HITLER was geen korporaal! geen brug of een fabriek merikaansche en europeesche Bij het getuigenverhoor van gisteren gaf Keitel te kennen dat fai.i een historische misvatting wenschte te weerleggen en wel dat Hitier geen korporaal, maar luitenant was geweest Keitel smag gelijk hebben, maar korporaal of luitenant, historisch is Hitler de grootste schurk die Duitschland ooit gekend heeft. KEITEL VERTELT SPROOKJES Eergisteren poogde Keitel met een sprookje over berich ten, voortkomende uit relaties tusschen het Belgische en Ita liaansche Koningshuis, de we reld wijs te maken, dat België en Nederland eigenlijk klaar werden gemaakt voor den aan val op Duitschland. Gisteren, toen hem de be schuldiging werd voorgehou den, dat hij de beide Fransche generaals Giraud en Weygand bad willen laten vermoorden, vertelde hij „het klinkt als een sprookje", waren zijn eigen woorden dat Giraud in Maart 1944 van Noord-Afrika Uit, waar hij toen na zijn ont vluchting uit Duitschland was gearriveerd, een vliegtuig naai de buurt van Lyon zond, met een afgevaardigde, die kwam informeeren, of Giraud in Frankrijk terug kon komen. Dat er spottend gelachen werd, prikkelde den veldmaar schalk. Keitel ontkende^zeer heftig de beschuldigingen van getui ge Lahousen, als zou hij de hand hebben gehad in moord plannen op Giraud en Wey gand. Er waren volgens hem niet de geringste motieven om Weygand te vermoorden. Van Giraud had hij weliswaar ge zegd, dat hij dood of levend terug moest komen, maar dat was niet letterlijk gemeend. Over concentratiekampen zei- de Keitel, dat men zich om trent den gang van zaken daar wel uit geruchten bepaalde ge dachten kon vormen, doch dat men er nooit de realiteit van te hooren kwam. Hij beweer de vergeefsche pogingen te hebben gedaan Dominee Nie- móeller uit het concentratie kamp te bevrijden. Schuilevinkje spelen. Ook de moord op 50 Brit- sche luchtofficieren kwam weer ter sprake. Keitel wierp ook in deze alle verantwoording op Hitier en Himmler en trachtte Goering te ontlasten. Deze gebeurtenis was de aan leiding tot een hevige botsing tusschen Keitel en Hitier, waarbij Hitler -in de grootste opgewondenheid zei: „Ik be veel, dat ze bij Himmler blij ven". Ook Bormann werd op hieuw door Keitel als een van de slechte geesten aangewezen. Hij zou in ontgj^are gevallen de aanklager van de weer macht geweest zijn en den „Vereenigde Naties op zoek naar lebensraum" Hunter College, het meis jesgymnasium in een voor stad van New York, waar de bijeenkomsten van den Veiligheidsraad worden ge houden, is volgens verkla ring van officieele perso nen uit den kring der V.N. zelfs voor den Veiligheids raad te klein en ongerief^ lijk gebleken. De algemee- ne vergadering heeft ruim te noodig voor 5.000 per sonen De commissie voor het vinden van een verblijf plaats voor de V.N. is op nieuw haar speurtocht in New York begonnen oni iets grooters en beters te vinden. Het voorstel, dat tijdens de eerste vergadering te Londen werd gedaan en vervolgens weer op de lan ge baan werd geschoven, n.l. om het kantoor van de V.N. in het reusachtige „Empire State Building" te vestigen en de bijeenkom sten te houden in den wol kenkrabber van het dicht bij gelegen theater in het Rockefeller-centrum, is op nieuw onder studie geno men. Volkssturm hebben gesticht zonder eenigen ruggespraak met de militaire instanties óf zonder dezen inlichtingen te geven. Keitel in de schoolbank. In de namiddag, toen het kruisverhoor door den Sovjet aanklager, Gen. Rudenko, be gon, legde Keitel een geloofs belijdenis af in Hitier. Hitler had, volgens Keitel, ongelooflijk veel militaire lec tuur gelezen, hij kende Moltke en Clausewitz op zijn duimpje en had alle details over alle legers en vloten van de ge- heele aarde in zijn hoofd. Nooit kon men hem op een fout betrappen en dat droeg er toe bij, dat de generaals hem als een genie beschouw den. Toen Rudenko hem vroeg, of hij toegaf Hitiers raadgever te zijn geweest, antwoordde Keitel: „Ik moet openlijk be kennen, dat ik in militare za ken eerder zijn leerling dan zijn leeraar was". Vervolg van Dag l. Prinselijk Paar in Deneraarken Dat Prinses Juliana en Prins Bernhard van deze gelegen heid gebruik hebben gemaakt om hun dankbaarheid te be tuigen en hun lof uit te spre ken. over het sociale en chari tatieve werk van Denemarken voor ons land, is bijna niet noodig om nog te vermelden. Werden de journalisten om 2 uur ontvangen, om. vier uur was er in de Nederlandsche legatie een receptie voor de Nederlanders in Denemarken. Een orkest komt mee. Ons wereldberoemde Am- sterdamsche concertgebouw gaat concerteeren in de Scan dinavische landen. In Dene marken, in Noorwegen en in Zweden. Het is gemakkelijk gezegd maar niet zoo gemakkelijk ge daan. Een boot duurt veel te lang en wat moet ge beginnen met een orkest dat mogelijk zeeziek zou worden? Treinverbindingen zijn er nog niet en dus blijft er maar een weg, de weg door de lucht Maar daarvoor moet toestem ming zijn van de Deensche, Zweedsche en Noorsche regee ringen. De vliegtuigen, die het orkest en zijn kostbare bagage van instrumenten vervoeren moeten zoo mogelijk niet ledig uit Denemarken, Noorwegen Zweden terugkomen. Ze moe ten volgeboekt worden voor de terugreis, hetgeen weer een aparte campagne vordert in de drie genoemde landen. En dit alles moest gebeuren in een ijltempo, in een beperkte ruim te van enkele dagen. Maar zoo zijn er 5 April drie groote Dakota's van Schiphol opgestegen, waarbij zij 60 le- uen van het Amsterdamscne Concertgebouworkest naar Ko penhagen vervoerden, dezelfde drie vliegtuigen vlogen weer volgeboekt met passagiers van Konenhagen naar Amsterdam en nog dezelfde middag gin gen ze wéér de lucht in en brachten wederom 60 leden van het orkest naar Denemar ken. De instrumenten. (4e ziel van het orkest, maar deze ziel weegt heel stoffelijk 3000 Kg., werden overgebracht per Sky- master. Ze waren verpakt in zware houten kisten om be schadiging te voorkomen. En de Skymaster ging wederom terug, maar ook nu was hij volbeladen en streek hij weer neer op Schiphol, zwaar van goede Deensche producten. En dit alles gebeurt in een Neder land, dat een jaar geleden Schiphol zag als een groote ruïne, waar de startbanen ge barsten en uit elkaar gespron gen lagen en waar iedereen be halve een Nederlander, van zou zeggen: „Dat wordt nooit meer wat". Maar het werd wél wat. NIEUW BOEK VAN PATER MUCKERMANN. Uit Zwitserland is bericht ont vangen, dat Pater Friedrich Muckermann te Zurich een nieuw boek heeft uitgegeven, getiteld :„Der Deutsche Weg". Eeii raensch spreekt... „Kiflderefl Zijïl IN DE DORRE SFEER van technische besprekingen en in de woestijn van officieele rapporten, heeft de oud-president der V. S., Herbert Hoover, een diep-menschelijk woord la ten hooren om aan iedereen duidelijk te maken hoe ernstig de ramp is, die Europa door een tekort aan voedsel bedreigt. De vrede is gewonnen als er voedsel genoeg is De vrede is pas gewonnen, wanneer het voedselprobleem is opgelost dit was de zin van zijn betoog. Men kan zich nauwelijks realiseeren, wat het zeggen wil, dat twintig milioen kinderen niet alleen ernstig ondervoed zijn, maar bovendien onder hen in stij gende mate tuberculose, rachi tis, bloedarmoede en andere ziekten, heerschen, die het ge volg zijn van ondervoeding; in sommige steden bedraagt de kindersterfte meer dan 20 per jaar. Dit is de z.g. langzame hon gersnood, die door velen niet opgemerkt wordt. De kinderen moeten gehol pen worden, indien Europa een toekoms' wil hebben, zeide Hoover. Er kan geen oogen- fclik gewacht worden. Want kind-eren zijn geen brug of fa briek. Reeds is bijna een jaar verloren gegaan. De wereld kan kinderen niet haten, zelfs niet de kinderen van den vijand. Een extra-maaltijd per dag heteekent een import van n;et meer dan vier duizend ton voedsel per maand voor tik milioen kinderen. Hoover betreurde het, dat, zoodra de vijandelijkheden op hielden, geen doelmatige we reldorganisatie voor de voed selvoorziening aanwezig was. Ziekten, gevolgen dei- ondervoed ing. Het gebrek aan eiwit en vet is vooral voor kinderen nood lottig, Hoover schat, dat zeker 20 millioen kinderen tusschen de Sovjet-Russische grens en het Kanaal niet aleen zwaar ondervoed zijn, maar lijdefl aan tuberculose, Erigelsche ziekte, bloedarmoede en andere kwa len ten gevolge van onvol- SINDS SEPTEMBER 1945 bestaat er eenig verschil van mee ning tusschen de Nederlandsche Bioscoopbond en de ver schillende groote Amerikaansche filmmaatschappijen. Het practisch resultaat hiervan is, dat de toevloed van Amerikaan sche films is stopgezet. Welke zijn de gevolgen? De toestand voor den oorlog kwam hierop neer, dat men de Amerikaansche productie, d. w.z. een aantal films, in zijn geheel moest accepteeren. Mén kon feitelijk geen keuze ma ken en was gedwongen tot al les of niets". In September 1945 traden de Amerikaansche filmmaatschap pijen terug en weigerden nog films te leveren. De opzet van deze maatregel is kort en goed deze: de geheele exploitatie van de film in Amerikaansche handen te brengen. De Ameri kaansche pro paganda voor de film werd vooral he li eerscht door de reclame voor de z.,g. „sterren". Het ging niet meer om den de filmtech nische kwa liteiten en de artistieke waar de van de film mhar het ging om een of andere, tot schoon heid verklaarde fuffrouw, die aan het filmfirmament werd geproclameerd tot een ster van de zooveelste grootte. Dat men daarmee het publiek beïnvloedde en het naar de film trok op heel andere mo tieven dan artisticiteit en fil mische kwaliteiten, behoeft geen betoog. Toen de S.H.E.A.F. die aan vankelijk direct na de bevrij ding de filmvoorziening ter hand had genomen, ophield met zijn werkzaamheden, ontstond er een gaping, die men over brugd heeft met nog in voor raad zijnde films en eenige exemplaren, die men onder de „ouderen" kon rangschikken. Thans is de situa tie echter zóó, dat men voldoende voorraad heeft. De Europeesche filmindustrie krijgt thans een kans, zooals zij nog nooit ge had heeft. Door de geweldige macht van het Amerikaansch kapitaal, dat veelal een dwin gende invloed uitoefende, kon den de kleinere, maar ook goede Europeesche filmmaat schappijen practisch niet aap bod komen. De Nederlandsche bioscoop bond heeft thans -onder me dewerking der regeering in Zweden en Zwitserland, in De nemarken, België en Frank rijk, zich van zeer goede films kunnen voorzien, zoodat men voor zeer en zeer geruimen tijd aan alle aanvragen kan voldoen. Verandering' van inzicht bij het publiek. Er ligt thans een unieke ge legenheid om het publiek dat de bioscopen bezoekt lang zaamaan wordt u niet boos nu we dat schrijven een betere „filmsmaak" bij te brengen. In de bioscoopbezoekers zelf ligt onbewust toch wel het on derscheidingsvermogen tus schen „Kitsch" en Kunst. Een film als „De Roode Aarde", afkomstig uit Dene marken, draait nu reeds meer dan 5 weken achtereen in #en en hetzelfde theater; avond aan avond is de zaal uitver kocht. En deze film wijkt ge heel en al af van het show- genre waaraan zooveel Ame rikanen mank gaan. Wanneer men bij de keuze van de films en hij het maken daarvan nu óók nog eens reke ning gaat houden met de mo- reele invloedrten-goede die er van de film kan uitgaan, dan zal de Nederlandsche biosco.op- bond niet alleen van waarde blijken voor de Europeesche film, maar dan kan zij zelfs een factor worden in het mo reel herstel van het Neder landsche volk. Er bestaan plannen om thans ook te komen tot de oprichting van een Nederlandsche film studio, welke dan ter beschik king zal worden gesteld van serieuze reflectanten, waarbij een degelijke commissie, goed georiënteerd naar alle zijden, zoowel de dingende personen als de ingezonden scenario's zal beoordeelen. doende voeding De verschil lende pogingen om aan dit ge vaar tegemoet te komen, b.v. liet prachtige werk van het Amerikaansche, Brjtsche, Zwit- sersche en Zweedsche Roode Kruis en religieuse organisa ties voor hulpverleening, be reiken niet meer dan totaal 500.000 kinderen. De 22 landen met 300 mil lioen menschen tusschen Rus land en het Kanaal verkeeren allen in nood. Slechts vijf klei ne landen met 40 millioen men schen kunnen zeggen, dat hun behoeften tot de volgende oogst gedekt zijn. De riem nauwer aanhalen. Hoover deed een dringend beroep op alle invoerende lan den „den riem nauwer aan te halen". Wanneer de invoeren de landen in September van het vorig jaar zich meer had den toegelegd op het bewaren van voedsel, zouden de voor raden nu grooter en het huidi ge lijden en het lichamelijk verval minder zijn. Volgens Hoover zullen er twee of drie jaar mee heengaan, voordat de levensstandaard weer hersteld is Hij eindigde met de woor den: „De oorlogsperiode wordt afgesloten met kanongebulder, het vredestijdperk geopend met den roep om voedsel. De wereld heeft de handhaving van den vrede weten te orga- niseeren: dan kan het zeker de handhaving van het leven ter hand nemen". SOEKARNO OP RONDREIS Van Indonesische zijde wordt vernomen, dat Soekarno een reis maakt door een gebied op West-Java, dat buiten de door de geallieerden gecontroleerde zóne ligt Hij is te Garoet ge arriveerd. De positie der Chineezen. De Chineesche kranten schenken den laatsten tijd meer en meer aandacht aan de moeilijke omstandigheden waar in de Chineezen op Java mo menteel moeten leven en wer ken. Het meest invloedrijke Chi neesche blad te Batavia, Sin Po, geeft het volgende com mentaar: „Het is hoog tijd, dat de Chineesche regeering meer belangstelling toont, en zich het lot van de Chineezen in Ned. Indië, wier belangen iede- ren dag bedreigd worden, meer aantrekt". De Nederl. schepen in Australië. Verdere besprekingen om de kwestie van de in de Australi sche havens werkloos liggende Nederlandsche schepen te re gelen, zullen a.s. Maandag, den dag, waarop Lord Mountbatten naar Australië terugkeert, te Brisbane worden gehouden. Een vertegenwoordiger van de federatie der havenarbei ders heeft verklaard, dat het voor hem een verrassing was, dat de onderhandelingen geen succes hadden gehad. Verder deelde hii mede: „Reeds in de vorige week was men gekomen tot een overeen komst, die zoowel Lord Mount batten "hls aan de vakvereeni- ging der havenarbeiders en zeelieden voldeed". MILITAIR WEGVERKEER. Binnenkort is een legerorder te verwachten, waarbij alle militair verkeer per auto op den weg verboden wordt des Zaterdag na 2 uur en des Zon dags.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

De Burcht | 1946 | | pagina 2