DINSDAG 4 SEPTEMBER 1928.
179
van diens ervaringen en van diens individueele kennis omtrent
de speciale kwaliteiten van de bij deze overplaatsingen betrok
ken onderwijzers en onderwijzeressen. Te dien aanzien heeft
de Inspecteur, zooals vanzelf spreekt, meer kennis dan spreker.
Eenige meerdere overplaatsingen, welke strikt noodzakelijk
zijn geweest, zijn het gevolg van overleg, dat de Inspecteur
en spreker hebben gepleegd. Nu zou het spreker wel mogelijk
zijn de nadere motieven uiteen te zetten, die dit voorstel ten
gevolge hebben gehad, maar dan zou hij moeten verzoeken
een geheime Raadsvergadering te houden, want hij kan dat
niet in het openbaar doen.
De heer Romijn heeft, ofschoon het voorstel van Burge
meester en Wethouders hem niet duidelijk was, in eerste
instantie gezwegen, omdat hij onderstelde, dat van de zijde
van den Wethouder de noodige opheldering zou worden ver
strekt. Hij is blij, dat de Wethouder het zoo volledig mogelijk
heeft gedaan, waardoor hij niet meer zoo tegenover het
voorstel staat, dat hij het er niet volkomen eens mee zou
kunnen zijn.
Alleen gevoelt spreker de juistheid van hetgeen de heer
Meijnen zeide, dat het hier persoonlijke kwesties geldt, per
soonlijke inzichten van hoofden en van den Inspecteur en
motieven, welke niet in de openbare Raadsvergadering kun
nen worden besproken, terwijl het toch wel goed is, dat er
over wordt gesproken, opdat aan ieder der partijen de zaak
helder voor oogen sta. Spreker vraagt daarom, ol het niet
mogelijk zou zijri dergelijke overplaatsingen in massa, welke
het gevolg zijn van door den Raad aangenomen voorstellen
in verband met de combinatie van klassen, in de groote
onderdeelen te behandelen met de Commissie van Onderwijs,
een meer beperkt College, dat de zaak zelfstandiger kan
behandelen. De Raadsleden, die ten opzichte van deze punten
ten deele of geheel onwetend zijn, zouden dan in elk geval
op grond van het feit, dat een voorstel werd voorgelegd in
overleg met de Commissie van Onderwijs, absoluut vertrou
wen kunnen hebben, dat de zaak van alle kanten was be
sproken en overwogen, in welk geval dan de Raad zonder
verdere discussie dergelijke voorstellen zou kunnen aannemen.
De heer Sijtsma is het niet eens met den heer Romijn,
dat een zaak als thans aan de orde is thuis behoort in de
Commissie voor Onderwijs. Hier is het een zaak, die recht
streeks den Raad aangaat. De eerlijkheid gebiedt spreker te
zeggen, dal hij bevredigd is door de inlichtingen van den
Wethouder. Maar spreker neemt aan, dat de zaak zich aldus
heeft toegedragen als de heer Tepe met nadruk verzekert.
Alleen wanneer onverhoopt blijkt, dat deze niet juist zijn,
komt hij op de zaak terug. Afgaande op het adres van de
Bondsafdeeling heeft spreker hier en daar zijn licht opgesto
ken bij menscheri, die er bij betrokken waren, waardoor spreker
een andere voorstelling van de zaak had gekregen als de
Wethouder nu geeft.
Wanneer de hoofden der scholen tijdig in kennis zijn ge
steld en het niet hebben medegedeeld aan de respectievelijke
onderwijzers, is het een tekortkoming hunnerzijds. Wanneer
voortean de weg gevolgd wordt, zooals de Wethouder heeft
medegedeeld, gelooft spreker niet, dat er weer critiek uitge
oefend kan worden.
De heer Verweij merkt op geen critiek te hebben geoefend
op het voorstel, maar zich tot tolk gemaakt te hebben van
de onderwijzers, die in den vorm van een adres van hun
ontstemming hebben doen blijken. Spreker heeft niet anders
dan inlichtingen gevraagd.
Voorts verkeert spreker niet in de gelukkige omstandigheid
van den heer Meijnen, die de heele geschiedenis blijkbaar
heeft meegemaakt en meer ingevoerd is.
De Voorzitter: De heer Meijnen is ook vier jaar Wet
houder van Onderwijs geweest!
De heer Verweij moet in ieder geval alsnog in twijfel
trekken, dat de overplaatsing is geschied in overleg met de
betrokken onderwijzers. Als het wel het geval is, heeft men
spreker onjuist ingelicht, maar hem is medegedeeld, dat de
heele zaak buiten de onderwijzers om is gegaan. Of de Wet
houder of de onderwijzers hebben dan onjuistheden gesproken.
Zij hebben het uit de couranten gelezen en er was zelfs een
onderwijzer, die van vacantie terugkwam en naai een andere
school was overgeplaatst zonder dat een schriftelijke mede-
deeliug van Burgemeester en Wethouders hem daaromtrent
was geworden.
Indien de Wethouder opdracht heeft gegeven aan de hoofden
om het den onderwijzers mede te deelen, moet spreker daaruit
de conclusie trekken, dat de hoofden in gebreke zijn gebleven
om die mededeeling aan het personeel over te brengen.
De heer Wilbrink vraagt, waar volgens den Wethouder
het noodige overleg met de hoofden van scholen heeft plaats
gehad, of de hoofden der scholen, waar overplaatsing van
onderwijzers moest plaats hebben, wisten welke onderwijzers
zouden weggaan en welke onderwijzers zij zouden krijgen.
Men stelt hier wel de hoofden in gebreke, maar als sprekers
inlichtingen juist zijn, zijn er hoofden, die het niet wisten.
Spreker heeft geen reden om aan de betrouwbaarheid van
den Wethouder te twijfelen, maar den persoon, van wien hij
zijn inlichtingen heeft, heeft hij ook nooit op een leugen
betrapt. De hoofden van scholen moesten, wilden zij iets
mededeelen, het ook weten.
Dat de Wethouder deze zaak met den Inspecteur moest
bespreken, is waar en ook is waar, dat de 33 Raadsleden
geen deskundigen zijn, maar inelkgeval behoordede Wethouder,
waar hij zelf niet een speciale deskundige is, van a tot z
met de hoofden van scholen overleg te plegen. Aan een bijzondere
school zou zeker geen enkele onderwijzer benoemd worden
of aangewezen zonder overleg met het betrokken hoofd en
spreker zou het op prijs stellen, indien dezelfde stelregel bij
het openbaar onderwijs werd gevolgd, opdat ook bij dat
onderwijs de goede geest onder het onderwijzend personeel
worde bewaard.
De Raadsleden kunnen, naar spreker meent, niet aan benoe
mingen en overplaatsingen medewerken, indien geen overleg
met de hoofden van scholen heeft plaats gehad. De hoofden
van scholen moeten in dergelijke aangelegenheden in de
gelegenheid worden gesteld een woordje mee te spreken. De
Raadsleden mogen niet afgaan op de deskundigheid van één
persoon, den Inspecteur.
Deelt de Wethouder mede, dat met alle hoofden van scholen
over deze zaak overleg is gepleegd, dan is spreker bereid zijn
stem aan dit voorstel te geven, want dan is hij onjuist
ingelicht. Mocht dat niet het geval zijn, dan komt spreker-
later op de zaak terug.
De heer Tepe zegt, dat hij, als hij heeft verklaard, dat een
zaak zus of zoo is, niet pleegt dat voor den tweeden keer te
bevestigen. Dan is het zoo en spreker is dan ook niet van
plan te herhalen wat hij in eerste instantie heeft gezegd
omtrent het raadplegen van de hoofden. Dat is en blijft zoo;
en daarmede uit!
Nu is het mogelijk, dat er een klein misverstand heeft
bestaan. Het is niet uitgesloten spreker zegt dit naar
aanleiding van de uitdrukkelijke mededeeling van den heer
Wilbrink dat een van de hoofden tenslotte het bericht
van Burgemeester en Wethouders niet heeft ontvangen en
wel tengevolge van de omstandigheid, dat, toen het praeadvies
van Burgemeester en Wethouders reeds gereed was, uit het
door den Inspecteur overgelegd advies bleek, dat hij één
overplaatsing had ingeschakeld tusschen die, welke Burge
meester en Wethouders hadden voorgesteld. De Inspecteur
heeft daarvoor zijn argumenten genoemd en spreker heeft
zich met deze vereenigd. Spreker erkent de mogelijkheid, dat
aan dat ééne hoofd geen mededeeling is gedaan, omdat de
besprekingen toen reeds hadden plaats gehad.
Spreker heeft zich zoo juist deze zaak niet herinnerd, maar
nu de heer Wilbrink hem voor het dilemma stelt om of zich
zelf öf een den heer Wilbrink als betrouwbaar bekend persoon
als leugenaar te qualificeeren, komt spreker tot de conclusie,
dat die mogelijkheid inderdaad bestaat. Het kan zijn, dat de
heer Hüner van de overplaatsing van den heer Noë geen
kennisgeving heeft gekregen, omdat men omtrent de over
plaatsing pas tot een accoord is gekomen, nadat het praeadvies
van Burgemeester en Wethouders gereed was.
Volgens den heer Verweij zou spreker hebben gezegd, dat
hij aan de onderwijzers, die voor overplaatsing in aanmerking
kwamen, bericht zou hebben gegeven, maar de heer Verweij
moet dit verkeerd hebben begrepen. Spreker heeft, wel enkele
onderwijzers, voor wie hij meende, dat de overplaatsing speciaal
minder aangenaam zou zijn, te voren geraadpleegd, met den
Inspecteur, en zij zijn voor overplaatsing voorgedragen, nadat
gebleken was, dat zij er geen bezwaar tegen hadden. Overigens
is mededeeling gedaan niet aan de onderwijzers zelf, maar
aan de betrokken hoofden met het verzoek die mededeeling
over te brengen aan de onderwijzers. Spreker beschuldigt de
hoofden volstrekt niet hun plicht verzuimd' te hebben, maar
beweert alleen, dat van zijn kant geschied is wat er moest
gebeuren. Het is niet sprekers taak te onderzoeken hoe het
komt, dat er onderwijzeressen en onderwijzers zijn, die het
pas uit de courant gelezen hebben. Spreker is echter dankbaar
het vernomen te hebben en zal er rekening mee houden.
Mocht spreker vernemen, dat een of ander hoofd zijn plicht
niet heelt gedaan, dan zal hij dat later nagaan en overwegen
wat hem te doen staat, maar het gaat er nu alleen om of
van sprekers zijde of van de zijde van Burgemeester en Wet
houders in deze verzuim gepleegd is en daarvan is, krachtens
het feit, dat de hoofden mededeeling gedaan is, geen sprake.
Zonder hoofdelijke stemming wordt overeenkomstig het
voorstel van Burgemeester en Wethouders besloten.
