In den Kaleidoscoop.ee,
John Snagge met 7 leiders
der B. B. C, in ons land
(„Hele £oeidon cattinq/'^
Nederlanders
Italië, twistappel der „Groote Vier"
Hun woorden brachten hoop en bemoediging
WELKE aandachtige en trouwe Nederlandsche luisteraar van den
Britschea nieuwsdienst in het Engelsch heeft gedurende de bezetting
niet de perfecte wijze van omroepen als wel de prettige, overzichte
lijke en gemakkelijke indeeling van het nieuws bewonderd? Wien is
het niet opgevallen hoevele radiostations op het continent, waarvan
de meeste onder Duitsche druk slechts woorden van hoon en smaad
over de B.B.C. lie
ten hooren, niette
min probeerden het
voortreffelijk sche
ma te imiteeren
door bijv. ook te beginnen met de voorlezing der „headlines"? Wie
heeft zich niet geamuseerd over de ridderlijkheid, waarmede de En-
gelsche omroepers wanneer zij zich tijdens een uitzending ver
gisten met een beleefd „i'm sorry, ill read again" voor een fout
uitkwamen? En wie tenslotte heeft er zich niet over verbaasd, dat
het Engelsch van deze omroepers in vergelijking met dat van iederen
anderen Engelschman, die voor de microfoon verscheen, zooveel ge
makkelijker te volgen en beter te verstaan was?
Bruce Belfrage, die ook zong,
is het grootst aantal jaren bij
de B.B.C. in dienst geweest, bij
na 25 jaar lang. Hij was het,
die het nieuws van negen uur
aan het omroepen was, toen een
Duitsche bom het Broadcasting
House raakte en de klap via
de aether tot in de Nederland
sche huizen doordrong. Hoewel
stof en gruis door de ventilatie-
buizen het omroepcelletje in
den kelder van het gebouw in
een grijze wolk zetten, las Bel
frage zijn nieuws onverstoor
baar door. In 1943 misten wij
zijn stem plotseling: hij was bij
de marine gaan dienen. Freddy
Allan, die met 55 jaar de oudste
der omroepers is en door de
ontploffing van een landmijn
in het Britsche omroepgebouw
ernstig gewond werd, Allan
Howland, die thans helaas zeer
ernstig ziek is. Stuart Hibbert,
Joseph Maccleod en Frank
Philips, alle namen, die je wel
haast kon gebruiken om iemand
op zijn politieke betrouwbaar
heid te testen.
En dan als laatste de diepe
welluidende stem van John
Snagge. die wellicht minder be
kend was dan de overigen, om
dat hij slechts zelden omriep,
maar wiens naam na D. day op
6 Juni 1944 iederen avond om
kwart over negen werd ge
noemd als hij het .War-report"
voorlas. Velé clandestiene luis
teraars hebben het destijds niet
geweten: John Snagge was de
chef van den nieuWsdienst en
v de omroepers en in hoofd
zaak verantwoordelijk voor de
nieuwsuitzendingen. Hij leidde
hen op, gaf hun aanwijzingen
en instructies en onder zijn lei
ding werd het nieuwsbulletin
opgesteld.
Met de zeven leiders der
B.B.C. ^vertoeft ook hij thans in
danken de B. B. C. j
J' Uit dankbaarheid voor t
de nieuwsuitzendingen tij-
2 dens den oorlog hebben 5
i duizenden Nederlanders in 2
6 de afgeloopen twee jaren 6
j de B.B.C. een brief gesche- jj
7 ven, waarin zij hun waar- 7
1 deering uitten voor het ge- 2
boden nieuws. Het groot-
6 ste gedeelte daarvan was i
j persoonlijk aan de omroe-
7 pers gericht. Op iederen 7
2 brief is een antwoord ge- 2
stuurd. John Snagge had l
2 er zeker 60 ontvangen, 6
J hoewel hij als omroeper
slechts zelden gehoord 7
2 werd. 2
Typeerend is. dat 90 pro-
2 cent van alle brieven, die 2
j particulieren op het con- j
7 tinent uit dankbaarheid de 7
2 B.B.C. hebben toegezonden 2
2 van Nederlanders afkom- 5
2 stig zijn. Daarna volgen 7
J Denemarken en Noorwe- j
gen, terwijl slechts enkele
2 Ëelgén en nog minder 2
7 Franschen zich op deze 5
I wijze tot den Britschen om- 2
roep hebben gewend.
ons land .Deze donkere En
gelschman met zijn lichte oogen
en stereotiepe snorretje vertel
de iets over zijn werk tijdens
den oorlog. „Wij allen hielden
van het werk," zeide hij. „al
was het dikwijls vermoeiend."
Dagenlang verlieten de mannen
nauwelijks het gebouw. Een
omroeper, die om 6 uur het
nieuws voorlas, verzorgde ook
de uitzendingen om negen uur,
twaalf uur en acht uur 'smor-
gens. Geslapen werd in het ge
bouw zelf en van acht uur af
'smorgen werd hij ingedeeld,
bij de omroepers, die de andere
programma's aankondigden.
Zoo deden zij 72 uur achter el
kaar dienst, waarna zij twee da
gen vrij hadden.
Weet U het nog?
Er werd bij de samenstelling
van het nieuws steeds angstval
lig gewaakt, dat het slechts dan
werd omgeroepen, nadat de vij
and het reeds wist. Tusschen
goed en slecht nieuws werd
geen enkel onderscheid ge
maakt, dikwijls was het geen
gemakkelijken taak het soms
zeer slechte nieuws met de
juiste intonatie om te roepen.
Als voöhbeeld daarvan haalt
Snagge het schokkende bericht
van den ondergang der beide
grootste slagschepen der Brit
sche marine aan, de „Repulse"
en de „prince of Wales", die bij
de kust van Sumatra kort na
elkaar door Japansche vlieg
tuigen tot zinken werden ge
bracht. John Snagge liet voor
dit nieuws de programma's van
de Home Service en het Forces-
program onderbreken.
De omroepchef ontkende dat
het door zijn omroepers gespro
ken Engelsch het perfecte En
gelsch zou zijn. Men lette min
der op den uitspraak, dan wel
op de duidelijkheid -'an het ge
sproken woord, dat zoo gemak
kelijk .mogelijk moest kunnen
worden verstaan door zooveel
mogelijk menschen. Alle herha
lingen van Churchill's speeches
alsmede alle aankondigingen hij
het spreken van den Engelschen
Koning zijn van Snagge zelf ge
weest. Hij was het ook, die het
nieuws gaf van de invasie, van
de onvoorwaardelijke capitula
tie van Japan en die Churchill
aankondigde toen deze op den
dag der overwinning zijn histo
rische radiorede hield, die hij
beëindigde met de woorden:
„Advance Brittannia, Long live
the cause of freedom. God save
the king".
Dat de omroepers voor het
omroepen van het nieuws
steeds hun eigen naam moesten
noemen, is voortgekomen uit
de dreiging van een Duitsche
invasie, in welk geval het En-
gelsche publiek gemakkelijk
TOEN DE CONFERENTIE van de vier ministers van Buiten,
landsche Zaken Vrijdag-namiddag wederom bijeen kwam,
begon zij aan haar werkelijke taak door een aanvang te maken
met de bespreking van de voorwaarden van het vredesverdrag
met Italië. Deze kwestie wordt als de test-case van de conferen
tie beschouwd, en wel gezien het duidelijk gebleken verschil
van inzicht tusschen Rusland ter eene en Engeland en Amerika
ter andere zijde.
Mogelijkheden tot schadever
goeding worden onderzocht
De voornaamste punten,
waarover verschil van meening
bestaat, zijn:
Oppositie van Engeland en
Amerika tegen den Russi-
schen eisch, dat Tripolitanië
onder individueele voogdij
schap komt. Tripolitanië is
immers een strategisch zeer
belangrijk gebied in de Mid-
dellandsche Zee.
Oppositie van Engeland en
Amerika tegen Moscou's
eisch. dat Italië 75.000.000
pond sterling als schade
loosstelling betaalt, waar
van 25.000.000 pond sterling
aan Rusland en 50.000.000
pond sterling aan Joego-Sla-
vië, Albanië en Griekenland.
3. Oppositie van Engeland en
Amerika tegen Rusland's
zou kunnen hooren, of het wel
een der bekende stemmen was,
die het nieuws omriep. Boven
dien voorkwam het veel moei
lijkheden bij de interrupties,
waarmede de Duitschers het
Forces-prograrn in 1943 door op
de zelfde golflengte uit te zen
den, trachtten onmogelijk te
maken. Bij deze interrupties in
het nieuws herinnerden de om
roepers hun luisteraars eraan,
dat de stem van den vijartd de
uitzending trachtte te versto
ren.
NOG MEER dan
vóór den oorlog wordt
gezegd, dat Nederland
een christelijk land is,
dat christelijk wil wor
den geregeerd. Indien
dit zoo is, waarom le
zen de menschen dan
zooveel meer dag- en
weekbladen, die anti-
of a-christelijk zijn
dan Katholieke of Pro
testante bladen? Wie
christelijk denkt en
handelt, wil voor hun
en zijn huisgenooten
toch zeker een courant
en 'n tijdschrift waar
in hij van dag tot dag
uitingen van christe
lijke cultuur aantreft.
„Zeg mij wat gij leest
en ik zai u zeggen wie
gij. zijt".
Voor velen, die zich
christenen noemen, is
het christendom in
dier mate verwaterd,
dat zij het met hun
dagelijksche lectuur
niet nauw nemen.
"Tellen wij aldus
„De Linie" de op
lagecijfers bijeen van
alle dagbladen, die of
met het christendom
uitdrukkelijk in tegen
spraak zijn, of zich ge
dragen alsof er geen
christendom bestaat,
dan komen wij tot een
som, die het totale op
lagecijfer van alle ka
tholieke en protestan
ten bladen tezamen
ver en verre overtreft"
Katholieken, die bij
hun relaties bladen
aantreffen, die met het
christendom in tegen
spraak zijn. of die zich
gedragen alsof er gein
christendom bestaat,
vinden hier een ter
rein voor hun aposto
laat.
WIE IS La Guardia?
Hij is de zoon van een
armen Italiaanschen
muzikant uit Triëst.
De man, die als bur
gemeester van New-
York met on'ouigbaren
moed. ongeëvenaarde
energie en zeldzaam
organisatievermogen
succes heeft gehad bij
de bestrijding van de
corruptie in al haar
vormen in de grootste
stad der wereld; gang
sters, s o u t e n e.u r s,
speelholhouders, cor
rupte ambtenaren en
omkoopbare politici
heeft hij onder de knie
gekregen. Zijn moed
deed hem persoonlijk
deelnemen aan ge
vaarlijke karweitjes
van zijn politie of
brandweer. Zijn af
komst en zijn echt me
degevoel met de ont
erfden der wereldstad
maakten hem tot een
,meesleepend redenaar.
Hij kan zijn tegenstan
ders in zes talen uit
schelden. Nog vóór
Roosevelt begon hij de
bestrijding van Hitier.
La Guardia is thans
voorzitter van de U.N.
R.R.A., de groote or
ganisatie. welke de
wereld voor hongers
nood moet behoeden.
„Ik heb zoo zeide
„hij in die functie
ploegen noodig op de
„eerste plaats en ploe-
„gen noodig op de
„tweede plaats: geen
„schrijfmachines. Ik
„heb schepen noodig.
„snelvarende schepen,
„geen resoluties, die te
„veel tijd vragen om
„ze te lezen. De volken
„vragen om brood,
„niet om adviezen.
„De Amerikanen moe-
„ten eindelijk eens op
houden met hun ver
kwisting. De stad
„New-York verspilt
„dagelijks een hoe
veelheid voedsel,
„waaraan 350.000 men-
„schen genoeg zouden
„hebben (De Linie).
MEf DE democratie
gaat het best als God
de baas is. Anders
wordt zij spoedig dic
tatoriaal; maar erger
dan de dictatuur van
een Führer, die men
ziet, verbergt zij haar
despotische bedoelin
gen onder het masker
der volkssouvereiniteit
VAN MEEGEREN
enPicasso. De eerste is
de falsificaris. de man,
die mooie schilderijen
heeft gemaakt, waar
voor 'swerelds be
roemde deskundigen
op de knieën lagen,
zoolang zij dachten,
dat Vermeer ze had
geschilderd en die wij,
ondeskundigen, alleen
maar mooi mogen vin
den. In stilte hebben
wij allen een weinig
sympathie voor van
M e e g e re n, die in
de gevangenis terecht
is gekomen en wij ho
pen, dat hij op de een
of andere manier het
proces zal winnen, of
schoon de deskundigen
alles zullen doen om
hun prestige en om
prestige immers draait
de wereld.te redden
U moet van Picas-
s o hebben gehoord,
anders is het met Uw
algemeene ontwikke
ling niet geheel in or
de. In het stedelijk
museum wordt een
tentoonstelling gehou
den van de werken
van dezen gek, van dit
typisch na-oorlogsch,
onevenwichtig ver
schijnsel, dat een visch
schildert met de twee
oogen aan één kant
van den neus. Picas-
s o die schilderijen
maakt, welker voor
stelling men nauwe
lijks kan gissen ook al
staat er bij „stilleven
met runderkop".
En het Nederland
sche volk slikt deze
beleediging van zijn
smaak vrijwel zonder
protest. Beter Picas
so in een gekkenhuis
dan van Meegeren
in de gevangenis.
DE COMMUNISTEN
verlangen slechts de
democratie om de
macht te kunnen krij
gen, die noodig is om
de democraten den
nek om te draaien.
Een waar woord, ge
sproken op de bijeen
komst van de Partij
van den Arbeid te
Amsterdam.
HET DEBAT De
Vries contra S c h er
in e r h o r n zou vol
gens de Msb. in het
heele land met span
ning verwacht zijn en
het blad sprak van een
zeer geslaagde en voor
ons land wel unieke
bijeenkomst. Daar wij
van de spanning niets
hebben gemerkt, is ons
blijkbaar ook de ont
spanning ontgaan. De
beide voorlezers had
den vellen vol ge
schreven, waarin zij
zooveel kwesties bij el
kaar hadden geharkt,
dat bij voorbaat geen
enkele kwestie kon
worden doorgesproken
Het was een wedijver
in nietszeggende alge
meenheden, waarhij
de wederzijdschevrien-
delijke strijkages ge
brek aan diepte moes
ten verbergen.
Ook voor wie niet op
sensatie was belust,
bracht deze avond te
leurstelling, tenzij men
bij voorbaat het hope-
looze van een dergelijk
„debat" had ingezien.
Wij hadden den hard
werkenden minister
president liever een
vrijen avond gegund.
eisch, dat de Italiaansche
vloot gelijkmatig verdeeld
wordt tusschen Amerika en
Rusland.
Onder voorzitterschap van
Bevin begonnen de ministers
met een bespreking over de
door Italië te presteeren schade,
vergoeding.
Men kwam overeen, dat te
Parijs onmiddellijk deskundi.
gen van de vier groote mogend,
heden zouden worden benoemd,
met tot taak te onderzoeken,
welk voor schadevergoedingen
geschikt materiaal in Italië be-
schikbaar is, waarbij voor oogen
gehouden moet worden, dat
men moet vermijden, dat Italië
wederom een berop zou moeten
doen op hulp -uit het buitenland,
Deze overeenkomst was het
resultaat van een door Bevin
mondeling gedaan voorstel, dat
niet in een formeelen tekst
was neergelegd. Er werd geen
termijn vastgesteld, waarbin
nen de deskundigen aan de mi-
nisters verslag zouden moeten
uitbrengen.
De Sowj et-Russen waren van
meening, dat van Italië een ge
fixeerde som van 300.000.000
gouddollar, naar waarde van
1938, geëischt moest worden als
schadevergoeding, van welke
som 100.000.000 dollar zouden
worden opgeëischt door Sowjet.
Rusland, in verband met de
door Italiaansche troepen op
Sow jet-Russische gebied aange
richte schade, en 200.000.000
dollar voor Joego-Slavië.
De Britten en Amerikanen
stonden op het standpunt, dat
Italië niet in staat was eenige
gefixeerde som in geld te beta
len. Dit was gebaseerd op het
argument, dat Italië reeds af
hankelijk is van Anglo Ame-
rikaansche bijdragen in den
vorm van leeningen en mate-
rieele leveringen tot het in le
ven houden van zijn burgerbe
volking en het op gang bren
gen van een essentieel minimum
aan industrie.
Italiaansche wapenstil-
standvoorwaarden ge
wijzigd.
D.e wnd. min. van Buiten!
Zak'ën van Amerika, Acheson,
heeft bekend gemaakt, dat En
geland, Frankrijk, de Sowjet-
Unie en de Ver. Staten, in prin
cipe zijn overeengekomen, dat
de voorwaarden van den wa
penstilstand met Italië gewij
zigd zullen worden.
Oostenrijk zonder bezetting!
Molotov schrok
Voordat de Italiaansche kwes
tie werd aangevat, als nummer
1 op de agenda, hernamen de
gedelegeerden de bespreking
over de vraag, of de Duitsche
en Oostenrijksche kwesties al
dan niet op de agenda geplaatst
moesten worden. De discussie
hierover begonnen reeds giste
ren. Bidault stelde voor. de
kwestie van Duitschlands wes
telijke grenzen in bespreking
te brengen, waartegen Molotof
in het geheel geen bezwaar had.
Ook Byrnes ondersteunde het
Fransche voorstel. Bevin
wenschte echter, dat het Duit
sche probleem op een steviger
basis, dan alleen de kwestie der
westelijke grenzen, besproken
zou worden.
Van de zijde der Amerikaan-
sche delegatie werd het ver
zoek, de Oostenrijksche kwes
tie, met inbegrip van een spoe
dige terugtrekking der troepen
uit dat land, op de agenda te
plaatsen, herhaald. Toen dit
verzoek Donderdag voor de
eerste maal naar voren werd
gebracht, riep Molotof uit: „Dat
komt onverwacht. Ik wil tijd
hebben om de consequenties
van dit verzoek te overwegen".
