ln_ den /Caleidoscoop
^ief debat Sehermerhorn - de Vries
Waar duizenden Nederlanders
sneuvelden j het graf m de junsle
ul
ISTERAVOND is te Rotterdam liet debat gehouden tus-
schen Min.-Pres. Prof. W. Sehermerhorn en Prof. Mr. C. J.
de Vries. De hoofdredacteur van „De Maasbode", Mrg. Dr.
1 YVitlox fungeerde ais voorzitter. Als we 't kort en gaed wiiien
imenvatten, dan kunnen we zeggen, dat Min.-Pres. Schermer-
>iörn de beginselen van de Partij van de Arbeid, en Prof. de
ries de beginselen van de Partij van de Vrijheid stelde.
stelling, dat het niet on-demo-
cratisch behoeft te zijn, bij de
zuivering aan de voormalige
verzetsbeweging een speciale
taak toe te deelen.
ritiek op tie Regeering
Prof. de Vries, de uitdager,
leeg het eerst het woord. Hij
(handelde vier punten.
Ten eerste de homogeniteit
lekgeen hij het eerste begin-
I noemde uit de school der
jmocratie. Dit beteekent
men .gelijkschakeling, maar
ïijkwaardigheid en gelijkge-
^thtigheid. En deze homoge-
teit is, volgens Prof de Vries,
het gedrang gekomen door
Vi bevoorrechting der illegali-
it. Hij richtte zich ook bij-
^nder tegen de z.g. vri.jwilli-
o» ordehandhavers.
Het tweed© beginsel der
n litieke democratie, is conti-
ïteit in het-staatsbestuur.
Prof. de Vries is van mee-
ig, dat de tegenwoordige re-
ering dit beginsel niet hand-
n af. en hij geeft daarvan ver-
I lillende voorbeelden. In het
zonder wat betreft het ont-
4 eken van continuïteit in de
ihtspraak
"Wat betfeft het derde punt,
openbaarheid, is Prof. de
dries van oordeel dat de re-
Viering veel te veel haar toe-
icht neemt tot praatjes op
brug.
SlVervolgens behandelde Prof.
Vries het vraagstuk van het.
censtitutfioneela mandaat, dat
g de staatkunde het kernpunt
r politieke democratie is en
een bepaalde periode de ba-
van het regeeringsgezag.
eft de regeering zich aan
mandaat gehouden? Spr.
m ;ht in dit verband aan de
>r ïgevangen besprekingen tus-
V: ien Oost en West en aan de
v kende boodschap van H.M.
in Koningin van 1942. Op so-
al-economisch terrein heeft
1 Igens spr. de regeering het
A istitutioneel mandaat verre
erschreden.
vfen aanzien van de geleide-
ie momie merkte Prof. de
•ies op: geen enkele produc
er ivorpi is geheel op zich zelf
ed, of geheel op zichzelf
:cht, maar wanneer vrije
jonomie met verantwoorde-
0 kheid gepaard gaat en niet
|lijk gesteld wordt met on-
trnemingsvrijheid kan het ka-
talisme het socialisme over-
injdig maken, al moest prof. de
jjiies erkennen, dat -het 19de
ltwsche kapitalisme daarin
"faald heeft. Met de geleide
t bnomie overschrijdt de re-
kring echter haar macht.
roïegt het de regeering niets,
stroomen van protesten
bnenko'men over de ordening
de haven?" Spr. betwist,
achter die protesten e.soïs-
h# zou schuilen, zooals Min.
vees beweert.
e(i Prof. Sehermerhorn.
djHij begon met bezwaar te
^jlken tegen het al te licht-
B°lardig identiek verklaren
ilcn de regeering met de „Par-
n van de Arbeid". Bij het be-
t jrdeelen van de daden der
geering verliest men wel
mJns uit het oog. dat uit de
asjtoritaire periode ons volk
iigzaam moest worden terug
leid naar de democratie. De-
jocratie veronc l stelt inder-
Kiad gelijkheid van allen. De
1 o ach te van de weerbare de-
jrlpcratie leidt echter tot de
DE VLEERMUIS
VLIEGT MET
RADAR
Rï Vier jaar geleden werd
j.Jdoor twee doktoren van
l jde Havard Universiteit te
t Washington vastgesteld
orjdat een vleermuis een
n]hooge geluidstoon uitzendt
jdie c'oor den muur wordt
weerkaatst en door de
..„'vleermuis gehoord. Dit
Vstelt den vleermuis in
JQfstaat vast te stellen, of hii
i (een obstakel nadert. Kort
djgezegd is dif hetzelfde
Vp,principe als radar,
ui»
De illegaliteit.
„Is het wonder, dat de ille
galiteit, na haar harden strijd
tegen den bezetter, moeite
had bij het omschakelingspro
ces, vooral toen bleek, dat maar
al te velen geneigd wéren aan
deze menschen in menig geval
niet alleen hun loon, waar zij
echter niet om vroegen, maar
ook een volstrekt gêrechtvaar-
digde plaats #te onthouden?
Is het een bewijs van bevoor
rechting indien bij het moei
lijke zuiveringsproces getracht
wordt ervoor te zorgen, dat
het gezag van de betrokken
commissies bij die deelen van
de bevolking, die op dit punt
de grootste gevoeligheid bezit
ten, zoo groot mogelijk zal
zijn?
Gezagshandhaving door
normale organen.
Ten aanzien van het streven
naar vrijwillige ordehandha
ving, wees spr. op het gevaar,
dat deze menschen, als bestrij
ders van welk - autoritair sy
steem dan ook, vaak zelf met
in de gaten hebben hoeveel
schreden zij reeds op den weg
van het fascisme hebben afge
legd.
„Het moge juist in de laat
ste weken aan het Nederland
sehe volk duidelijk zijn gewor
den, aldus de Min. President,
dat de regeering hiertegen
over een volstrekt afwijzende
houding heeft aangenomen.
Slechts versterking van de
normale gezagsorganen van de
overheid zelve kan den we
derkomst van den rechtsstaat
in Nederland bespoedigen.
Situatie na de komende
verkiezingen.
Waar Prof. de Vries van de
Partij v. d. Arbeid had ge
zegd, dat zij niet wil samen
gaan met de Katholieke Volks
partij noch met de communis
ten, noch met de Partij v. d.
Vrijheid, en hij had gevraagd,
wat er dan moet gebeuren als
de Partij v. d. Arbeid bij de
verkiezingen geen meerder
heid behaalt, antwoordde Min.
Pres. Sehermerhorn dat hij het
samengaan van P. v. d. A, met
de Katholieke Volkspartij het
meest gewenscht acht.
Hierna dan re- en dupliek.
jjc Socialist en
Communist
Vervolg van pag- 1.
HET BLIJKT, dat de socia
listen zich door vrees la
ten leiden. Vrees, dat de
communisten meer aanhang
zullen krijgen. Daardoor laten
zij zich in het defensief drin
gen. Maar vrees is een slechte
ieidsvrouwe en door in het de
fensief te blijven verliest men
den strijd.
Behalve vrees is het ook ge
brek aan hooger beginsel, dat
de socialisten het veld doet rui
men. De bron van het recht
gaat volgens den socialist
niet verder dan de wil van het
volk. Wat de meerderheid van
het volk zegt recht te zijn, dat
is recht. En wie dus er maar in
slaagt de meerderheid achter
zich te krijgen, die kan er zich
op beroepen in naam van het
recht de minderheid te onder
drukken. Wie zich op deze leer
der volkssouvereiniteit stelt,
moet de communisten uiteinde
lijk gelijk geven.
Alleen zij, die den Schepper
van het leven ook als de Schep
per van het recht aanvaarden
en belijden, vermogen een dam
op te werpen tegen het commu
nisme.
Indien één ding zich duidelijk
in den chaos van het arme na-
oorlogsche Europa afteekent
met een scherpte en een duide
lijkheid als nimmer te voren,
MEER DAN DRIEDUIZEND Nderlandsche krijgsgevange
nen betaalden den aanleg van den Birmaspoorweg met
hun leven; ver van het land, dat zij lief hadden en waar
voor zij bereid waren het hoogste ofter ie brengen, liggen hun
lichamen langs de doodenspoorweg, die van Bangkok tot Moel-
mein reikt. Op meer dan 144 geïmproviseerde kerkhoven wer
den zij door hun kameraden ter ruste gelegd en, wanneer de
Japannees het toeliet, werden hun graven voorzien van een
eenvoudig houten kruis, waarin de naam en de datum van
overlijden werden gebeiteld. Vele laatste rustplaatsen konden,
om welke reden dan ook, niet gekenmerkt worden. Het waren
afzonderlijke graven langs de lijn en de wildernis over
woekerde ze snel.
Reeds eenige maanden gele
den echter is men begonnen
mei het registreeren en op
sporen van de graven en sinds
kort is men er toe overgegaan
alle strijdmakkers naar wel
verzorgde goed-aangelegde
kerkhoven te Kanburv, Tsioeli-
kai en Thanbyuzayat over te
brengen.
Dezer dagen brachten enkele
leden van de Nederlandsehe
Roode Kruismissie een bezoek
aan den dooden akker te Kan-
bury. Het kerkhof is gelegen
od een heuvelachtig met strui
ken en boomen begroeid ter
rein, dat beheerscht wordt
door woeste bergformaties op
dan is het de strijd vóór of te
gen Christus.
Als nimmer té voren, zoo
meenen de communisten onder
leiding van Rusland, dat hun
kansen staan. Maar altijd nog
is aan de dictatuur een hal.i
toegeroepen en nog nimmer is
een dictator in zijn uiteindelij
ken toeleg geslaagd.
Nog nooit is een waarlijk
christelijke cultuur ten onder
gegaan. Noodig is slechts, dat
ieder van ons dit eiken dag, elk
uur, beseft en in zijn daden be
leeft.
Nog immer hebben mensche-
lijke berekeningen. ho„ sluw
ook öpgezet, met hoe groote
macht ook gesteund, gefaald.
Daarom is er zooveel hoop
in het hart van den christen.
DE REGEL: „Ieder
wordt geacht de wet te
kennen", is een fictie,
zeide een van Neder
lands grootste juristen.
Prof Meyer. „De rech
ter kent niet alle wet
ten, de examinator
niet en de ministers
komen er thans rond
voor uit, dat ze zelf
niet den stroom van
voorschriften kennen,
die van hun departe
ment uitgaat."
Het is echter een
nuttige fictie; zij be
teekent: niemand kan
er zich op beroepen,
dat hij de wet niet
kent.
„De wetten moeten
zóó zijn ingericht, dat
ieder de wet kent. Is
dat niet het geval, dan
krijgt men een split
sing tusschen wet
(recht) en een volk.
In tijden van nood,
als thans, is het beter,
dat mèn de wet niet
kent; zalig zijn de on-
noozelen, die maar
raak formulieren in
vullen; wee degenen,
die de wet kennen,
vooral als ze met ban
ken te maken heb
ben!"
HOE MEER ik de
menschen neb bestu
deerd, des te meer ben
ik van mijn hond
gaan houden, zei een
somber gestemd man,
die bittere ervaringen
had opgedaan.
CIJFERS. In 1939
was de totale opbrengst
der belastingen 645
millioen, thans wordt
de opbrengst geschat
op 2394 millioen.
Het nationaal inkomen
bedraagt 8,6 milliard.
Meer dan 25 hier
van trekt de fiscus aan
zich en nog kan hij de
eindjes niet aan elkaar
knoopen. Tegenover
5.369.000.000 aan
uitgaven staan
3.143.000.000 aan in
komsten.
Van een drastische
verlaging der Staats
uitgaven is tot nu toe
niets gebleken.
Tekort 1945 3.5
milliard. Tekort 1946
2,2 milliard. We loo-
pen dus minder hard
achteruit. Maar van
den kreeftengang zijn
we nog niet in den
slakkengang overge
gaan.
Dit wat de staats
financiën betreft. De
Hollandsche onderne-
merslust heeft er ech
ter vaart in gezet.
Daarvan kan de Her-
stelbank, die met groo
te kapitalen credieten
op langen termijn voor
het herstel en de uit
breiding van ons in
dustrieel apparaat ver
strekt, getuigen.
Het begrootingste-
kort moet van twee
kanten worden aange
pakt. Eenerzijds moe
ten de Staatsuitgaven
drastisch worden be
snoeid en van den an
deren kant moeten
verhoogde productivi
teit en een herstelde
volkshuishouding de
Staat meer middelen
verschalftn.
WAT ONS het mees
te treft in de critiek
met name in de Anti-
Rev. pers op het beleid
der Regeering in het
Indisch drama, is de
volkomen afwezigheid
van elke constructieve
idee over wat dan wel
had moeten gebeuren.
Omgekeerd vindt men
in de pers der Regee
ring Het Parool,
Het Vrije Volk een
even eenzijdige voor
lichting, maar dan van
een anderen kant be
licht., Is een rustige
onpartijdige, objectie
ve voorlichting dan
ten eenen male uitge
sloten? Het moest toch
kunnen.
WAAR BLIJFT de
humor, de anecdote en
de humoristische sati
re? Het te kort aan
geestige (niet flauwe)
moppen is opvallend.
Sommigen schrijven
dit toe aan de uit
roeiing der Joden, die
de voornaamste pro
ducenten waren.
Sommige bladen, die
het probeeren De
Kleine Krant van de
Groenen, De Stem van
Nederland, Elseviers
Weekblad, de Metro,
zijn dermate flauw en
gespeend van elke
geestigheid en elke hu
mor, dat men zich ern
stig afvraagt welk ge
neesmiddel moet wor
den toegepast. Immers
een volk, dat geen
lach met traan kan op
brengen, mankeert iets
De spanningen en de
zorgen, waaronder wij
leven, moeten zich ,n
den echten humor
kunnein ontladen.
waardoor de armoede
ons voor somberheid
behoedt.
DAT HET MOEILIJK
is Amerikanen te be
grijpen, bleek ons
weer eens uit een pho
to, die ons laat zien
hoe de bemanning van
het vliegtuig, dat den
atoombom op Hiroshi
ma liet vallen, triom
fantelijk deelneemt
aan eep parade te
New-York. Tiendui
zenden vrouwen en
kinderen en mannen
kwamen hierbij om
het leven. Hef was
toch zeker geen hel
dendaad
WIJ ZIJN GENOO-
DIGD op de koffie bij
een dame te Sassen-
heim op voorwaarde,
dat wij de Hollandsche
huisvrouwen, die wij
er van hebben be
schuldigd noch thee
noch koffie te kunnen
zetten, in haar eer her
stellen. Wij zullen
maar niet vertellen
aan welke voorwaar
den wij thuis hebben
moeten voldoen om
weer in genade te
worden aangenomen
en om met Paschen na
de Hoogmis op een
echt lekker kopje te
worden getracteerd.
De uiinoodiging van
de dame uit Sassen-
heim nemen wij aan
en het eerherstel aan
de huisvrouwen bren
gen wij gaarne, a pro
pos, w.st u dat de Hol
landsche mannen de
kunst van het pijoroo-
ken niet verstaan?
den achtergrond. Od niet meer
dan enkele meters afstand
loopt de lugubere spoorweg.
Zeventienhonderd Nederlan
ders ziin hier. na overal langs
den ..Railroad" opgegraven te
zijn. opnieuw aan den schoot
der aarde toevertrouwd. De
overige 5300 ziin geallieerde
wapenbroeders: Engelschen.
Amerikanen en Australiërs
liggen hier met Nederlanders
tezamen en hun witte kruisen
vormen een stille aanklacht
tegen hen. die de oorzaak wa
ren van hun dood.
De graven ziin naar nationa
liteit gerangschikt en ieder
kruis vermeldt naam. rang en
datum van overlijden. Het ligt
in de bedoeling deze houten
kruisen binnenkort te vervan
gen door een grafzerk met op-
staanden steen en inscripties.
Op elk centraal kerkhof zal
voorts op het middenpad een
groot steen en kruis worden
opgericht met een gedenk
plaat. die de namen zal ver
melden van hen. wier graven
nooit werden teruggevonden of
van hen. die het leven* verlo
ren tijdens het transport over
zee.
Het doodenregistar.
Het opsporingswerk werd
ten zeerste vergemakkelijkt
doordat de Nederlandsehe res.
tweede luitenant Mudde. toen
hii als krijgsgevangene aan den
spoorweg moest werken, met
gevaar voor eigen leven,
nauwkeurig aanteekening hield
van de plaatsen waar de
krijgsgevangenen werden be
graven. Dagelijksch bracht hii
deze in kaart, afgaande op
eigen waarneming of op het
geen hii van anderen hoorde,
en legde hii in het geheim
lijsten aan van dat leger van
sterke ionge mannen, dat be
zweek aan uitputting, cholera,
dysenterie, malaria en vele
andere tropische ziekten. Bii
de bevrijding beschikte deze
luitenant Mudde zoo over een
biina volledige opgave der om
gekomen geallieerde krijgsge
vangenen. Het is een boek
werk van formaat vol platte
gronden en met potlood ge
schreven gegevens en het
draagt'alle sporen van de wijze
waarop het voortdurend Ont
trokken moest worden aan het
oog van den overweldiger.
Dank zii deze gegevens was
het mogelijk de gestorven ex-
krijgsgevangenen reeds on
middellijk na de bevrijding te
registreeren en de familie
leden van hun overlijden iri
kennis te stellen.
Japansche krijgsgevangenen
zorgen voor het opgraven en
overbrengen van de stoffelijke
resten naar de centrale be
graafplaatsen en zii ziin voor-
loopig ook belast met het ver
zorgen der graven Zii doen
hun werkzaamheden met een
nauwgezetheid en tegeliiker-
tiid met een onbewogenheid,
die piinliik aandoen.
Zoo ziin dan deze menschen.
die het slachtoffer werden ran
de Japansche barbaarschheid.
aan den greep der iungle ont
rukt en zullen deze dierbare
doodenakkers door de zorgen
van een commissie, die blij
vend toezicht zal h'ouden op
de l 'aven. niet meer overwoe
kerd worden door het verstik
kende leed van het oerwoud.
Langs de fraai aangelegde mer
ken zullen CToene struiken
groeien zullen tropische bloe
men haar heerlijke kleurea
ten toon spreiden en zullen
treurwilgen hun takken uit
strekken over heb die hier de
eeuwige rust hebben gevon
den. Moge Nederland hen niet
vergeten.