MAANDAG 19
OCTOBER 1931.
363
dat die grond te koop was, en nu acht spreker onjuist de
woorden van den heer Schüller in tweeden termijn, dat die
hoogstaande persoon in het College van Gedeputeerde Staten
wel gelijk zal hebben en de Wethouder wel ongelijk. De heer
Schüller wil uitgemaakt hebben, wie gelijk heeft; dat kan
hier niet gebeuren, tenzij men den betrokken persoon hier
heeft en dat is uitgesloten. Maar de heer Schüller moet
niet beginnen met de verdenking te leggen op den Wethouder,
alsof die een onware voorstelling van zaken gegeven heeft.
De Wethouder heeft den heer Borghols absoluut niet van on
waarheid spreken beschuldigd, maar alleen gezegd, dat dat
Verslag niet in overeenstemming is met de feiten, hetgeen niet
verwonderlijk is, waar de heer Borghols bij die onderhandelingen
niet tegenwoordig is geweest; hij kan het verkeerd verstaan
hebben. Zooals de heer Splinter het verklaard heeft, is het
juist. Daarmede kan de zaak afgedaan worden. Wanneer de
heer Schüller een uitspraak wenscht, of de heer Borghols
gelijk heeft of de heer Splinter, dan ziet spreker niet, hoe men
daaraan kan komen.
De heer Schüller zegt, dat hieruit toch in elk geval een
conclusie getrokken moet worden. Als de Voorzitter nu zegt,
dat Gedeputeerde Staten ongelijk hebben, en Burgemeester en
Wethouders gelijk, laat men dan de xaak aanhouden en laat
men dan een onderzoek doen instellen door een daartoe te
benoemen Commissie.
De Voorzitter zegt, dat het College daaraan niet de minste
behoefte gevoelt. Het College weet precies, wat er gebeurd is.
De heer Schüller zegt, dat de Wethouder nu zegt: stel
zelf maar een onderzoek in. Dat wil spreker niet, hoewel hij
het best kan. Als hij een onderzoek gaat instellen, dan is het
precies zooals hedenmiddag; dan is dat onderzoek niet goed
geweest en heeft men spreker verkeerd ingelicht en is er
weer een ander motief om er onder uit te komen. Daarom
wenscht spreker liever een officieel onderzoek. Wanneer het
waar is, zooals de heeren van rechtsch willen beweren, dat
spreker het College beschuldigd heeft, dan moet het voor het
College toch ook wat waard zijn, om uitgemaakt te zien, wie
gelijk heeft. Men moet evenwel niet de zaak den doofpot in
duwen en zeggen: wij hebben gelijk en voor de rest trekken
wij ons nergens wat van aan.
Spreker stelt daarom voor, een Commissie van onderzoek
in te stellen.
De heer van Eck acht het ongewenscht deze zaak op die
manier te laten afloopen. Hij kan niet uitmaken, of de heer
Borghols, dan wel de heer Splinter zich vergist, maar in elk
geval hebben de heer Bosman en hij, die in de vergadering
van de Provinciale Staten eenigszinsals vertegenwoordigers van
de gemeente Leiden zaten, daar in een min of meer vervelende
positie verkeerd. Zij hebben geprobeerd dien grond in aankoop
te verkrijgen voor de gemeente Leiden, omdat zij het jammer
vonden, dat deze terreinen in handen van bouwspeculanten
kwamen, maar zij werden door het lid van Gedeputeerde
Staten min of meer in een hoekje gedrukt. Zij kregen den
indruk, dat zij een zaak verdedigden, welke eigenlijk niet te
verdedigen viel.
Spreker acht het ge wenscht, dat Burgemeester en Wet
houders de zaak eens nader onderzoeken. Kan het College,
vraagt hij, niet naar aanleiding van het hier gesprokene aan
Gedeputeerde Staten een opheldering vragen, hoe het komt,
dat de heer Borghols dingen heeft gezegd, welke naar het
oordeel van Burgemeester en Wethouders onjuist zijn. Het
gaat niet over de vraag, of de heer Schüller, dan wel de heer
Splinter gelijk heeft, maar over het feit, dat in de vergadering
van Provinciale Staten het gemeentebestuur van Leiden er
niet best afkwam. Hoe de heer Bosman en spreker ook hun
best deden, zij konden de houding van het gemeentebestuur
van Leiden niet voldoende rechtvaardigen. Die indruk is blijven
bestaan en daarom is eenige opheldering gewenscht.
De heer Bosman is het met den heer van Eck volkomen
eens. De heer van Eck en hij verkeerden in de vergadering
van de Provinciale Staten in een erg vervelende positie, toen
zij daar het gemeentebestuur van Leiden moesten verdedigen.
De indruk werd verkregen, dat het gemeentebestuur van
Leiden erg laksch was geweest; zij konden dat niet weer
leggen, omdat zij de juiste toedracht niet kenden.
De Voorzitter voegt spreker toe, dat hij genoeg ervaring
had, wat het optreden van het gemeentebestuur van Leiden
betreft, om dat te kunnen betwijfelen. Spreker heeft dat ook
gedaan, maar er werden feiten medegedeeld, zooals uit de
handelingen blijkt. Spreker kon toch moeilijk zeggen, dat het
lid van Gedeputeerde Staten onjuiste dingen vertelde, waar
hij zelf onvoldoende van de toedracht op de hoogte was.
Spreker heeft later nog een onderhoud gehad met den
hoofdingenieur van de provincie en daarbij heeft deze hem
nog eens verteld, dat er wel degelijk met het gemeentebestuur
van Leiden besprekingen hadden plaats gehad en dat de ge
vraagde prijs voor Leiden zeer gunstig was geweest, want dat
men thans een veel hoogeren prijs kon maken.
De Voorzitter doet opmerken, dat de hoofdingenieur den
heer Bosman niet anders kan hebben verteld dan hetgeen
Burgemeester en Wethouders in hun antwoord hebben mede
gedeeld, n.I. dat bij wijze van een losse gedachte is gezegd:
bied eens ƒ200.000.
De heer Bosman antwoordt, dat hij, bij. het gesprek met
den heer van der Wal, den indruk heeft gekregen, dat officieele
onderhandelingen plaats gehad hadden en dat bij den heer
van der Wal daarbij toen de meening post gevat had, dat
Leiden de terreinen voor een koopje wilde hebben en, als dat
niet ging, dat zij er dan van afzag.
Spreker acht het gewenscht, dat Burgemeester en Wet
houders, gehoord deze discussie, aan Gedeputeerde Staten
nadere inlichtingen verzoeken, terwijl hij verder vraagt, of er
voor het College geen aanleiding bestaat om nog eens over
den aankoop van die terreinen te spreken. Het lijkt hem van
groot belang voor de gemeente, dat zij die terreinen in haar
bezit krijgt. De hoofdingenieur vertelde hem, dat het provin
ciaal bestuur ze ongetwijfeld gaarne aan Leiden zal willen
verkoopen, omdat het meent, dat zij eigenlijk in het bezit
van die gemeente behooren te zijn.
Spreker heeft toen voorgesteld, den grond te koop aan te
bieden tegen taxatie-prijs, wat den hoofdingenieur een aan
nemelijk voorstel leek.
De heer Huurman vraagt, hoe groot het terrein is.
De heer Splinter zegt, dat aan de Wilhelminabrug ongeveer
3 H.A. lag, waarvoor 4.— per M2. gevraagd werd; het
andere terrein is verkocht voor 1.70 per M2.de heer van
der Wal dacht indertijd, dat het in zijn geheel 60.000.
zou moeten kosten! Samen kost deze grond dus 180.000.
waarbij nog kwam 20.000.voor een stuk grond verderop,
bij de scheiding van den Rijn, totaal dus f 200.000.—. Nu
zijn daarvan verkocht 4 H.A. voor totaal 68.000.die
achteraan lagen, tegen de spoorlijn aan.
De heer Wilbrink. Voor denzelfden prijs als waarvoor zij
aan de gemeente aangeboden zijn?
De heer Splinter zegt, dat het, de rente er bij gerekend,
ongeveer dezelfde prijs is, dien het volgens den heer van der
Wal moest opbrengen.
De heer Huurman spreekt, gehoord de discussie en ook de
toelichting van den heer Bosman, zijn spijt er over uit, dat
bij een dergelijk object, dat zoo onder den rook der gemeente
ligt, het College geen aanleiding heeft gevonden deze zaak in
een vergadering desnoods in een met gesloten deuren
te bespreken. Na de uiteenzetting van de heeren Schüller,
van Eck en Bosman zou spreker het toch op prijs stellen,
nadere informaties bij Gedeputeerde Staten in te winnen, wat
misschien ook aanleiding zou kunnen geven om tot verdere
onderhandelingen over de nog bij de Provincie in eigendom
zijnde gronden te geraken. Spreker bespreekt dergelijke dingen
liever niet in openbare vergadering, maar nu toch over deze
terreinen in het openbaar gesproken is, zou het hem toch
ook wel aangenaam zijn, als de gemeente op de een of andere
wijze eigenares werd van de terreinen aan het Rijn-en Schie-
kanaal, mits niet te duur.
De heer Wilbrink betreurt, dat de verklaringen van Gede
puteerde Staten zoo in flagrante tegenspraak zijn met die
van het Gemeentebestuur wat betreft de onderhandelingen
over dien grondaankoop bij de Wilhelminabrug; daarom zou
spreker er prijs op stellen, dat het College zich nog eens tot
Gedeputeerde Staten wendde, om een verklaring van de
houding, door Gedeputeerde Staten in de Provinciale Staten
aangenomen. Daar hebben zij zeer duidelijk uitgesproken, dat
Burgemeester en Wethouders van Leiden ten aanzien van de
grondpolitiek in hun taak zeer tekortgeschoten zijn. Voor het
prestige van het College acht spreker een onderzoek door het
College dus zeer gewenscht. Spreker is er zeker van, dat de
heeren Bosman en van Eck zeer gaarne ook de belangen van
Leiden in de Provinciale Staten zullen verdedigen, maar
wanneer Gedeputeerde Staten dergelijke gegevens verstrekken,
dan kunnen zij daartegen niet op; wanneer Burgemeester en
Wethouders dan zeggen: het is onjuist, maar verder laten
zij het er bij, dan wordt het voor die heeren toch buiten
gewoon moeilijk later eventueel op die zaak in de Provinciale
Staten terug te komen. Het is spreker niet zoozeer te doen
om de interpellatie van den heer Schüller, alsof het College
den Raad verkeerd zou hebben ingelicht, maar om de zaak
U* J6Ó. jtftY' Id/iUJ ïttfp JUI littS ll{)UCtil9Pjp[APË
