ln_ den /Caleidoscoop ^ief debat Sehermerhorn - de Vries Waar duizenden Nederlanders sneuvelden j het graf m de junsle ul ISTERAVOND is te Rotterdam liet debat gehouden tus- schen Min.-Pres. Prof. W. Sehermerhorn en Prof. Mr. C. J. de Vries. De hoofdredacteur van „De Maasbode", Mrg. Dr. 1 YVitlox fungeerde ais voorzitter. Als we 't kort en gaed wiiien imenvatten, dan kunnen we zeggen, dat Min.-Pres. Schermer- >iörn de beginselen van de Partij van de Arbeid, en Prof. de ries de beginselen van de Partij van de Vrijheid stelde. stelling, dat het niet on-demo- cratisch behoeft te zijn, bij de zuivering aan de voormalige verzetsbeweging een speciale taak toe te deelen. ritiek op tie Regeering Prof. de Vries, de uitdager, leeg het eerst het woord. Hij (handelde vier punten. Ten eerste de homogeniteit lekgeen hij het eerste begin- I noemde uit de school der jmocratie. Dit beteekent men .gelijkschakeling, maar ïijkwaardigheid en gelijkge- ^thtigheid. En deze homoge- teit is, volgens Prof de Vries, het gedrang gekomen door Vi bevoorrechting der illegali- it. Hij richtte zich ook bij- ^nder tegen de z.g. vri.jwilli- o» ordehandhavers. Het tweed© beginsel der n litieke democratie, is conti- ïteit in het-staatsbestuur. Prof. de Vries is van mee- ig, dat de tegenwoordige re- ering dit beginsel niet hand- n af. en hij geeft daarvan ver- I lillende voorbeelden. In het zonder wat betreft het ont- 4 eken van continuïteit in de ihtspraak "Wat betfeft het derde punt, openbaarheid, is Prof. de dries van oordeel dat de re- Viering veel te veel haar toe- icht neemt tot praatjes op brug. SlVervolgens behandelde Prof. Vries het vraagstuk van het. censtitutfioneela mandaat, dat g de staatkunde het kernpunt r politieke democratie is en een bepaalde periode de ba- van het regeeringsgezag. eft de regeering zich aan mandaat gehouden? Spr. m ;ht in dit verband aan de >r ïgevangen besprekingen tus- V: ien Oost en West en aan de v kende boodschap van H.M. in Koningin van 1942. Op so- al-economisch terrein heeft 1 Igens spr. de regeering het A istitutioneel mandaat verre erschreden. vfen aanzien van de geleide- ie momie merkte Prof. de •ies op: geen enkele produc er ivorpi is geheel op zich zelf ed, of geheel op zichzelf :cht, maar wanneer vrije jonomie met verantwoorde- 0 kheid gepaard gaat en niet |lijk gesteld wordt met on- trnemingsvrijheid kan het ka- talisme het socialisme over- injdig maken, al moest prof. de jjiies erkennen, dat -het 19de ltwsche kapitalisme daarin "faald heeft. Met de geleide t bnomie overschrijdt de re- kring echter haar macht. roïegt het de regeering niets, stroomen van protesten bnenko'men over de ordening de haven?" Spr. betwist, achter die protesten e.soïs- h# zou schuilen, zooals Min. vees beweert. e(i Prof. Sehermerhorn. djHij begon met bezwaar te ^jlken tegen het al te licht- B°lardig identiek verklaren ilcn de regeering met de „Par- n van de Arbeid". Bij het be- t jrdeelen van de daden der geering verliest men wel mJns uit het oog. dat uit de asjtoritaire periode ons volk iigzaam moest worden terug leid naar de democratie. De- jocratie veronc l stelt inder- Kiad gelijkheid van allen. De 1 o ach te van de weerbare de- jrlpcratie leidt echter tot de DE VLEERMUIS VLIEGT MET RADAR Rï Vier jaar geleden werd j.Jdoor twee doktoren van l jde Havard Universiteit te t Washington vastgesteld orjdat een vleermuis een n]hooge geluidstoon uitzendt jdie c'oor den muur wordt weerkaatst en door de ..„'vleermuis gehoord. Dit Vstelt den vleermuis in JQfstaat vast te stellen, of hii i (een obstakel nadert. Kort djgezegd is dif hetzelfde Vp,principe als radar, ui» De illegaliteit. „Is het wonder, dat de ille galiteit, na haar harden strijd tegen den bezetter, moeite had bij het omschakelingspro ces, vooral toen bleek, dat maar al te velen geneigd wéren aan deze menschen in menig geval niet alleen hun loon, waar zij echter niet om vroegen, maar ook een volstrekt gêrechtvaar- digde plaats #te onthouden? Is het een bewijs van bevoor rechting indien bij het moei lijke zuiveringsproces getracht wordt ervoor te zorgen, dat het gezag van de betrokken commissies bij die deelen van de bevolking, die op dit punt de grootste gevoeligheid bezit ten, zoo groot mogelijk zal zijn? Gezagshandhaving door normale organen. Ten aanzien van het streven naar vrijwillige ordehandha ving, wees spr. op het gevaar, dat deze menschen, als bestrij ders van welk - autoritair sy steem dan ook, vaak zelf met in de gaten hebben hoeveel schreden zij reeds op den weg van het fascisme hebben afge legd. „Het moge juist in de laat ste weken aan het Nederland sehe volk duidelijk zijn gewor den, aldus de Min. President, dat de regeering hiertegen over een volstrekt afwijzende houding heeft aangenomen. Slechts versterking van de normale gezagsorganen van de overheid zelve kan den we derkomst van den rechtsstaat in Nederland bespoedigen. Situatie na de komende verkiezingen. Waar Prof. de Vries van de Partij v. d. Arbeid had ge zegd, dat zij niet wil samen gaan met de Katholieke Volks partij noch met de communis ten, noch met de Partij v. d. Vrijheid, en hij had gevraagd, wat er dan moet gebeuren als de Partij v. d. Arbeid bij de verkiezingen geen meerder heid behaalt, antwoordde Min. Pres. Sehermerhorn dat hij het samengaan van P. v. d. A, met de Katholieke Volkspartij het meest gewenscht acht. Hierna dan re- en dupliek. jjc Socialist en Communist Vervolg van pag- 1. HET BLIJKT, dat de socia listen zich door vrees la ten leiden. Vrees, dat de communisten meer aanhang zullen krijgen. Daardoor laten zij zich in het defensief drin gen. Maar vrees is een slechte ieidsvrouwe en door in het de fensief te blijven verliest men den strijd. Behalve vrees is het ook ge brek aan hooger beginsel, dat de socialisten het veld doet rui men. De bron van het recht gaat volgens den socialist niet verder dan de wil van het volk. Wat de meerderheid van het volk zegt recht te zijn, dat is recht. En wie dus er maar in slaagt de meerderheid achter zich te krijgen, die kan er zich op beroepen in naam van het recht de minderheid te onder drukken. Wie zich op deze leer der volkssouvereiniteit stelt, moet de communisten uiteinde lijk gelijk geven. Alleen zij, die den Schepper van het leven ook als de Schep per van het recht aanvaarden en belijden, vermogen een dam op te werpen tegen het commu nisme. Indien één ding zich duidelijk in den chaos van het arme na- oorlogsche Europa afteekent met een scherpte en een duide lijkheid als nimmer te voren, MEER DAN DRIEDUIZEND Nderlandsche krijgsgevange nen betaalden den aanleg van den Birmaspoorweg met hun leven; ver van het land, dat zij lief hadden en waar voor zij bereid waren het hoogste ofter ie brengen, liggen hun lichamen langs de doodenspoorweg, die van Bangkok tot Moel- mein reikt. Op meer dan 144 geïmproviseerde kerkhoven wer den zij door hun kameraden ter ruste gelegd en, wanneer de Japannees het toeliet, werden hun graven voorzien van een eenvoudig houten kruis, waarin de naam en de datum van overlijden werden gebeiteld. Vele laatste rustplaatsen konden, om welke reden dan ook, niet gekenmerkt worden. Het waren afzonderlijke graven langs de lijn en de wildernis over woekerde ze snel. Reeds eenige maanden gele den echter is men begonnen mei het registreeren en op sporen van de graven en sinds kort is men er toe overgegaan alle strijdmakkers naar wel verzorgde goed-aangelegde kerkhoven te Kanburv, Tsioeli- kai en Thanbyuzayat over te brengen. Dezer dagen brachten enkele leden van de Nederlandsehe Roode Kruismissie een bezoek aan den dooden akker te Kan- bury. Het kerkhof is gelegen od een heuvelachtig met strui ken en boomen begroeid ter rein, dat beheerscht wordt door woeste bergformaties op dan is het de strijd vóór of te gen Christus. Als nimmer té voren, zoo meenen de communisten onder leiding van Rusland, dat hun kansen staan. Maar altijd nog is aan de dictatuur een hal.i toegeroepen en nog nimmer is een dictator in zijn uiteindelij ken toeleg geslaagd. Nog nooit is een waarlijk christelijke cultuur ten onder gegaan. Noodig is slechts, dat ieder van ons dit eiken dag, elk uur, beseft en in zijn daden be leeft. Nog immer hebben mensche- lijke berekeningen. ho„ sluw ook öpgezet, met hoe groote macht ook gesteund, gefaald. Daarom is er zooveel hoop in het hart van den christen. DE REGEL: „Ieder wordt geacht de wet te kennen", is een fictie, zeide een van Neder lands grootste juristen. Prof Meyer. „De rech ter kent niet alle wet ten, de examinator niet en de ministers komen er thans rond voor uit, dat ze zelf niet den stroom van voorschriften kennen, die van hun departe ment uitgaat." Het is echter een nuttige fictie; zij be teekent: niemand kan er zich op beroepen, dat hij de wet niet kent. „De wetten moeten zóó zijn ingericht, dat ieder de wet kent. Is dat niet het geval, dan krijgt men een split sing tusschen wet (recht) en een volk. In tijden van nood, als thans, is het beter, dat mèn de wet niet kent; zalig zijn de on- noozelen, die maar raak formulieren in vullen; wee degenen, die de wet kennen, vooral als ze met ban ken te maken heb ben!" HOE MEER ik de menschen neb bestu deerd, des te meer ben ik van mijn hond gaan houden, zei een somber gestemd man, die bittere ervaringen had opgedaan. CIJFERS. In 1939 was de totale opbrengst der belastingen 645 millioen, thans wordt de opbrengst geschat op 2394 millioen. Het nationaal inkomen bedraagt 8,6 milliard. Meer dan 25 hier van trekt de fiscus aan zich en nog kan hij de eindjes niet aan elkaar knoopen. Tegenover 5.369.000.000 aan uitgaven staan 3.143.000.000 aan in komsten. Van een drastische verlaging der Staats uitgaven is tot nu toe niets gebleken. Tekort 1945 3.5 milliard. Tekort 1946 2,2 milliard. We loo- pen dus minder hard achteruit. Maar van den kreeftengang zijn we nog niet in den slakkengang overge gaan. Dit wat de staats financiën betreft. De Hollandsche onderne- merslust heeft er ech ter vaart in gezet. Daarvan kan de Her- stelbank, die met groo te kapitalen credieten op langen termijn voor het herstel en de uit breiding van ons in dustrieel apparaat ver strekt, getuigen. Het begrootingste- kort moet van twee kanten worden aange pakt. Eenerzijds moe ten de Staatsuitgaven drastisch worden be snoeid en van den an deren kant moeten verhoogde productivi teit en een herstelde volkshuishouding de Staat meer middelen verschalftn. WAT ONS het mees te treft in de critiek met name in de Anti- Rev. pers op het beleid der Regeering in het Indisch drama, is de volkomen afwezigheid van elke constructieve idee over wat dan wel had moeten gebeuren. Omgekeerd vindt men in de pers der Regee ring Het Parool, Het Vrije Volk een even eenzijdige voor lichting, maar dan van een anderen kant be licht., Is een rustige onpartijdige, objectie ve voorlichting dan ten eenen male uitge sloten? Het moest toch kunnen. WAAR BLIJFT de humor, de anecdote en de humoristische sati re? Het te kort aan geestige (niet flauwe) moppen is opvallend. Sommigen schrijven dit toe aan de uit roeiing der Joden, die de voornaamste pro ducenten waren. Sommige bladen, die het probeeren De Kleine Krant van de Groenen, De Stem van Nederland, Elseviers Weekblad, de Metro, zijn dermate flauw en gespeend van elke geestigheid en elke hu mor, dat men zich ern stig afvraagt welk ge neesmiddel moet wor den toegepast. Immers een volk, dat geen lach met traan kan op brengen, mankeert iets De spanningen en de zorgen, waaronder wij leven, moeten zich ,n den echten humor kunnein ontladen. waardoor de armoede ons voor somberheid behoedt. DAT HET MOEILIJK is Amerikanen te be grijpen, bleek ons weer eens uit een pho to, die ons laat zien hoe de bemanning van het vliegtuig, dat den atoombom op Hiroshi ma liet vallen, triom fantelijk deelneemt aan eep parade te New-York. Tiendui zenden vrouwen en kinderen en mannen kwamen hierbij om het leven. Hef was toch zeker geen hel dendaad WIJ ZIJN GENOO- DIGD op de koffie bij een dame te Sassen- heim op voorwaarde, dat wij de Hollandsche huisvrouwen, die wij er van hebben be schuldigd noch thee noch koffie te kunnen zetten, in haar eer her stellen. Wij zullen maar niet vertellen aan welke voorwaar den wij thuis hebben moeten voldoen om weer in genade te worden aangenomen en om met Paschen na de Hoogmis op een echt lekker kopje te worden getracteerd. De uiinoodiging van de dame uit Sassen- heim nemen wij aan en het eerherstel aan de huisvrouwen bren gen wij gaarne, a pro pos, w.st u dat de Hol landsche mannen de kunst van het pijoroo- ken niet verstaan? den achtergrond. Od niet meer dan enkele meters afstand loopt de lugubere spoorweg. Zeventienhonderd Nederlan ders ziin hier. na overal langs den ..Railroad" opgegraven te zijn. opnieuw aan den schoot der aarde toevertrouwd. De overige 5300 ziin geallieerde wapenbroeders: Engelschen. Amerikanen en Australiërs liggen hier met Nederlanders tezamen en hun witte kruisen vormen een stille aanklacht tegen hen. die de oorzaak wa ren van hun dood. De graven ziin naar nationa liteit gerangschikt en ieder kruis vermeldt naam. rang en datum van overlijden. Het ligt in de bedoeling deze houten kruisen binnenkort te vervan gen door een grafzerk met op- staanden steen en inscripties. Op elk centraal kerkhof zal voorts op het middenpad een groot steen en kruis worden opgericht met een gedenk plaat. die de namen zal ver melden van hen. wier graven nooit werden teruggevonden of van hen. die het leven* verlo ren tijdens het transport over zee. Het doodenregistar. Het opsporingswerk werd ten zeerste vergemakkelijkt doordat de Nederlandsehe res. tweede luitenant Mudde. toen hii als krijgsgevangene aan den spoorweg moest werken, met gevaar voor eigen leven, nauwkeurig aanteekening hield van de plaatsen waar de krijgsgevangenen werden be graven. Dagelijksch bracht hii deze in kaart, afgaande op eigen waarneming of op het geen hii van anderen hoorde, en legde hii in het geheim lijsten aan van dat leger van sterke ionge mannen, dat be zweek aan uitputting, cholera, dysenterie, malaria en vele andere tropische ziekten. Bii de bevrijding beschikte deze luitenant Mudde zoo over een biina volledige opgave der om gekomen geallieerde krijgsge vangenen. Het is een boek werk van formaat vol platte gronden en met potlood ge schreven gegevens en het draagt'alle sporen van de wijze waarop het voortdurend Ont trokken moest worden aan het oog van den overweldiger. Dank zii deze gegevens was het mogelijk de gestorven ex- krijgsgevangenen reeds on middellijk na de bevrijding te registreeren en de familie leden van hun overlijden iri kennis te stellen. Japansche krijgsgevangenen zorgen voor het opgraven en overbrengen van de stoffelijke resten naar de centrale be graafplaatsen en zii ziin voor- loopig ook belast met het ver zorgen der graven Zii doen hun werkzaamheden met een nauwgezetheid en tegeliiker- tiid met een onbewogenheid, die piinliik aandoen. Zoo ziin dan deze menschen. die het slachtoffer werden ran de Japansche barbaarschheid. aan den greep der iungle ont rukt en zullen deze dierbare doodenakkers door de zorgen van een commissie, die blij vend toezicht zal h'ouden op de l 'aven. niet meer overwoe kerd worden door het verstik kende leed van het oerwoud. Langs de fraai aangelegde mer ken zullen CToene struiken groeien zullen tropische bloe men haar heerlijke kleurea ten toon spreiden en zullen treurwilgen hun takken uit strekken over heb die hier de eeuwige rust hebben gevon den. Moge Nederland hen niet vergeten.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

De Burcht | 1946 | | pagina 3