TUINBOUW. Langzaam maar zeker gaan onze bedrijven en industrieën wederom aan den gang. Wie zon het niet tot groote vreugde stemmen? Wie zou het niet toejuichen dat onze autoriteiten zorgen dat deze arbeiders, na jaren van werkloos toezien, gehol pen worden? Het spreekt immers vanzelf, dat het zoo noodige schoeisel ontbreekt, en het beschikbaar stellen daarvan noodza- kelijk Hoe staat het nu met de arbeiders in den tuinbouw? Ondanks de groote moeilijkheden in de bezettingsjaren, zijn deze mensehen aan het werk gebleven. Van zelf heeft hun kleeding en schoeisel veel meer geleden in het af- geloopen tijdperk, dan van hen, die gedwongen waren om niets te doen. Men zal volmondig moeten erkennen dat ieder die is blijven werken, nu toch in de allereerste plaats in aanmerking moet komen voor de genoemde arti kelen. Helaas is deze noodzakelijkheid nog niet tot de bevoegde instanties doorgedrongen. Er is helaas nog een onbillijkheid! Het officieel vastgestelde uurloon voor landarbeiders is vastgesteld op 41 tot 42 cent. Het is toch alleszins be grijpelijk, dat niet één arbeider op heden voor dit bedrag kan werken. Voor deze vergoeding blijft niet één knecht op den tuin! Het spreekt van zelf, dat momenteel door de tuinders veel meer aan hun personeel wordt betaald dan dit vastgestelde uurloon. Maar daarmede is het kwaad niet Uit de wereld! Elke arbeider weet, dat indien hij werkloos zou worden, men hem een steunbedrag gaat toekennen op een basis van. het vastgestelde uurloon. Daarom gaat men niet naar den tuin! Voor elk ander bedrijf zijn de vast gestelde loonen veel en veel hooger, zoodat ieder tracht in een ander soort bedrijf te komen. Gevolg? Er is een schreeuwend ge brek aan arbeidskrachten in den tuin bouw! Er is ook een groot gebrek aan groenten. Nederland, een land met vroeger groote overschotten van tuin bouwproducten, heeft nu een groot te kort. Daar zijn veel redenen voor te noemen. Maar ontegenzeggelijk speelt het arbeidersvraagstuk daarin een groote rol. Het land is klaar om te bewerken, maar arbeidskrachten ont breken. Arbeidskrachten ontbreken, omdat men er nog steeds niet van overtuigd is, dat tuinarbeid ook betaald moet worden. Laten de bevoegde in stanties nu eens op zeer korten ter mijn er toe overgaan, deze tak van arbeid gelijk te stellen met anderen. Het vastgestelde uurloon in Leiden voor een grondwerker is bepaald op 68 cent, en voor de landarbeiders op 41 tot 42 cent. Verder commentaar is overbodig! DE TUINDERS TE LEIDEN EN OMGEVING. DISTRIBUTIEKANTOOR LEIDEN. Afhalen formulieren ter verkrijging van een brandstoffenkaart T 509. In het tijdvak van 6 t.m. 11 Augus tus 1945 zal er wederom gelegenheid zijn, aanvraagformulieren MD 323-09A, ter verkrijging van een brandstoffen- kaart T 509 (.voor verwarmingsdoelein den) voor het stookseizoen 1945/1946 af te halen aan het distributiekantoor Steensohuur 21, ingang Langebrug, loket 16. Deze aanvraagformulieren dienen bij de eerstvolgende uitreiking van nood- kaarten, nauwkeurig ingevuld, ingele verd te worden, waarbij door aanvra ger de tweede distributiestamkaarten van ALLE gezinsleden EN de eerste distributiestamkaart van het gezins hoofd dienen te worden medegebracht. Per zelfstandig gezin kan slechts één aanvraagformulier worden ingediend. Het distributiekantoor is voor het publiek geopend van 9 tot 12 en van 2.15 tot 4 uur. 's Zaterdags van 9 tot 11.30 uur. De wnd. Directeur van den Distribubiedienst, Th. J. v. HUMMEL. Nu de rantsoenbonnen tarwebloem slechts geldig zijn voor bloem, zullen de distributiediensten in de provincies N.-Holland, Z.-Holland en Utrecht bij inlevering van deze bonnen uitsluitend toewijzingen tarwebloem uitreiken. Voor rantsoenbonnen brood, worden, zooals gebruikelijk, gezegelde ont vangstbewijzen bloem of meel verstrakt. VOORSCHOTTOEWIJZINGEN BISCUITS. De Directeur-Generaal van de Voed selvoorziening maakt bekend, dat spe ciaalzaken in biscuits in de provincies N.-Holland, Z.-Holland en Utrecht welke geen bonnen K 05 hebben ont vangen en derhalve geen biscuits kun nen verkrijgen, zich tot den plaatse lijken distributiedienst kunnen wenden, teneinde aldaar een voorschottoewij zing aan te vragen. HetSchijn- jparleiïient Wij zijn een volk, dat in zijn breede lagen bewezen heeft verantwoordelijkheid te kun nen dragen en wij zijn een mondig volk". Wij willen geraadpleegd worden over zaken, die ons allen aangaan en wij eischen het recht op het regeeringsbe- leid te controleeren en onze ministers te interpelleeren. Het tijdperk van on deronsjes moet nu eindelijk maar eens afgeloopen 'zijn Deze woorden zijn niet van ons af komstig. Ze zijn niet geschreven door iemand, die den draad van 1940 weer wil oppakken, noch ook door iemand, die tot de malcontenten wil worden gerekend. De bekende illegale werker, van Randwijk, schreef ze in „Vrij Ne derland" van 28 Juli. Het moet nu eens uit zijn met de Besluiten-Regeering! Jawel, de democratie stikt bijkans on der de liefkozingen Wij vonden de installatie van de Na tionale Adviescommissie in de histori sche Ridderzaal van het Binnenhof theatraal; van Randwijk zelf lid vroeg zich af of hij bij een begrafenis tegenwoordig was. Zoo aanstonds komt dan het Nood- Parlement, dat voor ongeveer 2/3 zal bestaan uit volksvertegenwoordigers, die volgens een gangbare meening niet meer het volk vertegenwoordigen en voor 1/3 uit benoemde vertegenwoor digers, die geen volksvertegenwoordi gers zijn. Dat schijn-parlement zal wel eens op zijn poot spelen, doch het we zen van het parlementaire stelsel ont breekt er aan en niet alleen wat zijn samenstelling betreft. Er kunnen voor- loopig geen verkiezingen worden ge houden. Er zitten in dit „parlement" personen, en niet de duidelijke afge vaardigden van politieke partijen (het geen geheel iets anders is dan manda- Pecalm De Geer Vrij kort na de Duifcsehe overwin ning in West-Europa in 1940 deed Dr. Colijn zijn beruchte brochure ,Op de grens van twee werelden" het licht zien, waarin hij als zijn vaste overtuiging uitsprak, dat Duitschland op het continent den toon zou aange ven. Wy herinneren ons een correspon dentie tusschen Dr. Colijn en den olie magnaat Sir Deterding, dateerend Augustus 1914 (negentienhonderdveer- tden) waarin beiden tot de conclusie komen, dat met Kerstmis 1914 de Eer ste Wereldoorlog wel tot het verleden zou behooren De impulsieve Colijn was in 1940 het slachtoffer van het Duitsche machts vertoon. De realist Colijn heeft zich daarvan zoodanig hersteld, dat de Duitschers het toch maar beter von den hem in Duitschland .^een vaste verblyfplaats aan te bieden. De Geer heeft zich niet van zijn fout hersteld; hij is niet van zün verkeerd geloof in een Duitsche overwinning bekeerd. Er schijnt trouwens, naar wat zoo af en toe hier en daar uitlekt, wel een défaitistische geest in het Neder- Undsch Kabinet, zetelend te Londen anno 1940, te zijn geweest. Maar die geest is uit~ebannen en onder de be zielende leiding van de Koningin heb ben Gerbrandy en anderen met ver betenheid den oorlog tegen de Moffen gevoerd. Ook Pétain geloofde in een Duitsche overwinning. En inplaats van bij het volk te rade te gaan, waarin! zooals in het Nederlandsche volk, een diep ge loof wortelde in de eindoverwinning van de goede zaak, heeft hij zich, als ik het zoo zeggen mag, zich in dat ge loof vastgebeten. Het wapen waar mede Duitschland aanvankelijk het meeste succes behaald heeft, is de bluf geweest. Menschen als Pétain (83 jaar toen de oorlog uitbrak), zijn daarvan het slachtoffer geworden. Pétain is geen misdadiger, maar de misdadiger Laval heeft zich van den grijsaard be diend. Er zijn er nog meer in Frank- ryk, die zich van Pétain bedienen. Het is óf slechts één man in Frankrijk schuldig staat; in élk geval wordt éen man als zondebok gebruikt door een geheele kliek, die het Fransche volk in staatkundig opzicht aan den rand van den afgrond brachten. Indien men 83 jaar en ouder is, moge men een krasse oude heer zijn, maar voor leidend staatsman deugt men in geen geval. Of kon men een grijsaard juist goed gebruiken? tarissen). Een beroep op het kiezers corps is onmogelijk zoolang het de Re geering niet behaagt verkiezingen uit te schrijven. De sociaal-economische democratie. Het blijkt steeds meer dat de ko mende maanden en jaren in het tee- ken zullen staan van de sociaal-econo mische democratie, waaronder wij ver staan de regeling der sociaal-economi sche verhoudingen voor, door en met alle deelnemers in het productie-pro- ces, waardoor aan allen een volwaar dige rechtspositie wordt verzekerd. De verwezenlijking hiervan behoeft niet te wachten op het herstel van 's lands financiën. De R.K. Staatsparty heeft voor de tweede maal na de be- vryding gezegd, dat zy er nog is. Zij doet een beroep op de jongeren. Onge twijfeld heeft de party een grooten aanhang in het land. Er ligt ook veel waars in het argument, dat iemand, die langen tijd had geaarzeld, welke partij te kiezen het zwaarst had doen wegen. Hij zeide, dat de partij-formatie van anderen ons dwingen een partij op Katholieken grondslag trouw te biyven Er zijn kringen waarin de party een groot wantoruwen zal hebben te over winnen. Er zijn er zelfs die bezwaar hebben tegen den naam. Ock is er een strooming, die wenscht dat de Volks beweging geen partij zal worden, zoo dat wij ons zoowel in die beweging, waarin men terecht veel goeds onder kent, als in een Katholieke partij zou den kunnen weren. De Katholieke partij heeft zich duidelijk genoeg uit gesproken, Het wordt tijd, dat de Volksbeweging dit ook gaat doen. Er bestaan thans, komende vanuit 's Hertogenbosah, drie routes om he<t midden 'en het westen van het land te bereiken t.w. a. Den BoschZaltbommelKuilen burgUtrecht. b. Den BoschZaltbommelVianen- U trechtAmsterdam. c. Den Bosch.ZaltbommelGorkum- Kertdrik Ido AmbachtRoterdamDen Haag. De tweede Engelsche overwinning. De uitslag van de Engelsche verkie zingen met de grandioze overwin ning der Labour-partij is Enge- land's tweede overwinning dit jaar. Ohurchill heeft zich vergist. Dat doen alle groote mannen eens of meermalen in hun leven. Wat kan de democratie toch een schoone zaak zijn. Churchill verwierf zich onsterfelijke roem door zijn wyze van oorlogvoering. Het En gelsche volk erkent dat ten volle en tegelijkertijd beseft het, dat de geest van Churchill niet de geest is welke thans voor de verwezenlyking van de sociaal-economische democratie noo- dig is. Het kiest daarom partij voor een anderen geest, die radicaal wil breken met het in wezen nog altijd conservatieve sociaal-economisch be wind in Engeland. Met of zonder kousenband, Churchill blijft Churchill en Engeland toont weer voor de zooveelste maal wat lang durige democratische scholing vermag. De groote Drie. In Potsdam is buiten de wereld over de wereld beslist. En dan te beden ken dat groote mannen groote fou ten plegen te maken! Intussehen als deze regels onder de oogen van den lezer komen zal het slot-communiqué bekend zyn gemaakt. Wij zijn be nieuwd Wie zal de sterkste zijn op het con tinent? Zullen we in Europa een West- Europeesch en een Oost-Europeesch blok krijgen? Men kan ervan opaan, diat Rusland naar de opperheerschappy streeft. Gaat het er weer om wie het sterkste zal zijn, of zal de Tweede Vol kenbond, die men in San Francisco in elkaar heeft getimmerd, in staat zyn om het recht de eerste viool te doen spelen? Ja ja, die bmtenlandsche politiek, daar heeft de democratie geen vat op. Alleen als het daarmede heelemaai mis is, komt het volk op de prop pen dan marcheeren de millioenen naar het front. Laval gevangen. Laval gaat den weg op van alle ver raders. Franco, die zijn positie ziet wankelen, heeft hem uitgezet of uitgeleverd en in elk geval overgele verd. Franco zoekt naar een midden weg. Hij wil aan de macht blijven en de monarchie herstellen. Een jong ko ninkje lijkt hem niet kwaad. En wat willen de Spanjaarden zelf? Voor de democratie zijn ze niet rijp. Overigens zij men voorzichtig met de beoordee ling van Spaansche toestanden, want het kan er daar Spaansch toegaan. Puntjes op de lie Zondag na Pinksteren Evangelie Marcus 7.31-37 „EN HLJ SPRAK WEER NORMAAL". Het Evangelie, dat ons de genezing van den doofstomme verhaalt doet ons weer eens dankbaar Gods gaven waardeeren, die we bezitten en dat we gaaf van lijf en leden zijn. Het zal ons ook aanspo ren om met groote liefde en barmhartigheid, met vriendelijke en bereidwil lige hulp hen terzijde te staan, die een of ander gebrek hebben en daarom niet zoo gemakkelijk uit de voeten kunnen komen of deelnemen aan het leven en dagelijksch ver keer. Als we iemand ontmoe ten die slecht kan spre ken door een spraakge brek, of die het vermogen heelemaai mist en alleen maar met vingertaai kan uitdrukken, wat er ln hem omgaat, dan moet het ons telkens aanspo ren dankbaar te zijn, maar ook waarschuwen, dat we de gave der taal, het vermogen om te spre ken, zóó gebruiken, dat onze woorden een zegen, een verrijking zijn voor leder, die met ons in ge sprek komt. Er was eens een Griek - sche diahter de man heette Aesopus als ge het weten wilt en die Grieksche dichter kreeg eens de vraag gesteld „Wat is het beste op de wereld?" Zonder lang na te denken antwoordde hij: „De tong",, „En het sleohtste?" Onmiddellijk luidde het antwoord: „Ook de tong!" Het is Inderdaad waar. Hoeveel goed is er niet ontstaan door het spre ken van menschen, hoe veel zonden vergeven. hoeveel kwaad tegenge houden, hoeveel men- sohen zijn er niet terug gehouden van een ver keerden weg, hoeveel hebben hun levensmoed gekregen, hoeveel vonden in het juiste woord de uitkomst en de richting, die hen naar het geluk bracht. Maar ook hoeveel kwaad geschiedt er door spreken Hoeveel worden onte vreden door al hetgeen zij hooren en door wat anderen tegen hen zeg gen. Hoeveel bloedige op standen, hoeveel ruïneuze uitbarstingen zijn het ge volg van onnadenkende en zoo wild weggeworpen woorden. Hoeveel gedachten zijn niet ln verkeerde rich ting gedrongen door het slechte woord naast hen op de fabriek, hoeveel levens zijn niet bezoedeld en van hun glans beroofd door het praatje op de vergadering en het ge sprek over de onderdeur. Hoeveel kinderen heb ben uit het woord van groote menschen eerst de zonde leeren kennen en hoevele zielen zijn ten verderve gegaan door de gesprekken van hun me- demenschen. Die oude Griek, een heiden, een man met le venskennis, had het goed gezien. Hij had gelijk. De tong ls het beste en het sleohtste wat een mensch heeft. Het hangt er maar van af hoe die mensch die gave van de taal, hoe hij zijn tong gebruikt. „Wie in geen woord struikelt, die is een vol maakt mensch", heeft een Apostel, de H. Jaco bus, gezegd. En ook Hij heeft gelijk. Voor sommige menschen zou het een zegen zijn als ze niet meer konden pra ten en voor hun omge ving zou het een verlos sing zijn. „Hij sprak weer nor maal". De stakker uit het Evangelie zal God hebben gedankt dat Hij hem weer had genezen en niemand onzer kan zioh indenken dat hij na korteren of langeren tijd Ohrlstus met teruggekeerde spraak heeft staan vervloeken of Hem ook heeft toe geschreeuwd: „Kruisig Hem, weg met Hem!" We kunnen ons dien man, die na zooveel jaren van zijn spraakgebrek was genezen, niet zoo on dankbaar denken. Staat dan voor ons de zaak anders? Zijn wij gelukkiger en rijker bedeeld omdat wij altijd over onze tong heb ben kunnen beschikken, dan die man die eerst jaren lang van z'n spraak was beroofd, dan moest in ons nog een veel groo- tere waardeering leven en moesten wij nog veel meer zorgen, dat wij God niet vervloekten, dat we de eer van onze mede- menschen niet aanrand den, dat we de zuiverheid niet vermoordden, dat we de onschuld niet bedier ven, want dat alles doen wij God aan. Het is dan precies hetzelfde alsof die genezen man langs den weg zou gaan schreeu wen tegen Christus of bi) anderen Christus ging belasteren en zwart ma ken, of die menschen te gen Hem ging opzetten. We kunnen het ons niet indenken van dien man. Maarkunnen wij het ons van onszelf ook niet indenken Helaas, wij gaan wèl langs den weg staan en wij gebruiken helaas wèl de door God geschonken gave van spraak en taal tegen Hem. Onderzoekt U maar eens en maakt dat het gauw beter wordt. Soms zou men wenschen dat men schen met stomheid wer den geslagen en dat God geen spraak genas, maar den mensch van zijn spraak beroofde. Deze week in het Binnenland Deze week in het Buitenland

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

De Burcht | 1945 | | pagina 2