Op zoek naar Arnold Meyer Op bezoek bij den laatsten Tsaar] „Dolle Dinsdagop het Hoofdkwartier van de N. S. B- I Vergane grootheid De heeren verdwenen met „have en goed" toeval den gezochten P. D. uit Breda, die gearresteerd werd en vermoedelijk naar Scheve- ningen is overgebracht. De heer J. werd daarna weer in Tilburg gebracht en aan zijn woning af geleverd. Zijn vrouw kreeg op dracht koffie te zetten, terwijl Er is indertijd nog zooiets geweest als „Zwart Front". De menschen die ertoe behoorden tn den „leider" heeft men eigenlijk nooit ernstig kunnen nemen, maar Arnold Meyer, die over veel geld be schikte, was in staat om boeken uit te geven en blaadjes vol te schrijven. Zijn gedrag was van dien aard, dat hij kort na de bevrijding met recht werd gearresteerd en ingesloten in het kamp te Vught. Daar zag hij kans in het voorjaar van 1945 te ontvluchten ensindsdien is hij zoek, ofschoon men weet, dat hij zich dikwijls op Belgisch grondgebied bevond. Op een gegeven oogenblik gelukte het bijna hem in Bra bant te arresteeren en kort daarop wendde hij zich, door bemiddeling van zim advocaat, tot het M.G. met de mededee- ling, dat hij bereid was zich ter beschikking te stellen voor een onderzoek en dat hij zich daar voor zou begeven naar een na der aan te wijzen plaats. Het M.G. heeft toen het Trap pistenklooster „Koningshoe ven" bij Tilburg als gedwongen verblijfplaats aan Arnold Meyer toegewezen. Hij is daar echter nooit verschenen. Het schijnt dat een bepaalde groep van menschen erg op hem gebeten is en die nu blijk baar op eigen houtje recherche gaan spelen met gebruikma king van middelen en metho den, die ons weer terugbrengen naar de wild-west drama's van het witte doek. In den nacht van Maandag op Dinsdag heeft een negental personen, waaronder een re chercheur van de P.R.A. en een journalist een inval gedaan in de woning van den heer C. J. t. Tilburg. Deze inval werd ge motiveerd met een opdracht, welke van den Min. van Oorlog afkomstig zou zijn, teneinde koste wat kost Arnold Meyer te arresteeren, daar deze een staatsgreep tegen de regeering zou voorbereiden. De geheele woning werd overhoop gehaald, terwijl de bewoners met revol vers werden bedreigd. Een aan tal papieren werd in beslag ge nomen, waarna den heer J. de handen op den rug gebonden werden en hij in de gelegen heid werd gesteld afscheid te nemen van zijn vrouw en kind, wijl hij over een half uur zou Worden gefusilleerd. De heer J. werd vervolgens in een auto geplaatst en vervoerd naar een afgelegen zijweg van den Bre- daschen weg. Toen de heer J. verklaarde onbekend te zijn met de verblijfplaats van Ar nold Meyer zag men van de fu silleering af. Vervolgens werd teruggereden naar Tilburg, Waar op verschillende andere adressen een onderzoek werd ingesteld. Hierop werd koers gezet naar Breda, waarbij de heer J. als gevangene werd me degevoerd en waar huiszoeking werd gedaan bij den heer P. D., mevrouw D. werd bedreigd met opsluiting in Scheveningen. De bend>_ beschikte over blan co-arrestatiebevelen ,die onder weg zouden worden ingevuld, indipn zij niet de verblijfplaats Van haar man wilde opgeven. Na dit bezoek aan Breda volgde een wilde tocht door westelijk Brabant. Oosterwijk werd hierbij aangedaan, waar het postkantoor en de blokhut van Arnold Meyer aan een on derzoek werden onderworpen. Eindhoven was het volgende doel, waar den gevangen geno men Tilburger een diner werd geoffreerd. In een militair door gangshuis ontdekte men bij GEEN EXTRA VERSNAPERINGEN OP DE BEVRIJDINGSFEESTEN. Mede in verband met de hui dige positie van onze voedsel voorraden is het niet mogelijk voor nationale feestdagen .zoo als de herdenkings- en bevrij dingsfeesten op 4 Mei, extra toewijzingen voor levensmid delen of versnaperingen te verstrekken. Het heeft geen zin desbetreffende aanvragen tot de officieele instanties te richten. den heer J. een verder verhoor werd afgenomen, tijdens het welk eenige mannen, die den overval pleegden, zich op den vloer te slapen legden. Na ver loop van eenigen tijd trokken de mannen af na verklaard te hebben: „Wij hebben toch eigenlijk maar een rotte rol ge speeld". Bezoek aan het Trappisten klooster te Tilburg. Volgens inlichtingen, ver strekt door den Vader* Abt van het Trappistenklooster te Til burg verscheen in den nacht van 3 op 4 April een auto met 4 personen aan het klooster om Arnold Meyer van regeerings- wege te arresteeren. Zij beweer den te- weten, dat hij in dit klooster zou verblijven. De gas- tenpater kon hun verklaren, dat Arnold Meyer nooit in het klooster is gekomen. Wel had het klooster hem in opdracht van het militair gezag verblijf moeten verleenen, zooals uit een officieel stuk bleek, maar Arnold was nooit verschenen. Ergens leeft nog Ferdinand van Bulgarije EEN AANTAL te Neurenberg werkzame buitenlandsche jour nalisten heeft een bezoek gebracht aan Ferdinand van Saksen Coburg, voormalig Tsaar van Bulgarije, die in 1918 als resultaat c van zijn bondgenootschap met het oüde vaderland zijn rechten op den Tsarentroon moest prijsgeven en sedertdien in zijn ge- boorteplaats een pensioen geniet van honderdduizend mark per jaar, dat de Duitsche staat hem als dank voor bondgenoot- j schappelijke diensten toekende. c Het paleis van den ex-Tsaar maakt uiterlijk zoowel als in nerlijk een min of meer armza ligen indruk. De groote hall, waarlangs men binnenkomt, is vuil, verveloos en ongemeubi leerd. De trap, waarlangs men naar boven gaat, begeleid door een kamerdienaar die op een koster lijkt, is bedekt door een N HET EERSTE NUMMER van „Nederland in oorlogstijd" komt een interessant artikel voor over „Dolle Dinsdag" op het Hoofdkwartier", een geheim rapport over de houding van van Geelkerken, Zondervan, Kardoes (organisatieleider van de N.S.B.), Mussert's adjudant Kessler en Alblas (beheer der van de Stichting „Het Nationaal Tehuis"). Het is een rap port uitgebracht door den gemachtigde voor de provincie Zee land, J. Dekker, aan Mussert persoonlijk, en nam een belang rijke plaats in de stukken, die Mussert ten nadeele van van Geelkerken verzamelde, in. die er is dreigt voor ons geen gevaar". In het rapport wordt dan verder gezegd, dat in den loop van Dinsdag talrijke kopstuk ken zich verzamelden in Apel doorn, waar speciaal door van Geelkerken en Zondervan alle moeite werd gedaan om geld en levensmiddelen bijeen te garen. Van Geelkerken zou zich volgens het rapport o.a. hebben uitgelaten in den geest van: „Als ik nog eens terugkom steel ik 10 maal zooveel als ik Uit den tekst ontleenen wij, dat de in het rapport genoem den op Maandagavond 4 Sep tember in uiterst nerveuze stemming ten huize van Zon dervan bijeen kwamen. Men besprak de mogelijkheden tot een direct vertrek en sprak af voorloopig via Wester oork te gaan. Men zou Dinsdags vertrekken. Over Mussert wer den harde noten gekraakt, maar Rauter werd geprezen. „Gelukkig dat we Rauter nog in Nederland hebben, zoolang ooit had". Woensdags werd in vijf auto's onder bewaking de tocht naar Westerbork aan vaard, vanuit Amersfoort wa ren 300 zakken turfcokes mee genomen, terwijl Kardoes in het bezit was van tenminste 20 vellen rantsoenbonnen. Zelfs de paarden van mevr. van Geelkerken waren „gered". De evacué's spraken openlijk van het gevluchte hoofdkwartier. Natuurlijk was bij de uitrusting ook een mand met flesschen genever. Van de vlucht zelf, is, zooals uit het rapport blijkt, niet veel gekomen en tenslotte was het heele gezelschap weer in Utrecht terug, aar een heel hartig gesprek plaats vond tus- schen den rapporteur Dekker en den plaatsvervangend leider van Geelkerken. Het rapport vertelt dan nog dat de „opper heerbanleider" Damhof op dracht had gekregen (welke opdracht hij overigens niet heeft uitgevoerd) voor van Geelkerken en zijn gezelschap, in Duitschland èen landhuis te vorderen. Er is een tijd geweest dat het groeiend communis me onder de arbeiders en enkele intellectueelen van de de groote democratische en puinhoop kan veranderen, socialistische bewegingen van tóch nog verkiezen bóven een de 19de en 20ste eeuw. leven onder fascistische tiran- Het is niet noodig om nu Ieder gezond mensch van Westersche democratiëen zeer hier alle oorzaken na te gaan, heden weet, dat het commu- gemakkelijk te verklaren en die aan de ontwikkeling van msme van vandaag een andere te begrijpen was. het communisme ten grond- V0!j™ van fascisme is, dat te- Communisme was toen schijn- slag liggen, maar welke de ™»kPUi« ^de baar het logisch eindpunt, van oorzaken ook mogen zijn, war®*? L uJL f.Pn de groote sociaal-democratische thans gaat men inzien dat het eenheid en kansen om een bewegingen in de wereld. En communisme meer verwant is even meedogenlooze dictatuur hoe meer iemand zich de ontoe- aar de fascistische reacties te- te vestigen. reikendheid van „halve maat- gen. aemocratisch-socialistische Moeten wij hieruit opmaken regelen" voor de dat de communisten voor groote sociale her vormingen realiseer de en inzag, des te meer was hij geneigd naar „links" over te eigenlijk fascisten zijn! Dat de wijdver takte steun aan het communisme in feite steun beteekent aan aan democratie of sociale her vorming, zooals de propagan distische leuzen der commu nisten luiden? Ja! Inderdaad, tot die con- hellen, totdat hij dan uiteinde- strevingen, dan welke andere het fascisme en geen steun lijk tot het inzicht kwam, dat natuurlijke ontwikkeling van demnmtip of sociale her- de idealen van het socialisme partijen ook. alleen dan verwezenlijkt kon- Het communisme is eenvou- den worden, wanneer de be- digweg geworden: De machts- staande sociale orde onderste droom van een kléine, doch boven werd geworpen, waar- goed georganiseerde minder- clusie moeten wij komen ten bij dan alle voorrechten en heid. om alle macht in handen opzichte van de communisti- rijkdommen uitsluitend en al- te nemen en deze ten eigen sche leiders van tegenwoordig, leen in handen moesten komen bate aan te wenden, ten koste Velen zijn op het oogenblik van de werkende klasse. van alle geestelijke en mo- tengevolge van communisti- Het was op die manier ook reele tradities en waarden, sche propaganda, en de alge- erg gemakkelijk om geestelij- terwijl het tezelfdertijd ernaar meene verslapping als na ken, gematigde hervormers en streeft het volk zooveel moge1- oorlogsch verschijnsel met hun de middenstand te veroordee- lijk tot zich te trekken door ideologiëen hard op weg naar len als vertegenwoordigers alle mogelijke beloften van dit nieuwe fascisme. Zij verlan- van die categoriën van perso- hervorming, nieuwe orde en gen socialisme maar zij staan nen, die hij een komende re- welvaart, om het eenmaal gereed orn dit te bereiken met volutie alléén daaraan denken gevangen volkomen te on- fascistische methoden. en_ zij dat zij degenen zijn, die daar- derdrukken. zijn blind voor de onvermfjde- bij alles te verliezen en niets Met het fascisme was het lijke consequenties, n.l. dat het te winnen hebben, en daardoor precies hetzelfde geval. uiteindelijk het socialisme zal zeer sceptisch of juister scherp Wie de feiten van elke dag zijn dat opgeofferd wordt aan afwijzend tegenover linksche nagaat, ziet dat dit alles vrij fascistisch-communisme, groepeeringen staan. eenvoudig is en de man, die Hun theoretische bezwaren met fascistisch-commuïiistische tegen het communisme zouden gedachten besmet is, zal in een dan alleen als camouflage die- rustig oogenblik tot dezelfde nen voor hun vrees voor dezet conclusies komen, partij. Wij weten wat het fascisme De tijd heeft intusschen wel is. Wij kennen de immorali- bestreden, zal het een veel ge- duidelijk bewezen dat het com- teit en de onmeedogendheid vaarlijker bedreiging vormen munisme feitelijk niets ge- en wel zóó goed, dat wij de voor de Westersche wereld dan meen heeft met den oorspron- gruwelen der moderne oor- het voor-oorlogsche fascisme, kelijken opzet: een simpele en logvoering, die een wereld in want dit kwam tenminste logische voleinding te zijn van enkele oogenblikken in een openlijk voor zijn politiek uit. even goedkoop als versleten f loopertje. Dan passeert men da 1 keuken, waar een paar pannen f op een gastoestel staan te stoomen. De wachtkamer is be- schilderd met de zoete roman tiek van rozen en tempelruïnes, j In het midden staat een groote ronde tafel van mahoniehout, belegd met witte kleedjes en huishoudelijke gerei. Langs de wanden staan kreupele stoelen en tafeltjes met tientallen plan ten en bloemen. Want» deze wachtkamer is tegelijk de bloe menkas, waarin de ornitholoog, die Ferdinand na zijn pensioe- neering geworden is, zijn we tenschappelijke liefhebberij be drijft. Het stoffig rijk der herinneringen. Als we worden binnengelaten in zijn werkkamer, zit de 85- jarige ex-Tsaar in een hoekje van een rood pluche canapee achter een tafel. Hij draagt een zwart calot, een lichte overjas, die verdwijnt in de dekens, die hij om de beenen geslagen heeft en lichte beige hand schoenen. Voor hem ligt, dicht geslagen, een werk over Nec- kër. De wand achter hem is als een mozaïekplaat volgelegd met familieportretten. De stoffeering der kamer doet te rugdenken aan een kamer, bij eene uit de vorige eeuw stam mende hospita: versleten plu che, gelig-witte sierdoekjes, blinkend mahonie, spiegels en gordijnen die het zonlicht ban nen. Op een tafeltje liggen kranten uitgespreid, het Jour nal de Genève" naast de „Neue Presse" van Coburg. Een zwar te hond slaapt rustig in een hoek en aan dan anderen kant staat het wagentje, waarin de Tsaar door zijn huis pleegt te rijden. Ferdinand, met zijn markan ten kop met groote gebogen neus en witte baard, begroet ons in het Fransch. „Het Fransch en het Eijgelsch func- tionneert nog" zegt hij, de rest niet meer zoo goed. Maar tegen 'n Tsjechischen collega spreekt hij vlot Tsjechisch, tegen een Rus Russisch en ons verzekert hij, dat hij Amsterdam, Rot terdam. Den Haag en Schiedam kent en vroeger vloeiend Ne- derlandsch gesproken heeft. „Pas de notices" zegt hij en ze ker niet over politiek praten, zijn huis stelt zich immers nog partij bij de politieke "verwik kelingen in Bulgarije. Het liefst spreekt Ferdinand over zijn botanische studies en de vrien den, die hij daarmede in Ame rika gemaakt heeft. Aan het einde van ons bezoek spreekt hij in volmaakte hoofsche vor melijkheid een - gemakkelijk vloeiend afscheidswoord en drukt ons allen de hand. De ex-Tsaar, telg van den. Katholieken tak der Hertogen van Coburg, is geestelijk nog fit en wijdt zich nog altijd aan de planten, die iedere tafel van zijn huis vullen. 'Lichamelijk is hij een gebro ken man, maar het is nog niet zro vele jaren geleden, dat hij iederen avond wit gehand- schoend de opera in het stede- Jij k theater bezocht. Wanneer de geheele wereld het communisme niet gaat zien zooals het in waarheid is, nl. „fascisme" en als zoodanig moet worden beschouwd en SULTAN VAN PONTIANAK ADJUDANT VAN H.M. DE KONINGIN. Naar wij vernemen is Sultar Sharif Hamid II van Pontia- nak, Luit.-Kol. van het Kon Ned.-Indische leger, bij Ko ninklijk Besluit benoemd tot Adjudant in Buitengewoner Dienst van H.M. de Koningin; De Sultan van Pontianak vertoeft op het oogenblik al} adviseur van dr. van Mook ir ons land.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

De Burcht | 1946 | | pagina 2