Op zoek naar Arnold Meyer
Op bezoek bij den laatsten Tsaar]
„Dolle Dinsdagop het Hoofdkwartier van de N. S. B-
I
Vergane grootheid
De heeren verdwenen met „have en goed"
toeval den gezochten P. D. uit
Breda, die gearresteerd werd
en vermoedelijk naar Scheve-
ningen is overgebracht. De heer
J. werd daarna weer in Tilburg
gebracht en aan zijn woning af
geleverd. Zijn vrouw kreeg op
dracht koffie te zetten, terwijl
Er is indertijd nog zooiets geweest
als „Zwart Front".
De menschen die ertoe behoorden
tn den „leider" heeft men eigenlijk
nooit ernstig kunnen nemen, maar
Arnold Meyer, die over veel geld be
schikte, was in staat om boeken uit te
geven en blaadjes vol te schrijven.
Zijn gedrag was van dien aard, dat
hij kort na de bevrijding met recht
werd gearresteerd en ingesloten in
het kamp te Vught.
Daar zag hij kans in het voorjaar
van 1945 te ontvluchten ensindsdien
is hij zoek, ofschoon men weet, dat hij
zich dikwijls op Belgisch grondgebied bevond.
Op een gegeven oogenblik
gelukte het bijna hem in Bra
bant te arresteeren en kort
daarop wendde hij zich, door
bemiddeling van zim advocaat,
tot het M.G. met de mededee-
ling, dat hij bereid was zich ter
beschikking te stellen voor een
onderzoek en dat hij zich daar
voor zou begeven naar een na
der aan te wijzen plaats.
Het M.G. heeft toen het Trap
pistenklooster „Koningshoe
ven" bij Tilburg als gedwongen
verblijfplaats aan Arnold
Meyer toegewezen. Hij is daar
echter nooit verschenen.
Het schijnt dat een bepaalde
groep van menschen erg op
hem gebeten is en die nu blijk
baar op eigen houtje recherche
gaan spelen met gebruikma
king van middelen en metho
den, die ons weer terugbrengen
naar de wild-west drama's van
het witte doek.
In den nacht van Maandag
op Dinsdag heeft een negental
personen, waaronder een re
chercheur van de P.R.A. en een
journalist een inval gedaan in
de woning van den heer C. J.
t. Tilburg. Deze inval werd ge
motiveerd met een opdracht,
welke van den Min. van Oorlog
afkomstig zou zijn, teneinde
koste wat kost Arnold Meyer te
arresteeren, daar deze een
staatsgreep tegen de regeering
zou voorbereiden. De geheele
woning werd overhoop gehaald,
terwijl de bewoners met revol
vers werden bedreigd. Een aan
tal papieren werd in beslag ge
nomen, waarna den heer J. de
handen op den rug gebonden
werden en hij in de gelegen
heid werd gesteld afscheid te
nemen van zijn vrouw en kind,
wijl hij over een half uur zou
Worden gefusilleerd. De heer J.
werd vervolgens in een auto
geplaatst en vervoerd naar een
afgelegen zijweg van den Bre-
daschen weg. Toen de heer J.
verklaarde onbekend te zijn
met de verblijfplaats van Ar
nold Meyer zag men van de fu
silleering af. Vervolgens werd
teruggereden naar Tilburg,
Waar op verschillende andere
adressen een onderzoek werd
ingesteld. Hierop werd koers
gezet naar Breda, waarbij de
heer J. als gevangene werd me
degevoerd en waar huiszoeking
werd gedaan bij den heer P.
D., mevrouw D. werd bedreigd
met opsluiting in Scheveningen.
De bend>_ beschikte over blan
co-arrestatiebevelen ,die onder
weg zouden worden ingevuld,
indipn zij niet de verblijfplaats
Van haar man wilde opgeven.
Na dit bezoek aan Breda
volgde een wilde tocht door
westelijk Brabant. Oosterwijk
werd hierbij aangedaan, waar
het postkantoor en de blokhut
van Arnold Meyer aan een on
derzoek werden onderworpen.
Eindhoven was het volgende
doel, waar den gevangen geno
men Tilburger een diner werd
geoffreerd. In een militair door
gangshuis ontdekte men bij
GEEN EXTRA
VERSNAPERINGEN OP DE
BEVRIJDINGSFEESTEN.
Mede in verband met de hui
dige positie van onze voedsel
voorraden is het niet mogelijk
voor nationale feestdagen .zoo
als de herdenkings- en bevrij
dingsfeesten op 4 Mei, extra
toewijzingen voor levensmid
delen of versnaperingen te
verstrekken. Het heeft geen
zin desbetreffende aanvragen
tot de officieele instanties te
richten.
den heer J. een verder verhoor
werd afgenomen, tijdens het
welk eenige mannen, die den
overval pleegden, zich op den
vloer te slapen legden. Na ver
loop van eenigen tijd trokken
de mannen af na verklaard te
hebben: „Wij hebben toch
eigenlijk maar een rotte rol ge
speeld".
Bezoek aan het Trappisten
klooster te Tilburg.
Volgens inlichtingen, ver
strekt door den Vader* Abt van
het Trappistenklooster te Til
burg verscheen in den nacht
van 3 op 4 April een auto met
4 personen aan het klooster om
Arnold Meyer van regeerings-
wege te arresteeren. Zij beweer
den te- weten, dat hij in dit
klooster zou verblijven. De gas-
tenpater kon hun verklaren,
dat Arnold Meyer nooit in het
klooster is gekomen. Wel had
het klooster hem in opdracht
van het militair gezag verblijf
moeten verleenen, zooals uit
een officieel stuk bleek, maar
Arnold was nooit verschenen.
Ergens leeft nog Ferdinand van Bulgarije
EEN AANTAL te Neurenberg werkzame buitenlandsche jour
nalisten heeft een bezoek gebracht aan Ferdinand van Saksen
Coburg, voormalig Tsaar van Bulgarije, die in 1918 als resultaat c
van zijn bondgenootschap met het oüde vaderland zijn rechten
op den Tsarentroon moest prijsgeven en sedertdien in zijn ge-
boorteplaats een pensioen geniet van honderdduizend mark
per jaar, dat de Duitsche staat hem als dank voor bondgenoot- j
schappelijke diensten toekende. c
Het paleis van den ex-Tsaar
maakt uiterlijk zoowel als in
nerlijk een min of meer armza
ligen indruk. De groote hall,
waarlangs men binnenkomt, is
vuil, verveloos en ongemeubi
leerd. De trap, waarlangs men
naar boven gaat, begeleid door
een kamerdienaar die op een
koster lijkt, is bedekt door een
N HET EERSTE NUMMER van „Nederland in oorlogstijd"
komt een interessant artikel voor over „Dolle Dinsdag" op
het Hoofdkwartier", een geheim rapport over de houding
van van Geelkerken, Zondervan, Kardoes (organisatieleider
van de N.S.B.), Mussert's adjudant Kessler en Alblas (beheer
der van de Stichting „Het Nationaal Tehuis"). Het is een rap
port uitgebracht door den gemachtigde voor de provincie Zee
land, J. Dekker, aan Mussert persoonlijk, en nam een belang
rijke plaats in de stukken, die Mussert ten nadeele van van
Geelkerken verzamelde, in.
die er is dreigt voor ons geen
gevaar".
In het rapport wordt dan
verder gezegd, dat in den loop
van Dinsdag talrijke kopstuk
ken zich verzamelden in Apel
doorn, waar speciaal door van
Geelkerken en Zondervan alle
moeite werd gedaan om geld
en levensmiddelen bijeen te
garen. Van Geelkerken zou zich
volgens het rapport o.a. hebben
uitgelaten in den geest van:
„Als ik nog eens terugkom
steel ik 10 maal zooveel als ik
Uit den tekst ontleenen wij,
dat de in het rapport genoem
den op Maandagavond 4 Sep
tember in uiterst nerveuze
stemming ten huize van Zon
dervan bijeen kwamen. Men
besprak de mogelijkheden tot
een direct vertrek en sprak
af voorloopig via Wester oork
te gaan. Men zou Dinsdags
vertrekken. Over Mussert wer
den harde noten gekraakt,
maar Rauter werd geprezen.
„Gelukkig dat we Rauter nog
in Nederland hebben, zoolang
ooit had". Woensdags werd in
vijf auto's onder bewaking de
tocht naar Westerbork aan
vaard, vanuit Amersfoort wa
ren 300 zakken turfcokes mee
genomen, terwijl Kardoes in
het bezit was van tenminste 20
vellen rantsoenbonnen. Zelfs
de paarden van mevr. van
Geelkerken waren „gered". De
evacué's spraken openlijk van
het gevluchte hoofdkwartier.
Natuurlijk was bij de uitrusting
ook een mand met flesschen
genever. Van de vlucht zelf, is,
zooals uit het rapport blijkt,
niet veel gekomen en tenslotte
was het heele gezelschap weer
in Utrecht terug, aar een heel
hartig gesprek plaats vond tus-
schen den rapporteur Dekker
en den plaatsvervangend leider
van Geelkerken. Het rapport
vertelt dan nog dat de „opper
heerbanleider" Damhof op
dracht had gekregen (welke
opdracht hij overigens niet
heeft uitgevoerd) voor van
Geelkerken en zijn gezelschap,
in Duitschland èen landhuis te
vorderen.
Er is een tijd geweest dat
het groeiend communis
me onder de arbeiders en
enkele intellectueelen van de
de groote democratische en puinhoop kan veranderen,
socialistische bewegingen van tóch nog verkiezen bóven een
de 19de en 20ste eeuw. leven onder fascistische tiran-
Het is niet noodig om nu Ieder gezond mensch van
Westersche democratiëen zeer hier alle oorzaken na te gaan, heden weet, dat het commu-
gemakkelijk te verklaren en die aan de ontwikkeling van msme van vandaag een andere
te begrijpen was. het communisme ten grond- V0!j™ van fascisme is, dat te-
Communisme was toen schijn- slag liggen, maar welke de ™»kPUi« ^de
baar het logisch eindpunt, van oorzaken ook mogen zijn, war®*? L uJL f.Pn
de groote sociaal-democratische thans gaat men inzien dat het eenheid en kansen om een
bewegingen in de wereld. En communisme meer verwant is even meedogenlooze dictatuur
hoe meer iemand zich de ontoe- aar de fascistische reacties te- te vestigen.
reikendheid van „halve maat- gen. aemocratisch-socialistische Moeten wij hieruit opmaken
regelen" voor de dat de communisten
voor
groote sociale her
vormingen realiseer
de en inzag, des te
meer was hij geneigd
naar „links" over te
eigenlijk fascisten
zijn! Dat de wijdver
takte steun aan het
communisme in feite
steun beteekent aan
aan democratie of sociale her
vorming, zooals de propagan
distische leuzen der commu
nisten luiden?
Ja! Inderdaad, tot die con-
hellen, totdat hij dan uiteinde- strevingen, dan welke andere het fascisme en geen steun
lijk tot het inzicht kwam, dat natuurlijke ontwikkeling van demnmtip of sociale her-
de idealen van het socialisme partijen ook.
alleen dan verwezenlijkt kon- Het communisme is eenvou-
den worden, wanneer de be- digweg geworden: De machts-
staande sociale orde onderste droom van een kléine, doch
boven werd geworpen, waar- goed georganiseerde minder- clusie moeten wij komen ten
bij dan alle voorrechten en heid. om alle macht in handen opzichte van de communisti-
rijkdommen uitsluitend en al- te nemen en deze ten eigen sche leiders van tegenwoordig,
leen in handen moesten komen bate aan te wenden, ten koste Velen zijn op het oogenblik
van de werkende klasse. van alle geestelijke en mo- tengevolge van communisti-
Het was op die manier ook reele tradities en waarden, sche propaganda, en de alge-
erg gemakkelijk om geestelij- terwijl het tezelfdertijd ernaar meene verslapping als na
ken, gematigde hervormers en streeft het volk zooveel moge1- oorlogsch verschijnsel met hun
de middenstand te veroordee- lijk tot zich te trekken door ideologiëen hard op weg naar
len als vertegenwoordigers alle mogelijke beloften van dit nieuwe fascisme. Zij verlan-
van die categoriën van perso- hervorming, nieuwe orde en gen socialisme maar zij staan
nen, die hij een komende re- welvaart, om het eenmaal gereed orn dit te bereiken met
volutie alléén daaraan denken gevangen volkomen te on- fascistische methoden. en_ zij
dat zij degenen zijn, die daar- derdrukken. zijn blind voor de onvermfjde-
bij alles te verliezen en niets Met het fascisme was het lijke consequenties, n.l. dat het
te winnen hebben, en daardoor precies hetzelfde geval. uiteindelijk het socialisme zal
zeer sceptisch of juister scherp Wie de feiten van elke dag zijn dat opgeofferd wordt aan
afwijzend tegenover linksche nagaat, ziet dat dit alles vrij fascistisch-communisme,
groepeeringen staan. eenvoudig is en de man, die
Hun theoretische bezwaren met fascistisch-commuïiistische
tegen het communisme zouden gedachten besmet is, zal in een
dan alleen als camouflage die- rustig oogenblik tot dezelfde
nen voor hun vrees voor dezet conclusies komen,
partij. Wij weten wat het fascisme
De tijd heeft intusschen wel is. Wij kennen de immorali- bestreden, zal het een veel ge-
duidelijk bewezen dat het com- teit en de onmeedogendheid vaarlijker bedreiging vormen
munisme feitelijk niets ge- en wel zóó goed, dat wij de voor de Westersche wereld dan
meen heeft met den oorspron- gruwelen der moderne oor- het voor-oorlogsche fascisme,
kelijken opzet: een simpele en logvoering, die een wereld in want dit kwam tenminste
logische voleinding te zijn van enkele oogenblikken in een openlijk voor zijn politiek uit.
even goedkoop als versleten f
loopertje. Dan passeert men da 1
keuken, waar een paar pannen f
op een gastoestel staan te
stoomen. De wachtkamer is be-
schilderd met de zoete roman
tiek van rozen en tempelruïnes, j
In het midden staat een groote
ronde tafel van mahoniehout,
belegd met witte kleedjes en
huishoudelijke gerei. Langs de
wanden staan kreupele stoelen
en tafeltjes met tientallen plan
ten en bloemen. Want» deze
wachtkamer is tegelijk de bloe
menkas, waarin de ornitholoog,
die Ferdinand na zijn pensioe-
neering geworden is, zijn we
tenschappelijke liefhebberij be
drijft.
Het stoffig rijk der
herinneringen.
Als we worden binnengelaten
in zijn werkkamer, zit de 85-
jarige ex-Tsaar in een hoekje
van een rood pluche canapee
achter een tafel. Hij draagt een
zwart calot, een lichte overjas,
die verdwijnt in de dekens, die
hij om de beenen geslagen
heeft en lichte beige hand
schoenen. Voor hem ligt, dicht
geslagen, een werk over Nec-
kër. De wand achter hem is als
een mozaïekplaat volgelegd
met familieportretten. De
stoffeering der kamer doet te
rugdenken aan een kamer, bij
eene uit de vorige eeuw stam
mende hospita: versleten plu
che, gelig-witte sierdoekjes,
blinkend mahonie, spiegels en
gordijnen die het zonlicht ban
nen. Op een tafeltje liggen
kranten uitgespreid, het Jour
nal de Genève" naast de „Neue
Presse" van Coburg. Een zwar
te hond slaapt rustig in een
hoek en aan dan anderen kant
staat het wagentje, waarin de
Tsaar door zijn huis pleegt te
rijden.
Ferdinand, met zijn markan
ten kop met groote gebogen
neus en witte baard, begroet
ons in het Fransch. „Het
Fransch en het Eijgelsch func-
tionneert nog" zegt hij, de rest
niet meer zoo goed. Maar tegen
'n Tsjechischen collega spreekt
hij vlot Tsjechisch, tegen een
Rus Russisch en ons verzekert
hij, dat hij Amsterdam, Rot
terdam. Den Haag en Schiedam
kent en vroeger vloeiend Ne-
derlandsch gesproken heeft.
„Pas de notices" zegt hij en ze
ker niet over politiek praten,
zijn huis stelt zich immers nog
partij bij de politieke "verwik
kelingen in Bulgarije. Het liefst
spreekt Ferdinand over zijn
botanische studies en de vrien
den, die hij daarmede in Ame
rika gemaakt heeft. Aan het
einde van ons bezoek spreekt
hij in volmaakte hoofsche vor
melijkheid een - gemakkelijk
vloeiend afscheidswoord en
drukt ons allen de hand.
De ex-Tsaar, telg van den.
Katholieken tak der Hertogen
van Coburg, is geestelijk nog
fit en wijdt zich nog altijd aan
de planten, die iedere tafel van
zijn huis vullen.
'Lichamelijk is hij een gebro
ken man, maar het is nog niet
zro vele jaren geleden, dat hij
iederen avond wit gehand-
schoend de opera in het stede-
Jij k theater bezocht.
Wanneer de geheele wereld
het communisme niet gaat zien
zooals het in waarheid is, nl.
„fascisme" en als zoodanig
moet worden beschouwd en
SULTAN VAN PONTIANAK
ADJUDANT VAN H.M. DE
KONINGIN.
Naar wij vernemen is Sultar
Sharif Hamid II van Pontia-
nak, Luit.-Kol. van het Kon
Ned.-Indische leger, bij Ko
ninklijk Besluit benoemd tot
Adjudant in Buitengewoner
Dienst van H.M. de Koningin;
De Sultan van Pontianak
vertoeft op het oogenblik al}
adviseur van dr. van Mook ir
ons land.