die bedrijven zullen in ieder geval
hinder van ernstigen aard veroorzaken (b.v. constructie
werkplaatsen met een vermogen van meer dan 25 p.k.),
gevaar opleveren (b.v. vuurwerkfabrieken) of de gezondheid
schaden (b.v. guanofabrieken).
Voorts hebben wij gemeend, dat in verband met de stank-
verwekkende inrichtingen, welke in de opsomming van
artikel 3, lid 1, nader zijn aangeduid, een onderverdeeling
van de industriewijken gewenscht is. Het lijkt ons onjuist,
dat laatstbedoelde inrichtingen zich zouden kunnen vestigen
in de industriegebieden, welke in het zuidwestelijk gedeelte
van het grondgebied dezer gemeente geprojecteerd zijn. Daar
de oyerheerschende windrichting in ons land Zuid-West is,
zouden deze inrichtingen hun onaangenamen geur over de
woonwijken verspreiden. Wij achten het derhalve nood
zakelijk, dat deze inrichtingen opgericht worden op de in het
noordoostelijk gedeelte van het Leidsche grondgebied gelegen
industriegronden. Deze industriegebieden zijn op de bij de
verordening behoorende kaart nader aangeduid met een dikke
zwarte omlijning.
De sub 2° bedoelde wijken betreffen in hoofdzaak de oude
stad binnen de singels (vesten). Deze stadsgedeelten hebben
van oudsher een sterk gemengd karakter. Het is dus on
mogelijk en o. i. ongewenscht hier het oprichten van in
dustrieën tegen te gaan. Toch achten wij het wel noodzakelijk,
dat de inrichtingen, welke ernstigen hinder veroorzaken,
zooveel mogelijk naar het sub 1° bedoelde gebied verwezen
worden. Er is niet getracht een opsomming te geven van die
inrichtingen, welke zich in de in deze alinea bedoelde wijken
mogen vestigen. Dit is o. i. in verband met de zeer groote
verscheidenheid van inrichtingen onmogelijk. Daarom mag
alles, wat niet onder de limitatieve opsomming van gebied 1
valt, zich vestigen in gebied 2.
Naar den toestand hier ter plaatse dient o. i. een onder
scheid te worden gemaakt tusschen de woonwijken, welke
zich aan het eind van de vorige eeuw en in de eerste decennia
dezer eeuw ontwikkeld hebben, en die wijken, welke onder
vigeur van het Uitbreidingsplan 1933 tot stand gekomen zijn.
De eerstbedoelde wijken zijn wegens het ontbreken van be
bouwingsvoorschriften en van bepalingen, waarbij de be
stemming der gronden in die wijken geregeld werd, in geen
geval zuivere woonwijken. Tevens heeft in den loop der
jaren een zekere degradatie van deze wijken plaats gevonden.
Hierbij zij gedacht aan de woonwijken, welke zich direct
buiten de oude stadspoorten in de jaren 18801920 ont
wikkeld hebben. In deze gebieden zijn een aantal kleine
lichte industrieën tot ontwikkeling gekomen, welke men in
een zuivere woonwiju niet kan dulden. Derhalve is in artikel 4,
sub a, der ontwerp-verordening een aantal inrichtingen op
gesomd, welke zich in de sub 3° bedoelde wijken mogen
vestigen.
Het is wellicht uit een oogpunt van volkshuisvesting het
meest wenschelijk, wanneer alle inrichtingen, welke ook maar
eenigszins storend kunnen werken, uit de sub 4° bedoelde
gebieden geweerd konden worden. Dit behoort echter tot de
onmogelijkheden. Elke woonwijk vereischt een zij het klein
