Het bombardement op Rotterdam
Sowjetiroepen in de richting
van Teheran?
Vroegere welvaart keert langzaam terug
KESSELRING GETUIGT
KESSELRING stond in zijn Luftwaffe-pakje achter de bank
voor de getuigen en hij gaf zijn antwoorden kort en afge
beten. Hij verklaarde, en het Hof luisterde met stomme
verbazing dat Coventry een zorgvuldig v orbereide aanval
op een oorlogsdoel was, Warschau een militaire noodzakelijk
heid en Rctferdam „een buitengewoon geval", dat de maar
schalk rangschikte onder de onvermijdelijke toevalligheden van
üe oorlogvoering.
De Rotterdamsche bfanclweer
krijgt de schuld.
Kesselring verklaarde, dat
het onmogelijk geweest was om
het Duitsche eskader, dat de
misdadige raid op de Maasstad
nitvoerde tegen te houden toen
de onderhandelingen waren
begonnen. Weliswaar waren er
goede radioverbindingen met
het eskader van de basis uit
doch door een oorzaak, die ge
tuige niet kon verklaren, kon
een bevel om de raid niet uit
te voeren, niet worden doorge
geven.
Voorts deed Kesselring al zijn
best om te beweren, dat de oor
zaak van de geweldige brand,
die Rotterdam voor een groot
deel verwoestte, moest worden
toegeschreven aan het onvol
doende optreden van de Rotter
damsche brandweer. Deze be
wering doet wel erg gek aan
a s men daarna Kesselring hoor
de verklaren, dat hij zelf het
commando had over de groep,'
die het bombardement uit
voerde en dat er bij hem geen
oogenblik twijfel was opgeko
men of het bombardement
moest doorgaan. De raid was
dan ook Volkomen, zooals de
arrogante Nazi het uitdrukte
„planmassig" uitgevoerd.
Coventry.
Men zou werkelijk denken,
dat het toch zulke beste kerels
waren, die Duitschers, als men
de aandoenlijke manier hoorde
waarop Kesselring verklaarde,
hoeveelveiligheidsmaatregelen
genomen waren voor tot het
tximbardement van Coventry
werd overgegaan. Volgens ge
tuige v/as geen technisch hulp
middel achterwege gebleven om
het doel te bereiken, Dat doel
was volgens hem het uitschake
len van de oorlogsindustrie die
door de Duitschers zoo gewich
tig geacht werd, dat zij Coven-
trv klein-Essen noemden.
"ÏJe lezing, die Kesselring van
het bombardement van Coven
try gaf, was zoo heel iets an
ders dan hetgeen Hitier een
maal hysterisch in. den Rijks
dag uitbrulde onder het dave
rend apülaus van zijn aanhan
gers: „Wir werden Ihre Stadte
ausradieren".
Kesselring de „Edel"-Germaan.
Kesselring deed zijn uiterste
best om zichzelf een schoone lei
te vegen. Hij beweerde alles ge
daan te hebben om kei-ken en
steden te sparen en om zijn sol
daten een waardige houding
tegenover burgers te doen aan
nemen. Aan de tafel van de
Russische proesecutie ging een
schamper gelach op, toen Kes
selring betoogde, dat de ver
houding tussclien de Duitsche
troepen in Rusland en de Rus
sische bevolking zoo goed was
als men zich maar denken kon.
Rusland had, volgens hem, het
uiterliik van een vredesland en
geen Russische vrouw had iets
van een Duitsche soldaat te
duchten.
Het Hof, de journalisten en
ook de beklaagde zelf, zullen
bij het hooren van de mooie
schilderingen van Kesselring,
wel gedacht hebben aan het
beeld dat films hebben vastge
legd en dat getuigen hebben
geschilderd van de ..vredigheid"
van het land waar de Duitscher;
doortrok en waar de Duitscher
heersehte.
Nóg zoo'n goeierd.
Gisteren in den voormiddag
verscheen, aak als. getuiae djs,
kolonel van de Luftwaffe, Bern-
hard von Brauchitsch. Deze
vertelde dat zijn vade^, maar
schalk von Brauchitsch met Hit
ier hoogloopende ruzie gekre
gen had over godsdienstige en
militaire aangelegenheden en
dat hij daarom in 1941 ontslag
had genomen, waarop de Ame-
rikaansche rechter Jackson op
merkte, d_at getuige dan ten
minste op zijn vader-trots kon
zijn.
Deze getuige was tot in de da
gen van de capitulatie adjudant
van Goering Hij wist niets van
Jodenvervolging, hij wist niets
van concentratiekampen, daar
had hij pas van gehoord na de
bezetting van Duitschland. Dat
de toehoorders hier spottend-
ongeloovig op reageerden zal
niemand verbazen.
Ven Brauchitsch vertelde, dat
hij op het eind van den oorlog
in Berchtes'gaden door de S. D.
van Goering werd gescheiden.
Goering werd met ziin familie
als gevangene beschouwd en
zou met zijn familie in Berlijn
worden neergeschoten op het
moment van de capitulatie. Op
weg naar dit droeve einde van
zijn carrièère werd Goering neg
op 21 April 1945 in Sudenten-
land hartelijk door de bevol
king toegejuicht. De menschen
verdrongen zich om de auto om
zijn handteekening en riepen
„Hermann haellt die Ofaren
steif". Als bewijs voor Hermans
goede gezindheid voerde getui
ge voorts aan; dat hij een cp
zijn weelderige Karinhall neer
gekomen Amerikaansche vlie
ger uit Hollywood» verpleegd
heeft.
Seys Inquart.
Als getuige bij de verdediging
van Seyss Inquart zullen Wim-
mer, bchwebeï, Fisehboeck
de schurk, die Nederland leeg
plunderde en ook Volkers
v/orden gehoord. Bovendien
wordt ook genoemd als getuige
lïirschfeld.
De verdediger van Seyss In
quart zal voor het Nederland-
sche deel van de aanklacht ge
bruik maken van twee docu
menten gn wel een arrest van
den Hooger. Raad van 12 Jan.
1942 en een officiëele publicatie
van den hoogsten Duitschen po
litiechef na den aanslag op
Rauter in Maart 1945.
PROEFNEMINGEN MET
ATOOMBOM IN STILLEN
OCEAAN.
De proefnemingen met de
atoombom, welke in den zomer
in den Stillen Oceaan plaats
zullen hebben, moeten onder
.strikt militair geheim" worden
uitgevoerd. Een commissie, be
staande uit elf personen, bur
gers en militairen, door pres.
Truman benoemd. moet een
onafhankelijk verslag uitbren
gen aan de hoofden van de de
partementen van Oorlog en
Marine.
WORDT
VREDESCONFERENTIE
UITGESTELD?
De vredesconferentie, welke
in Mei te Parijs zou worden ge
opend. zal tot eind Jum worden
uitgesteld. De openingsdatum
zou afhangen van de voorb-erei-
I dende besprekingen dor Mm.
van Buiteni. Zaken, welke op
I een dood punt zijn gekomen.
Het Min. van Buiteni. Zaken
der V. S. heeft rapporten ont
vangen over troepenbewegin
gen van het roede le«rer in de
richting van de Perzische hoofd
stad Teheran en naar de grens
van West-Perzië. De troepen
komen uit het Noorden, van
de Sovjet-grens. De regeering
der V. S. heeft de Soviet-re-
geering verzocht mee te deelen.
of de rapporten juist zijn en
zoo ia, welke redenen dan tot
de troepenverplaatsing hebben
geleid.
Amerika wordt het beu!
De Amerikaansche commen
tator Walter Lippmann geeft
in de New York Herald Tri
bune als zijn meening te ken
nen, dat de verbreking van de
diplomatieke betrekkingen tus
schen.de Ver. St. en de Sovjet-
Unie dreigend zou zijn. Hij de
finieert de lijn, welke op het
oogenblik in de internationale
besprekingen te onderkennen is
en merkt op, dat, hoewel er op
dit moment nog geen sprake
is van een formeele diploma
tieke breuk, het vernauwen in
onderhandelingen langs diplo-
matieken weg steeds minder
wordt. „Wanneer men in deze
lijn doorgaat aldus waarschuwt
hij, zal de diplomatie hierna
bestaan m het treffen van voor
bereidingen voor den oorlog.
Wij gaan op het oogenblik in
die richting".
Ulaak ïledeAtandlcfi 9-e^ag, Pieïlteld ió
DE EERSTE-TEEKENEN van het terugkeeren van
de vroegere welvaart in de landelijke districten
rondom Batavia zijn duidelijk zichtbaar. Zoo worden
in de gebieden van Kebajoran en Tjililitan, ten Zuiden
van de hoofdstad, de sawahs weer beplant, de fruit-
tuinen worden goed verzorgd en geen politieke agita
tie houdt de bevolking van haar dagelijksche plichten
af. Het leven in de kampongs is bijna zoo normaal als
dit voor den oorlog was.
Goed werk door bet
Kon. Ned. Ind. Leger
De waarde van het geld is
misschien nog abnormaal,
hetgeen te wijten is aan de
hooge prijzen en het gebrek
aan kleeding, maar er is een
levendige handel en de voor
uitzichten voor den komen
den rijstoogst en dienten
gevolge yoor een verdere ver
betering van den plaatselijken
toestand zijn goed.
Dit is te danken aan het
zoozeer becritiseerde®K.N.l.L.
Hier hebben Javanen, Am-
bonneezen, Timoreezen, Me-
nadoneezen, Indo-Europeanen
en jonge Nederlandscbe vrij
willigers uit Brabant en Lim
burg sinds eind 1945, toen dit
gebied aan het K.N.I.L. werd
toegewezen, toezicht gehou
den.
Zij mengen zich rustig on
der de bevolking, terwijl de
aan het leger verbonden" jon
ge ambtenaren van „Civil Af
fairs" ook met de menschen
omgaan en bijna altijd onge
wapend zijn.
Iedere Europeesche bezoe
ker kan veilig rondwandelen.
Hij ontmoet slechts Ind :ne-
siërs, die- vriendelijk glim
lachen en praten en die graag
een van hun delicatessen la
ten proeven. Of ze geven uit
zichzelf inlichtingen over den
toestand in huji woonplaats.
„Militaire training maakte
ons moe!"
De dorpsbewoners zijn bui
tengewoon blij over het feit,
dat hun eigen ambtenaren in
de dessa's nu weer in staat
zijn hun taak vrij uit te kun
nen oefenen zonder gedwon
gen te worden door bevelen
van vreemdelingen.
De Japansche heerschappij
staat hen nog duidelijk voor
den geest, al maken zij deze
„dwaze uitheemsche" metho
den ook graag belachelijk.
Het leven in de Dessa
Telkens nog wordt er in de
gesprekken met de menschen
weer gewezen op de verschil
len tusschen den huidigen
toestand en dien gedurende
de' Japansche overheersching.
Oudere dessahoofden spre
ken over hun "ervaringen ge
durende de Japansche bezet
ting. Wat deze hoofden als.
blijk van een bijzo.der ge
brek aan psychologisch inzicht
voorkwam was het Japansche
bevel, dat alle beambten uit
de dessa een soort militaire
training moesten ondergaan.
Een van de hoofden merkte
op: „Volgens de Japanneezen
diende dit om .ons physiek
sterk te maken en ons in staat
te stellen ons volk tp xegee-
ren, maar het maakte ons al
leen maar erg moe".
Wenschen!
Zij schatten, dat minstens
600 Indonesiërs in de dessa
gedurende de Japansche be
zetting van ontbering gestor
ven waren. De secretaris van
de dessa voegde er aan toe,
dat men er nu veel beter aan
toe was, al was er niet zoo
veel voedsel als in vredestijd.
Een godsdienstonderwijzer
„klaagde bitter, dat de Japan
sche bezetting een aanzien
lijke verwaarloozing in het
nakomen van de godsdienst
plichten had veroorzaakt. De
Islam schrijft voor te bidden
in smetteloos witte kieeren
en niet in werkkleeren. Van
wege de schaarschte aan klee
ding, welke steeds duurder
en slechter te krijgen was,
zag de bevolking liever af van
alle godsdienstige ceremoniën
dan dat zij deze oncorrect uit
voerden. De eenige klacht
van de dessahoofden is, dat
het veilige gebied veel te
klein is. Zij hebben e.nstig
verzocht, het onder Neder-
landsch toezicht staand gebied
uit te breiden. Zij voegden er
aan toe, dat zij gaarne weer
een eigen veiligheidsdienst in
het gebied van de dessa zou
den instellen, die onder lei
ding zou staan van een plaat
selijk hoofd van politie
Deze patrouilles zijn eeni-
gen tijd onbewapend geweest,
maar nu krijgen zij hun mes
sen en catapults, welke in
hun handen net zoo effectief
zijn als het pistool van een
Europeaan, langzamerhand
weer terug, omdat de Neder
landers in dit gebied de be
woners van de dessa volko
men vertrouwen.
Er is ook een verzoek tot
vergrooting van de onder Ne-
derlandsch toezicht staande
veiligheidszone ontvangen van
dessa's, welke buiten dit ge
bied liggen en die jaloersch
zijn op de hulp van de Neder
landers en nog meer op de
spoedige vooruitzichten op het
terugkeeren van de welvaart.
N. R.)
Indonesië
9 DOODEN TE
SGEKAEOEMI
Volgens de laatste onofficiee
ls berichten zijn er tot nog tce
bij de gevechten te Soekaboe-
mi, waar twee Britsche con-
vooien door extremisten zijn
aangevallen, aan Britsche zijde
negen dooden en vijfentwintig
gewonden te betreuren. De
meeste slachtoffers zijn Britsch
Indiërs.
De laatste luchtverkennmg
wijst uit, dat de voornaamste
aanvoercolonne tusschen Soe-
kaboemi en Tjiandoer stilstaat,
zij wach. blijkbaar op de tank-
kolonne, die thans nog te Soe-
kaboemi verblijft. Naar ver
meld wordt zaï de colonne met
herstelgoederen, welke uit Ban
doeng komt om de twee andere
colonne's te ontmoeten, zich
langzaam Oostwaarts door Tji-
andoer begeven en eenige van
haar Shermantanks schijnen
contact met de hoofdcolonne te
hebben gehad. Toen een van
deze tanks een brug overstak,
stortte een deel van de brug in
en viel de tank te pletter. Een
andere tank werd bij Soeka-
boemi buiten gevecht gesteld,
een Dakota liet daarop per pa
rachute reserve-onderdeeien
neer, terwijl andere Dakota's
nog levensmiddelen en munitie
omlaag wierpen.
Export van Damar en
Copal.
Mien verneemt uit gezagheb
bende bron, dat de Nigieo
(Ned. Indische Gouvernemcnts
in- en export-organisatie) reeds
ongeveer* 150 ton damar en co-
pal (harsproducten) naar de
Ver. Staten heeft geëxporteerd,
terwijl 250 ton van deze pro
ducten nu op weg naar-Euro
pa is.
De prijs van Indisch tin.
Verantwoordelijke Nederland-
sche kringen hebben tegenover
een vertegenwoordiger van
Reuter verklaard, dat bepaa.cfb
hoeveelheden Ned. Indisch tin
naar de Ver. Staten gaan tegen
„ongeveer den Beigiscn-Congo-
prijs" Bij de onderhandelingen
met de V. S. omtrent „en toe-
komstigen prijs is het streven
van Nederiandsche zijde er op
gericht „een prijs ongeveer ge
lijk aan den Boliviaanschen" te
verkrijgen. Daaraan, zoo zeide
men, zuilen de V. S. wel moe
ten voldoen, aangezien het in
strijd is met hun principes on
derscheid te maken tusschen
het eene en het andere land.
Wanneer de P.O.D.
arresteert
Voor het Bossche Tribunaal
stond voor eenige dagen terecht
3. 3. M. van der Eist uit Ros
malen, die volgens een ver
klaring van een P. O. D. in
Utrecht N.S.B.-lid zou zijn ge
weest.
Van der Eist werd in het be
gin van de bezettin c tot vijf
maal toe door de arbeidsbemid
deling uitgezonden naar
Duitschland, doch wist telkens
te repatriëeren. Er bleef hem
geen gelegenheid om onder te
duiken. Eenmaal zat hij drie
maanden ais contractbreker in
een Duitsch strafleger.
In November 1942 werd hij
als stoker tewerk gesteld in het
kamp te Vught, waar hij al
spoedig een der voornaamste
schakels der illegaliteit was.
Bij de vlucht van de Duitschers
wist nij in vereenigmg met an
deren de zeer zware springla
ding onschadelijk te maken, die
het kamp moest verwoesten,
waardoor ook het halve dorp
Vught voor een ramp bespaard
bleef.
Het Tribunaal achtte noch
het lidmaatscnap van de N S B.
bewezen noch het karakter van
onwilligheid aanwezig bij zijn
hulpverleening aan den vijand.
De president verklaarde, deze
zaak, die eigenlijk voor behan
deling m raadKamer in aanmer
king kwam openbaar behandeld
te heb en om beschuldigde van
blaam te zuiveren.
\\lare het in.SB. lidmaatschap
bewezen, dan zou hij door zijn
moedige daad m Vught gereha
biliteerd zijn geweest.
