BUITENLAND
STADSNIEUWS
BINNENLAND
ever
■ui
Zwitsersclie
kranten
Deze week
In Het
I
I N Parijs hebben duizenden Amerikaan-
sclie soldaten voor de Amerikaansche
ambassade gedemonstreerd. Zij willen
naar huis naar liet land van de sta
kingen en de demobilisatie gaat hen
niet vlug genoeg af.
Dat is een eigenaardig geval: solda
ten, die eischen en soldaten die een be
tooging houden. Kan dat? Mag dat?
Ir. onzen militairen diensttijd waren wij
ook ongeduldig oin af te zwaaien. Maar
onze betooging beperkte zich tot het
lied: „Het duurt nog zooveel dagen en
dan gaan wij.de r.... uit". Wij reken
den uit hoeveel kuchies het nog duur
de of. indien het heimwee naar de
burgerpet erg sterk sprak, turfde deze
of gene het aantal dagen, dat hem van
ce heerlijkheden der burgermaatschappij
scheidde, op den wand boven zijn krib.
Maar eischen stellen, betoogingen hou
den? Zelfs in het dieptepunt onzer ont
wapening, in den tijd van het gebroken
geweertje, hebben geen Nederlandscue
soldaten of wat voor soldaat door moest
gaan het durven bestaan een betoo-
smvr te houden voor het Departement
van Defensie Misschien komt dit ook
omdat de wetgever telkens de soldaten
vóór was door den diensttijd te ver
korten totdat het instituut der voorop
leiding de kazernetijd tot op zes weken
bekortte. De strijd behoeft in Neder
land niet op straat te worden gestre
den.
Ook de Amerikanen zijn niet miiip
tairistisch, al zal de jongste oorlog die
hebbelijke eigenschap wel hebben bevor-.
derd. De soldaten zijn van over den
Oceaan gekomen en hebben in landen
waarvan zij den naam nauwelijks kei*
den moeten vechten. Al jaren lang heb
ben wij er ons over verwonderd, dal
een jongen uit een dorpje in Texas komt
vechten in Noord-Frankrijk, in Afrika
in Sittard, al hebben de millioenen d'e
het hebben gedaan ons wel langzamer
hand iets laten begrijpen van den striid
van Amerika voor vrijheid, democra
tie en dollars.
Die betoogende soldaten hebben goed
geveochten. Zij hebben
hun taak volbracht en wat
is vanzelfsprekender dan
dat zij nu naar huis wil
len.
Die betoogingen moet
men zien in Anglo-Ameri-
kaanschen geest. In Duitsch
land onder Frederik den
Grooten, Keizer Wilhelm.
Stresemann, Hitler ware zoo'n betoo
ging ondenkbaar. Er is nu eenmaal ver
schil tusschen den botten en stompen
Pruisischen geest en de geest der vrije
volkeren. De Duitsche soldaat moc.it
niet denken. hoe meer werktuig hij
werd, des te beter soldaat.
De geallieerde soldaat echter mag
naar het waarom vragen.
Een werkloos leger is voor de leger
leiding een prob'eem: een dergelijk le
ger is een onding. Met moeite houdt
men het in bedwang. Het moederland
roent daarenboven zijn zonen terug.
Oqk de overwinnaar heeft genoeg van
den oorlog. Ons Indië is het slachtoffer
mede van den druk van het thuisfront,
dat zijn jongens opeischt.
Wij begrijpen wel, dat Engelschen en
Amerikanen haast maken met de demo
bilisatie. Maar intusschen stelt dit
Europa voor het groote probleem der
naaste toekomst. Wat moet er met
Duitschland gebeuren indien over een
luttel aantal jaren de militaire bezet
ting een einde neemt en Duitschland
door Duitschers wordt bestuurd? Mag
er dan maar één miltaire macht in
Europa blijven, n.l. Rusland? Rusland
met zijn 200 millioen zielen en met de
100 millioen die door Rusland worden
gecontroleerd. En d-s feitelijk slechts
twee grootinachcten in de wereld. Rus
land en Amerika. Zoo eenvoudig zal
het wel niet gaan al kent de zucht
naar uitbreiding van invloedssfeer geen
grenzen, in Amerika niet en in Rus
land niet.
Wii wilden wel. dat onze Regeering
In haar buitenlandsche politiek een
even duidelijk standpunt innam als
Frankrijk, dat weet wat het .wil en
daarvan doet bliiken ook. Frankrijk wil
h iding nemen in West-Europa. Het heeft
zijn eischen en niet zonder succes ten
aanzien van het Rijn- en Ruhrgebied
duidelijk gesteld. Maar hoe staat onze
Regcering tegenover de vorming van
een West-E"ropeescli blok en tegen
over annexatie van cenig Dw'tsch ge
bied. Het Nederlandsche volk schijnt
het niet te mogen we+en.
STAKINGEN IN AMERIKA.
Amerika wordt door een geweldige
stakingsgolf, waarvan het eind nog niet
is te overzien, geteisterd. Na jaren
van arbeid voor de vernietiging een
dubbele ramp. Een ramp ook voor
Europa.
De arbeiders staken omdat zij op hoo-
ger loon aanspraak meenen te kunnen
maken. De Amerikaansche ondernemin
gen hebben gedurende den oorlog schat
ten verdiend let er op, dat Amerika
behalve Voor vrijheid .en democratie ook
voor dollars vocht en ook de arbei
ders ging het voor den wind. Nu moet
de oorlogsproductic op de vredespro-
ductie worden overgeschakeld. Nu moe:
de prijzen gestegen en wordt er door
de arbeiders minder verdiend. Ook
Amerika heeft zijn vraagstuk van loo-
nen en prijzen. Ook jiaar is het de
vraag met hoeveel goederen gaat
de arbeider elke wei.!c naar huis.
Hoe zal men daar het probleem op
lossen. Socialisme is daar geen mode
woord. De gedachte der publekrechte-
lijke bedrijfsorganisatie is~ daar nog
niet eens in de kiem aanwezig, ook bij
de arbeiders niet. Leuzen vair vrijheid,
van particulier initiatief van concut
rentie, worden daar verstaan. Maar
met lezen lost men gen problemen op
en wij gelooven, dat wij in de sociale
kwestie de Amerikanen ver vooruit
zijn. Zij zullen nog veel moeten leeren
ten koste van veel sociale onrust en
van een verlies van milliarden arbeids
dagen.
En dat kan de wereld nu juist zoo
slecht gebruiken.
FAMILIEBERICHTEN VOOR INDIë.
„Herrijzend Nederland" heeft eenige
maanden geleden de familieleden van
onze landgenooten in Indië in de gele
genheid gestelcK'over den korte-golf-
zender P.C.L een groet oi bericht naar
Indië te sturen onKte trachten zoodoen
de weer in contact te komen met hun
betrekkingen in het Verre Oosten. Nog
steeds wordt iederen dag een aantal
van deze berichten uitgezonden, ter
wijl vele andere nog op hun beurt liggen
te wachten. Nu de luchtpostverbinding
tusschen Nederland en Indië echter is
hersteld, hebben velen hier zeker al
iets van hun familie in Indië gehoord.
Bij de honderden brieven, die nog ter
behandeling liggen, dateeren vele van
enkele weken her. Hierbij bevindt zich
ongetwijfeld een zeer groot aantal,
waarvan de schrijvers inmiddels reeds
in contact met hun familie in Indië zijn
of misschien hun overlijden hebben moe
ten vernemen. Daarom is besloten--alle
nog niet behandelde aanvragen te an-
nuleeren en vanaf 23 Januari slechts
radioberichten uit te zenden voor_ hen,
die tot nu toe nog niets uit Indië heb
ben gehoord. Allen, die hiervoor in aan
merking wenschen te komen, worden
verzocht, zoo spoedig mogelijk te
schrijven aan ..Herrijzend Nederland",
Radiobaken Indië, Postbus 100, Hilver
sum. Deze berichten worden alleen uit
gezonden voor naaste familieleden.
KRAAMCENTRUM.
Men verzoekt ons het volgende ter
kennis te brengen: Het „Kraamcen-
trum" is nu zoo ver, dat de cursus
vcor opleiding van kraamverzorgster be
gint.
In overleg met, en namens de ver-
eenigingen, die het kraamcentrum vor
men (Ver. voor Wijkkraamverpleging,
Wit-Gele Kruis en Groene Kruis) zal
zuster A. Tolenaar in het gebouw van
den G.G. G.D., Nieuwe Mare 13a,
alhier, steeds op Woensdag en Vrijdag
van 24 uur spre'ekuur houden voor het
bespreken van kraamhulp en voor het
geven van inlichtingen enz.
BLOEMIST-WINKELERSVER.
LEIDEN EN OMSTREKEN.
De vijfde algemeene jaarvergadering
van bovengenoemde vereeniging werd
Woensdagavond in ,,De Turk" ge'nou-
en zeide: ,.A1 werd ook ons werk door
J. Riemens. De voorz. gaf een uitvoe-
ifg overzicht van de afgeloopen vijf jaar
cn zeide: „Al werd oo kons werk door
de oorlogstoestand" zeer bemoeilijkt, net
mocht het bestuur toch nog gelukken,
mede door het lid-maken van alle bo
nafide bloemist-winkeliers, een stevig
fundament te leggen, hetwelk in de ko
mende jaren zeker ons werk ten goede
zal komen.
Wanneer ook de diverse overheids
instanties, zooals reeds met enkelen het
geval is, ons werk meer zullen steunen,
zal er in de ioekoinst voor onze ver
eeniging zeer veel te bereiken zijn."
Hierna volgden de diverse punten van
de agenda, waaronder jaarverslagen en
bestuursverkiezingen. Het geheele be
stuur werd herkozen en met een nieuw
bestuurslid uitgebreid. De rondvraag
bracht nog enkele belangrijke onderwer
pen aan de orde, waarna om half twaali
de voorzitter deze goed bezochte verga
dering sloot.
BIOSCOPEN.
Rex. Verpleegstersgeheimen en de
Zwarte kamer met Boris Karloff. Geen
wereld- of binnenlandsch nieuws maar
een voorfilm die langer is dan de
hoofdfilm. Dat was nóg niet zoo erg.
Maar die voorfilm „Verpleegstersgehei
men", is een van de bekende Ameri
kaansche draken, die per meter in den
handel zijn. Nadat wij ons ca. 1 uur
hadden verveeld kwam Boris Karloff.
Het griezelen valt tegen. De heele film
valt tegen, o.a. omdat het een restant
van een ware knipmanie is. leder per
soon boven de 18 jaar. die het risico
wil nemen zich grenzeloos te verve
len. kan er heen gaan. F. C.
Lido. Met de „Wilde Brigade"
worden de Kozakken van 1914 nog eens
in onze herinnering gebracht. Een ro
mantische film. die goed spel te zien
geeft, en waarin wij o.m. eenige min
der bekende zangnummers van een Ko-
zakkenkoor te hooren krijgen. Dengenen,
die houden van romantische verhalen,
ook al spelen zij op den rand van het
melo-drama. kunnen wij aanraden, naar
Lido te gaan.
Trianon. Bij het zien van een his
torische film, ook al wordt deze, zoo
als „Katja" aangekondigd als niet his
torisch zijnde, doch slechts „spelend in
een romantisch tijdperk", is men ge
neigd, bepaalde égards in acht te ue-
men. uit eerbied jegens dé grijze histo
rie. Hier blijken deze beleefdheden al
leen reden van bestaan te hebben ten
opzichte van de rijke aankleeding en
kostbare figuratie, die in deze film der
mate overdadig zijn, 'dat zij niet har
monieeren met den inhoud van het sce
nario.
De tsaar van het Rusland omstreeks
1865 wordt verliefd op een jong meis
je (Dannielle Darieux). Hij krijgt, omdat
hij getrouwd is, hierover het noodige te
hooren en te verwerken, totdat zijn
vrouw de meest gewenschte oplossing
brengt: na verloop van eenigen tijd
sterft zij. De ongeoorloofde liefde, die
de Tsaar het meisje toedraagt, is ech
ter zoo dik opgelegd, dat het geval min
of meer belachelijk wordt.
„Katja" is blijkbaar geproduceerd in
den tijd, dat Danielle Darrieux haar
vorm nog niet had gevonden. Zij staat
in deze film, figuurlijk gesproken, nog
in de kinderschoenen.
Er zijn in deze film veel onvolko
menheden. Vele scè-nes zijn te schets
matig behandeld, zoodat enkele bijzon-
derheden.Ndie interessant hadden kun
nen worden, zooals de werkzaamheden
van de terroristen, zelfs geen indruk
achterlaten.
Geestelijk-volwassenen, zij dus, die
weten te onderscheiden, kunnen deze
film gaan zien.
Casino. In de film „Romantische
Senorita" bevinden we ons plotseling
in een bioscoop vol met vechtende
Mexicanen, die deel uitmaken van een
bandietenbende. Even plotseling als net
vechten is begonnen, eindigt deze
kloppartij, door het optreden van een
zanger, die door zijn mooie stem, de
aandacht van de vechtersbazen voor
zich. opeischt. Na zijn optreden wordt
hij geprest voortaan deel uit te maken
van de troep.
Op Wild-West-manieren wordt een
overval ondernomen op een radiosta
tion en moet de zanger zijn stem laten
hooren door de microfoon.
Op prachtige wijze zingt hij dan een
gedeelte uit de opera Aida, waardoor
hij de muzikale cowboyhoofdman voor
zich weet te winnen.
Na het beëindigen van dit zangsuc
ces. doet de beruchte staatsvijand zelf
mededeeling van deze door hem op touw
gezette uitzending, wat tot gevolg heeft,
dat de geheele politiemacht met loeien
de sirenes de achtervolging inzet. De
senorita die zich in een luxe-auto be
vindt wordt op den terugtocht door de
bandieten meegevoerd en nu komen we
aan het romantische gedeelte. Een lief
des-idylle, omlijst door prachtige zang
vult dan de verdere film, die door ieder
een kan worden gezien.
ÖS28
in hei
Men zegt, dat Indië er een eigen Par
lement en een ministerraad in krijgt e
opperbestuur in de eigen Indische aan
gelegenheden, niet echter in de eco
nomische en militaire betrekkingen. En
over 25 jaar zou Indië volledige zelf
standigheid verwerven.
De Kamer weet het niet. En de mi
nister van Overzeesche gebiedsdeelen
heeft het haar niet verteld. De Kamer
vreest niet ten onrechte, dat zij straks
voor voldongen feiten zal worden ge
steld. Dan zal, wanneer waarschijnlijk
nog dit jaah de Grond-
Hp Kpniflr wet op wordt
UG huillGI gebracht het Parlement
niet anders kunnen doen
dan daarin een wijziging
van de strictuur van het
Koninkrijk op te nemen,
welke zich in feite al heeft
voltrokken.
Edië, zonder dat wij wijzer zijn ge-
R is veel en lang gepraat over ln-
worden. De Kamer wil terecht meer
weten over Indie. Van Mook heeft, be
halve zijn influenza, voorstellen mede
genomen, welke danig kunnen ingrij
pen in de staatsrechtelijke constructie
van het Koninkrijk der Nederlanden.
De heer Van Mook gaat daarover on
derhandelen met, ja»met wie? Met In
donesische leiders, die de een of andere
Indonesische groep vertegenwoordigen.
Wat houden deze voorstellen, die de
goedkeuring van Engeland schijnen te
hebben, in? Men kan er naar gissen.
De motie-Van Poll zal in den onbe-
haaglijken toestand geen wijziging bren
gen. "Met 4930 stemmen heeft de Ka
mer de volgende motie aangenomen:
„De Kamer, van oordeel, dat uit de
gevoerde debatten is komen vast te
staan, dat zij niet over voldoende ge
gevens beschikt om zich over het door
den minister van Overzeesche Ge
biedsdeelen en den luitenant—Gouver
neur-Generaal gevoerde beleid een
zelfstandig oordeel te kunnen vor
men, spreekt zich uit, dat de Regee
ring zal bevorderen, dat ten spoe
digste een door en uit de beide Ka
mers der Staten-Generaal te benoe
men commissie naar Nederlandsch-In-
dië zal worden afgevaardigd".
Het is de vraag of ook de Eerste Ka
mer prijs stelt op een dergelijke com
missie. Het is ook de vraag of de **Re
geering bereid is aan deze in niet
fraai Nederlandsch gestelde motie uit
voering te geven. Succes verwachten
wij van een dergelijke commissie aller
minst. De minister Vertelt de Kamer
zooveel als hij los wil laten en in In
dië aangekomen zal de commissie om
den Indischen tuin worden geleid. Wan
neer de minister niet bereid is het se
nioren convent uit de Kamer in te lich
ten. dan behoeven wij ons niet wijs te
maken, dat de heer Van Mook, die de
commissie allerhartelijkst welkom zal
heeten, het naadje van de kous zal ver
tellen.
Men zal deze parlementaire commis
sie iii haar parlementair heind laten
staan.
De lijdensgeschiedenis duurt nu al
maanden en maanden. Tot schade van
Indië en van het Moederland beide. Wie
piaat daar nog van koloniale verhou
dingen. Wie durft ontkennen, dat het
Nederlandsch bestuur zegenrijk is voor
Indië, dat aan zichzelf overgelaten in
een chaos zonder weerga zou vallen'
Maar in het Nederlandsche Parlement
treedt de sociaal-democratische heer
Pular op als de spreekbuis der opstan
delingen. De heer Joekes vroeg hoe of
de sociaal-democratische fractie daar
over dacht, maar deze fractie zweeg...
Er is waarschijnlijk geen
land ter wereld zóó rijk aan
couranten als Zwitserland. Er
verschijnen ruim 400 kranten
en daarvan zijn er 83 katho
liek!
De ongewone dichtheid van
dit bijzondere papierwoud tus
schen de bergen, vindt zijn
voedingsbodem in de typi
sche structuur van dit land.
Zwitserland is in de geschie
denis langzaam aaneengegroeid
tot de Bondsstaat van heden en
samengevoegd uit verschillen
de kleinere gebieden die ieder
hun eigen karakter, hun eigen
levensvorm, hun eigen politie
ke norm hebben.'
Samenwerking met behoud
van zelfstandigheid.
>Pe verschillende kantons zijn
samen tot het Zwitsersche eed
genootschap hecht aaneenge
smeed, maar zij behielden elk
zooveel mogelijk eigen zelf
standigheid. Zij hebben nog
hun eigen wetten, hun eigen
politie, hun eigen uniform, hun
eigen dracht, eigen straffen,
eigen rechtspleging. Al deze
zijn aangepast aan den Bonds-
grondwet.
In deze kantons vinden wij
weer kleinere levensgebieden,
die zoowel politiek als gods
dienstig niet alleen bestaans
mogelijkheid bewijzen. maar
ook politiek levenskrachtig
zijn.
Zoo heeft ieder van deze kan
tons, ja iedere kring binnen
de grenzen van een kanton
zijn eigen „streekbelangen" en
zijn de couranten in deze krin
gen, in deze gebieden, de
open en klare stem van het
gewest, waar voor het pu
bliek de zaken uit de doeken
worden gedaan.
Geen „groote bladen".
In dit land, waar de pers
vrijheid ook hoogtij viert, en
waar dus geen enkele moei
lijkheid aai\ een nieuw te ver-*
schijnen courant in den weg
wordt gelegd vindt men dan
ook eigenlijk geen „groote bla
den". Groote bladen, in dien
zin, dat zij zich over geheel
Zwitserland verspreiden en
overal hun abonné's hebben.
Zeker, wie in Zwitserland
aan stations en boekenstallc-
(Van onzen bijzonderen correspondent)
tjes uitziet naar kranten zal
daar de „groote" bladen aan
treffen. Maar dan „groot" om
dat zij in een dichtbevolkt ge
bied verschijnen en in dit ge
bied een groot aantal abon
né's hebben.
Wel streekbladen.
Waar Zwitserland het land
bij uitstek is van het toerisme
niet alleen voor buiten
landers, maar wel heel bijzon
der ook voor eigen landge
nooten, daar maken de kran
ten er wel werk van om zich
zooveel mogelijk overal te
presenteeren, en ieder laat
zijn krant nasturen, wat met
buitengewone accuratesse door
de Administratie wordt ver
zorgd.
Maar dagbladen als „De
Maasbode". „De Tijd" en ..De
Volkskrant" die overal in
ons land hun abonné's hebben
kent men hier niet. Het
zijn verreweg allen ook de
grootste onder hen geweste
lijke bladen.
Eigen karakter.
Dit geldt voor gebeel de
Zwitsersche pers, en dus van
zelf ook voor de katholieke
'dagbladen.
Dit „gewestelijk" karakter
van de kranten heeft zeer
groote voordeelen. Voortge
komen uit het zelfbewustzijn
van de streek, beantwoordend
aan de eigen sfeer en noodza
kelijkheden, versterken zij den
gewestelijken band en zorgen
zoo ook. dat de speciale
streekbelangen niet in het^ge
drang komen en onderge
schikt worden gemaakt aan de
dictatuur van industrie-centra
of andere gespecialiseerde ge
bieden. Zij houden de eigen
aardige oude gebruiken in
ecre, zij zijn een altijd wak
kere wacht voor de folklore
en zij weven dagelijks aan den
baud die in een bepaald ge
west wordt geslagen over de
spoelen van natuur en per
soonlijkheid en zoo* alle be
woners nauwer tezamen
brengt.
Berichtgeving.
-Het is wel overbodig op te
merken, dat het karakter van
gewestelijk blad sterk tot
uiting komt in de berichtge
ving. Deze berichtgeving over-
schouwt het wereldgebeuren
snel en accuraat, maar ruimt
veel, veel meer plaats in voor
al wat geschiedt in de eigen
streek, in wat de lezer graag
onder de oogen zien. In dit
opzicht zou er in ons landje
nog wel het een en an
der kunnen gebeuren, zoowel
van de redacties der gewes
telijke bladen, als van de in
woners van een gewest, de
bewoners van een streek.
Beide lezen?
Zéker het gewestelijk blad.
Vele intellectueelen, zaken-
menschen e.d. lezen hier de
bladen uit de groote steden,
imaar zij zijn evengoed geabon
neerd op hun plaatselijke of
gewestelijke courant. En eer
der zullen zij de eerste opzeg
gen dan' dat zij de laatste de
deur uit doen.
Bij ons is het dikwijls juist
omgekeerd.
Bepaalde categorieën beper
ken zich tot een katholiek
grootblad, nemen er soms nog
een neutraal blad bij. maar
verwaardigen .zich niet om
zich op het „gewestelijk
blaadje", zooals zij het dan
noemen, te abonnecren. Ook
hier mag men dc declen niet
uit het oog verliezen door het
geheel. Een waarheid, die de
Zwitsersche pers ons dagelijks
voorhoudt.
Politieke lün.
Men zou geneigd iijn om te
denken, dat nu b.v. de Katho
lieken geen groote. strakke po
litieke lijn kunnen volgen. Toch
gebeurt dit wel.
In de politiek, die heel de
Bondsstaat betreft, die de^ be
langen van den geheelcn Staat
naar Katholieke normen behar
tigd wenscht te zien, is er in
derdaad altijd een groote een
heid van denken en handelen.
Vanzelfsprekend heeft ieder
gewest weer zijn eigen politie
ke gemeente- en andere belan
gen, die dan natuurlijk wor
den afgewogen naar de maat
van dat eigen gewest, maar
de groote katholieke eenheid
bleef en zal ook volgens insi
ders langs dezen weg gehand
haafd blijven.
Verschijnen.
Al deze streek- en gewes
telijke bladen komen daarom
niet eiken dag uit. Er zijn er
die eenmaal, tweemaal, drie
maal, en er zijn er die zesmaal
dus dagelijks uitkomen.
Cijfers.
De katholieke bladen hebben
een oplaag van 300.000. De z.g.
„groote" bladen, dat wil dan
hier zeggen, de bladen, d;e
eiken dag verschijnen, heb
ben eep aantal abonné's van
146.000. De kleinere streek
bladen hebben er 154.000
abonné's. waarmede zij dus
de grootere broers royaal
kloppep.
Wanneer men het gemiddel
de berekent, de doorsnee-op
laag van een katholiek blad,
dan komt men tot het verba
zingwekkende' cijfer van nog
geen 4000!
Godsdiens tik-KerkeliJk.
De Katholieke bladen in
Zwitserland later heel duidelijk
uitkomen, dat zij een gods
dienstige en kerkelijkè taak
hebben te vervullen. Op het
eerste gezicht doet dit bar-
clericaal aan, maar dc katho
lieke pers in dit land is te
zamen opgegroeid met de
eigen katholieke beweging, die
zich ook in dit land der
vrijheid in de 19de eeuw
moest los worstelen uit libe
rale banden om in vrijheid
adem te kunnen halen en te
kunnen arbeiden.
Het is karakteristiek voor de
Katholieke Zwitsersche pers,
dat zij het als haar eerste
plicht beschouwt de stem der
Kerk te doen weerklinken en
haar gehoor te verschaffen
waar zij anders gesloten deu
ren en versperde poorten
vindt.
Organisatie.
Het karakter van de Katho
lieke Zwitsersche pers ge
westelijke bladen bepaalt
vanzelf ook hun opbouw en
inrichting.
Van „krantentrust" is geen
sprake.
Het systeem van „kopbla
den" is een zeldzaamheid en
dan nog alleen voor bepaalde
noodgevallen. Achter de Ka
tholieke kranten staan meestal
Katholieke 'drukkerijen plaatse
lijke drukkers, terwijl zoowel
particulieren als vereenigingen
de dragers zijn van het recht
van uitgave.
De redacties werken op ver
schillend gebied weer samen,
terwijl een hoofdredacteur de
algemeene leiding heeft voor
het gewest.
De Zwitsersche Katholieke
pers is van geheel geweste
lijk karakter. Er gaan wel
stemmen op voor één groot
katholiek blad over geheel hei
land, maar altijd onder deze
nooit los te laten voorwaar
de. dat zij zou moeten aan
vullen. Maar het „groote blad"
zou er nooit on uit mogen
gaan om de uit eigen bodem
en volksaard ontstane locale
en gewestelijke^ pers te ver
dringen.
Een voorwaarde, die in ons
Tand lang niet altijd in acht
wordt genomen, een wenk. die
niet immer wordt opgevolgd.
