De „leider" spreekt 1
Stichting van den Arbeid
Kaafi hei heiteKOOP YOGHURT
„DE LANDBOUW
„Landbouw Yoghurt"
)e ln zijn gesloten, het requisitoir is gehouden, de verdediging is
an het woord gewe-st, „de leider" heeft zelf ook nog gesproken en
(ver veertien dag- zal de uitspraak volgen. In een buitengewoon lo-
:sch en doordacht requisitoir heeft de Proc.-Fiscaal tegen Mussert den
lodstraf geëisch'. Overeenkomstig de Nederlandsche aard heeft de
straffing van Mussert niet dat simpele en eenvoudig verloop gehad
s in de loop van de oorlogsjaren Radio-Oranje ons heeft voorge-
uden.
Wij kennen het rijmpje nog
el:
'usschen <^en Dollart en Cat-
zant
Itaan hooge boomen in het
land;
!n wat Mussert nu ook kakelt,
ns wordt hij zwijgend op
getakeld.
Men heeft het recht zijn volle
iond toegemeten en men moet
tewondering hebben voor de
iccuratesse en de overtuigende
:racht waarmede de aanklacht
egen Mussert en de eisch, van
ijn bestraffing door mr.
„aayer werd voorgedragen. De
;en laste legging behelst drie
'ei ten:
1. De aanslag om Nederland
mder vreemde heerschappij te
jrengen;
r H 2. Het in gereedheid brengen
iek sn het onder zich hebben van
jen plan voor een aanslag om
het len grondwettigen regeerings-
riiaa irorm te vernietigen;
nr. 3. Hulpverleening aan den
v pijand.
u! Musesrt, zegt den proc.-fis-
Le :aal, is de eerste, die het twij-
eo 'elachtig voorrecht geniet m
Dijk ons Koninkrijk voor landver-
raad te worden gedagvaard. Op
- 4 Sept. zond Mussert een tele
gram aan den Führer, waarin
hij het welzijn van het Neder-
Cis arrdsche volk geheel in handen
der [egde van Hitier. Het was zoo-
me® iets als landverraad per tele-
we gram. „U hebt u opgeblazen
:eko als een kikker'' voegde mr.
;esd Zaayer den ijdelen Mussert toe
en wijst er dan verder op, dat
ge: Mussert bij zijn streven om als
°g regent te worden benoemd als
die het ware gebedeld heeft om zijn
en- Judasloon. Aan het eind van
ren, zijn urenlang betoog werd te
gen den leider de doodstraf ?e-
eischt.
De verdediging.
Om twaalf uur kwam de ver
dediger van Mussert, mr. C. R.
C. de Wijkerheid Bisdom aan
het woord. De verdediger, die
anderhalf uur lang voor de
ik vuist wefrsprak en die het volle
n li gehoor had van alle aanwezigen
heeft vooral de nadruk gelegd
op deze zijde van Musserts op
treden, dat hij n.l. voortdurend
zou hebben gestreden tegen wat
hij zelf eenmaal noemde de
kliek van het Nationaal Socia
lisme. Voors meende mr. Wij
kerheid Bisdom, dat Mussert
eenmaal strict vertrouwen heb-
>pnc
aver
ndsc
om
D(
,re E
ipdra
rio
n te.
le[
?em
J
ijdai
n Li
!eerc
rcder
a g-o
ïren
J.
ntwc
oekt
avo
iven
;n.
de
den.
ge
tands
PALESTIJNSCHE
SOLDATEN TER
VISCHV ANGST.
Er is momenteel een actie
gaande om Palestijnsche solda
ten met IJmuider stoomtraw
lers naar zee te doen gaan om
hun gelegenheid te geven zich
geheel in de visscherii te be
kwamen. Vijfendertig leden
van „The Jewish Brigade", die
te IJmuiden de Duitsche
krijgsgevangenen moesten be
waken hebben .in de gemeen
telijke visscherijschool aldaar
een cursus gevolgd als stuur-
y man ter visscherii Zij willen
hun kennis ten goede doen ko
men aan hun nieuwe vader
land. door de mogelijkheid te
scheppen in Palestina op mo
derne wijze de visscherii uit te
oefenen. Hun plannen gaan
ver. zij denken aan een eigen
trawler-vloot met Nederlan
ders als instructeurs en een
•eigen visscherii-school.
Nu de Palestiinen examen
hebben gedaan willen zii naar
zee om alle knepen van het
vak te leeren kennen. Zij heb
ben een goeden pleitbezorger
in den Directeur van de vis
scherijschool te IJmuiden, die
conjpct met reederiien heeft
gezocht. Twee Palestiinen zijn
reeds met de „U.trecht". wel
ke deze week het Noordzeere
cord heeft gebroken, als vo
lontairs ter vischvangst ge
gaan. Meer leden der Brigade
zullen weldra volgen.
bende in den Führer van deze
lijn niet is afgeweken, gelijk hij
eindigde met de wensch, dat op
waarachtig Nederlandsche wij
ze recht zou worden gedaan,
rekening houdend met alles
wat voor en tegen Mussert
pleit.
Mu—'ert verdedigd zichzelf.
Om tien minuten over half
drie geeft de president van de
rechtbank het woord aan den
beklaagde. Bijna drie uren lang
krijgt Mussert dan de gelegen
heid om zijn houding, zijn op
treden, zijn bedoelingen in éen
woord heel dat stuk van zijn
levensgeschiedenis te verkla
ren en van de beste zijde te
belichten. Stuk voor stuk ko
men in het pleidooi, dat Mus
sert voor zichzelf houdt alle
Duitsche kopstukken, die in de
vijf voorbije jaren ons land ter
roriseerden voor het voetlicht,
en van den een na den ander
getuigt Mussert, dat ze hem
zijn tegengevallen, dat het een
voortdurende strijd onderling
was en dat zoowel Seyss In-
quart als Himmler en Rauter
hem op alle mogelijke wijzen
hadden tegengewerkt en dat
Himmler zelfs gedreigd had:
„Met dien Mussert zal ik na
den oorlog wel afrekenen".
Ook over de Landwacht zegt
Mussert, dat ze werkelijk fat
soenlijk bedoeld is. maar dat
men tegen zijn wil er heel iets
anders van gemaakt heeft. Op
een gegeven oogenblik zegt
Mussert zelfs sprekende over
het goede, dat de W.A. heeft
gedaan. Daarom werd de W.A.
wel eens het leger des Heils
genoemd", hetgeen in heel de
zaal groote hilariteit verwekt.
Maar kwader was het slot,
waaruit men bijna zou opma
ken. dat Mussert tijdens de ge
vangenschap tot de democratie
zou zijn bekeer" toen hij zeide:
„Een regeeringssysteem, zon
der controle-apparaat en zon
der vrije levensuiting heeft
geen levensvatbaarheid.".
De uitspraak van het Hof is
bepaald op 12 Dec. a.s.
In tegenwoordigheid van duizenden uit alle kringen van den arbeid is
te Utrecht het allerbelangrijkste Congres gehouden van de „Stichting
van den Arbeid". Er werden verschillende redevoeringen gehouden
waarin uiterst belangrijke besluiten werden uiteengezet en waaruit de
ernstige wil en reeds goed geslaagde pogingen bleken om tot oplossing
te komen van moeilijkheden maar ook tot het vormen van een waar
achtige arbeidsgemeenschap.
Geen Staat in den Staat.
De Stichting van den arbeid
wil geen staat zijn in den Staat
maar zij wil de gedachte van
zelf-doen met gelijke medezeg-
gingsschap en als consequentie
daarvan het bewust meedra
gen van verantwoordelijkheid.
Medezeggingsschap
beteekent
le. Dat de Stichting van den
Arbeid het vraagstuk van de
medezeggingschap aanstonds
heeft aangevat.
2e. Dat de .medezeggenschap
geenszins van de «hand wordt
gewezen, doch integendeel in
het centrum van de belangstel
ling wordt geplaatst.
3e. Dat naar de meening van
de Stichting van den Arbeid
bij de oplossing van dit vraag
stuk de overheid betrokken
moet worden, pmdat het hier
gaat over meer dan alleen over
een zaak, die uitsluitend werk
gevers en arbeiders aangaat.
4e. Dat naar de meening van
de Stichting van den Arbeid
het vraagstuk urgent is en on
verwijld tot een oplocsing moet
worden gebracht.
Wat doet de Regeering?
Bij schrijven van 5 Juli werd
aan het Bestuur van de Stich
ting door de Regeering het vol
gende medegedeeld:
„Naar aanleiding van het on
derhoud, dat ik heden met uw
bestuur had, deel ik u mede,
dat de regeering met bijzonde
re waardeering kennis heeft
genomen van de samenwerking
tusschen werkgevers en arbei
ders. die gedurende de bezet
tingsjaren is ontstaan en vorm
heeft gekregen in een Stich
ting van den Arbeid.
De totstandkoming van een
centraal orgaan van samen
werking tusschen werkgevers
en arbeiders is ook voor de be
moeiingen van de overheid op
sociaal terrein van groot be
lang, wijl daardoor een vlot
ter en meer geregeld contact
met het georganiseerde be
drijfsleven mogelijk wordt ge
maakt.
In afwachting van een nader
door de regeering gewenscht
overleg omtrent den inhoud
der stichtlngsacte, en de rege
ling van een permanente sa
menwerking tusschen overheid,
werkgevers en arbeiders, is de
regeering bereid de Stichting
reeds aanstonds als adviseerend
lichaam te erkennen. Dit houdt
in, dat de Stichting door de re
geering zal worden geraad
pleegd over op sociaal gebied
te treffen voorzieningen, als
mede dat de Stichting ook eige
ner beweging over al dergelijke
aangelegenheden van advies
zal kunnen dienen".
Bovendien is er voortdurend
nauw contact en samenwerking
tusschen de Stichting en de
rijksbemiddelaars voor wie de
Stichting adviesinstantie is ge
worden.
De Eenheids vakbeweging.
In zijn verdere rede kwam
Mr. Dr. U. Stikker ook te
spreken over de Eenheidsvak
beweging. Daarover luidde zijn
oordeel als volgt:
Ik zou niet volledig zijn, wan
neer ik in dit verband geen
melding maakte van het na-
oorlogsche verschijnsel van de
Eenheidsvakbeweging. Ver
draagzaamheid is een kenmerk
van den Nederlandschen geest.
Juist door deze verdraagzaam
heid konden wij erin slagen als
één gemeenschappelijk front
tegen den vijand op te treden,
van welke kleur of richting
wij ook mochten zijn en het is
op grond van deze eerbied voor
elkanders overtuigingen, dat
wij er in slaagden tot een
waarlijke werkgemeenschap te
komen in de Stichting van den
Arbeid.
Degenen, die dit alles opzij
willen zetten miskennen de
diepe beteekenis van innerlijke
levenswaarden en verliezen
zich in oppervlakkige ideolo-
fieën over eenheid zonder wer-
elijken achtergrond. Onze
volksaard brengt nu eenmaal
mede, dat wij eenheid in ver
scheidenheid stellen boven een
formeele eenheid zonder vol
doenden inhoud. Wanneer het
echter mocht blijken, dat het
de Eenheidsvakbeweging ernst
is met het streven naar een
heid inplaats van naar ver
deeldheid, dat de Eenheidsvak
beweging niet alleen vertrou
wen voor zichzelf opeischt,
maar zich dat ook waardig be
toont en aan anderen datzelf
de vertrouwen wil geven, dan
zal er naar mijn vaste overtui
ging zeker een bevredigende
oplossing zijn te vinden voor
een samengaan met andersden
kenden, omdat het eenige stre
ven bij het werk, dat wij bin
nen het raam van de Stichting
van den Arbeid voorstaan, is:
Om te trachten een gezamen
lijke oplossing te vinden om
den opbouw van ons verwoeste
vaderland zoo harmonisch mo
gelijk, zoo snel mogelijk en zoo
doeltreffend mogelijk te doen
geschieden".
VAN DE LEIOSCHE MELKINRICHTING 1993
19
Verkrijgbaar in de geheele stad 1
VRAAG RW MELK LEV ER ANC IER doch let op, dat R
ontvangt I!
IN BANDOENG WITTE
VLAG GEHESCHEN.
Indonesiërs verzoeken militaire
actie te staken.
De Indonesiërs in Bandoeng
hebben verzocht de militaire
acties te taken. De „gouver
neur" van West-Java is met
een witte vlag naar de Britsche
linies gegaan en werd van de
voorwaarden op de hoogte ge
steld. Hij kon echter geen toe
zegging of voordstellen doen.
Je Britsche voorwaarden wa
ren: 1. Evacuatie van alle In
donesiërs uit .een gebied, dat
begrensd wordt door de spoor
lijn OostWest, vóór 29 Novem
ber, 12.00 uur. Indonesiërs, die
daar na dien tijd nog verblij
ven zullen worden neergescho
ten.
2. Burgers mogen niet binnen
200 meter van een Britsche of
Japansche post komen. Manne
lijke Indonesiërs, die zich bij
wegversperringen ophouden,
zullen worden neergeschoten.
Ondanks de witte vlag werd
gisteren in Bandoeng nog
steeds geschoten. Een Rapwi-
konvooi, dat op weg was naar
het vliegveld, moest terugkee-
ren, maar de weg was spoedig
vrijgemaakt. De weg van Ba
tavia naar Tjimahi is nü ge
heel vrij, maar het deel van
Tjimahi naar Bandoeng is nog
steeds op verschillende punten
versterkt. Er is een Indonesi
sche vrachtauto aangehouden,
die wapens vervoerde en docu
menten met de plannen voor
een aanval op de Britsche stel
lingen.
De Britsche stelling en het
Rapwi-kamp te Ambarawa zijn
door Indonesiërs met granaat-
vuur bestookt. In Soerabaja is
het Goebangebied tusschen de
rivier en de spoorweg zonder
eenig verzet door de Britten
bezet. De Britsch-Indische in
fanterie rukt verder op naar
het Koepeng-reservoir. Gene
raal Christison is te Padang
aangekomen, waar hij bespre
kingen hield met de plaatselij
ke leiders.
Sjariks motie van vertrouwen
is door de „nationale republi-
keinsche conventie" aangeno
men met 84 tegen 8 stemmen
en 15 onthoudingen.
Men hoopt dat de eerste
groep Nederlandsche vrouwen
de tweede helft van deze week
Java zal kunnen verlaten. Er
is een kans, dat de Nieuw-Am-
sterdam in Batavia zal aanko
men en dan zou het aantal
vrouwen, dat volgens het Rap-
wi-schema geëvacueerd kan
worden, 1500 bedragen. Als dit
niet het geval mocht zijn, zul
len enkele Britsche schepen
waarschijnlijk 400 vrouwen
naar Singapore kunnen bren
gen.
HET GOUD VAN DE
NATIONALE OOSTEN-
RIJKSCHE BANK ONTDEKT
Het Panische dagblad „Mon
de" deelt mede. dat het goud
van de Nationale Oostenrijk-
sche Bank in Duitschland is
ontdekt.
De directie heeft bil de ge
allieerde autoriteiten de noo-
dige stappen gedaan om het
goud. dat ten tiide van de in
vasie in 1938 een waarde van
430 millioen shilling had. m
haar bezit terug te krijgen.
Wereldproces Neurenberg.
Vervolg van pag. 1.
Goering amuseert zich.
Vanochtend waren wij weer
getuigen van een ...Es ist
nicht wahr" pantomime van
Goering. bii de gedocumen
teerde taanklacht van den
Amerikaanschen assistent-aan
klager Alderman, inzake de
agressiepolitiek tegen Oosten
rijk. welke aanklacht werd
toegelicht door groote wand
kaarten m rood en zwart.
Wanneer in de reeds hierbo-
vengenoemde verklaring van
Messersmith een uitvoerig
overzicht wordt gegeven van
de ontwikkeling, die toch tot
„De Anschlusz" leidde en er
gesproken wordt over de ter
reurmethoden van de Nazi's
schudt Goering heftig het
hoofd. Met een gezicht van
„dat is de grootste onzin"
geeft hij ook te kennen, dat
de Duitschers niet verant
woordelijk zijn voor den
moord op Dolfuss en voor an
dere gewelddaden. Naarmate
het bewijsmateriaal zich op-
stapelt. krijgt Goering steeds
grooter schik. Hij lacht met
het air van „daar deugt niets
van" maakt notities, wendt
zich tot de andere beklaagden
en zet tenslotte glimlachend
zijn koptelefoon af. Seyss-In-
quart is minder vrooïijk en
zit voortdurend ingespannen
over een blocnote gebogen.
Messersmith haalt talrijke,
meest openhartige verklarin
gen van belangrijke nazi's
aan. die de doeleinden, inzake
Oostenrijk in gene deele ver
bloemen.
De moord op Dolfuss.
Toen Alderman, de waarne
mend Amerikaansche openba
re aanklager, sprak over de
gebeurtenissen te Weenen op
25 Juli 1934, toen Dolfuss
werd vermoord, werd,Goering
zeer opgewonden en riep uit:
„nein. nein, nein" en hij be
gon snel notities te maken,
Alderman legde thans het
eerste fotografische bewijsstuk
over. nl. een foto van den door
de Duitschers in 1938 te Wee
nen aangebrachten gedenk
steen voor de moordenaars
van Dolfuss. „De inscriptie
bewijst". zeide hij. „dat het
nazi-Duitschland de verant
woordelijkheid voor den dood
van Dolfuss op zich heeft ge
nomen".
De „Katholieke" von Papen.
Alderman releveerde voorts
gesprekken tusschen Messer
smith en von Papen die toen
ambassadeur te Weenen was.
Von Papen bleef steeds zijn
hoofd schudden, terwijl Alder
man aan het voorlezen was en
al ziin medebeschuldigden,
speciaal Goering, von Ribber-
trop. Schirach en Seyss In-
auart. zaten lachend naar hem
te kijken, toen Alderman op
las. dat von Papen ziin repu
tatie als „goed katholiek" ge
bruikt voor het nastreven van
nazi-doeleinden in Oostenrijk
draaide de beschuldigde zijn
oogen ten hemel, hield beide
armen voor zich uitgestrekt
en schudde het hoofd.
Von Papen, die zelf in 1934
ternauwernood aan het bloed
bad was ontkomen, deelde aan
den Amerikaanschen ambassa
deur op meest cynische wijze
mede, dat het doel van
Duitschland was. de macht
over geheel Zuid-Oost-Europa
tot aan de Turksche grens te
verkrijgen. Overtuigend acht
te de aanklager oók het feit,
dat de nazi's vier jaar na den
moord op Dolfuss. openlijk
hulde brachten aan de nage
dachtenis van de terechtge
stelde moordenaars in Klagen-
furth. waarbij Hess een ge
denkplaat met hun namen
onthulde. Deze gedenkplaat is
verwoest, maar in een biblio
theek in Weenen vond men
een foto. welke nu aan het hof
werd aangeboden. Alderman
zeide dat er niets belangwek
kender en opwinderder was
dan wat hij noemde de ...Rati
ficatie van dezen moordDe
totaal-indruk van de ochtend
zitting was. dat Goering zich
kostelijk geamuseerd heeft,
bii wat hij kennelijk als non
sens beschouwt.
